Nastoletnia dziewczyna przeprowadza się do Forest Hills w Queens. W nowym mieście, dzięki swoim rodzicom i pokrewieństwu z jednym z awengersów dowiaduje się coraz więcej informacji, które z czasem mogą się stać dla głównej bohaterki duż...
Szybko wbiegłam po schodach i otworzyłam drzwi mojego nowego pokoju. Stanęłam jak wryta w ziemie. Nie mogłam uwierzyć własnym oczom. Ten pokój był niesamowity. Jakby ktoś wkradł się w moje marzenia i zrobił kopiuj wklej. Idealny. Zbiegłam na dół i przytuliłam rodziców. -Uznam to za podziękowanie - zaśmiał się tata. -Zabierzmy się za rozpakowywanie. - oznajmiła mama. Większość rzeczy była już wcześniej przywieziona, wystarczyło rozpakować. Z kuchni ruszyłam w stronę wyjścia. -Hej Livia!- odwróciłam się w stronę mamy. -Spytasz Petera gdzie w okolicy robią dobrą pizze? I najlepiej jakbyście razem po nią poszli. Pokaże ci trochę okolice. - zaproponowała. Nie powiem trochę zdziwiła mnie ta propozycja. Dopiero przyjechaliśmy. Peter może być zajęty. W sumie to nie wiadomo czy nie ma jakichś planów na dziś. Ale z drugiej strony zjadłabym pizze. -Napisze do niego. - powiedziałam uśmiechając się niepewnie.
Po około 1,5 godziny byliśmy prawie rozpakowani. Wystarczyło poukładać niektóre rzeczy na półkach. Myśle, że to dobry czas, żeby napisać do Petera. Wyciągnęłam telefon z kieszeni i próbowałam chyba z 6 razy kliknąć ikonę komunikatora. Przyznam, że trochę się stresowałam. W końcu to moje pierwsze spotkanie z nową osobą w tym mieście. I to jaką osobą. Był aktywny. Wow nareszcie. Rzadko się to zdarza. „Hej, właśnie kończymy się rozpakowywać. Może chciałbyś pójść na pizze?"- napisałam i po chwili zastanowienia zrezygnowałam z wysłania wiadomości. Jak ja mam to napisać, żebym nie wyszła na nachalną? Może po prostu... „Masz może jakieś plany na dzisiaj?"- po sprawdzeniu czy na pewno nigdzie nie ma żadnego błędu wysłałam wiadomość. Nawet nie zdążyłam schować telefonu ponownie do kieszeni, a już dostałam odpowiedź:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Schowałam telefon i poczułam ulgę. Chwila! W co ja się ubiorę? O shit... Pobiegłam do pokoju i przejrzałam szafę. Po paru, a może parunastu minutach walki z myślami wybrałam dżinsy, t-shirt i dłuższy sweter. Pomalowałam się delikatnie i ogarnęłam włosy, żeby nie wyglądały jakby wplątała się w nie wiewiórka. Co muszę przyznać, że nie jest proste. Pewnie dlatego, że są dość długie (mniej więcej do łokci) i falowane. Po chwili usłyszałam dzwonek do drzwi. ~~~ Ceś! Kochani mamy to! 10 gwiazdek i oto jest pierwszy rozdział. Jak myślicie? Jak będzie reakcja Liv na pierwsze spotkanie z Peterem? Do następnego :3
