12.BÖLÜM .•°○

273 17 0
                                    

(DOKTORUN AĞZINDAN)

bana 3 numaralı yoğun bakımdan çagrı geldiğinde koşarak oraya gittim kızın yanında kimse yoktu fakat kalbi çok hızlı atıyordu hemşireler geldiğinde kalbinin yavaşlamasî için şok verdik 100 200 enson 500 verdiğimizde bile kalbini düzelmedi en sonunda birden durdu elimizden ne geldiyse yaptık fakat olmadı hasta öldü

o kargaşanın içersinde görevlendirdiğim siyah saçlı stajeri gördüm donmuş bir şekilde hastayı izliyordu sanırım hastayı tanıyordu çünku bu hastanın burda stajer olduğunu öğrendim oldukça güzel bir kızdı bu kızla birde arkadaşını bizim doktorlar konuşup duruyordu herkez bh kızları stajer istiyordu fakatbh kız sanırım daha hastanede çalışmaya başlamadı cünkü onu hiç görmedim.

en sonunda dayanamadım o stajerin elinden suyu aldım ve suratına döktüm o an şoktan çıkmıştı ve direk o kıza *masalımm* diyerek koştu onu engelemeye ćalışan hemşireleri elinin tersiyle yere fırlattı ..olan hemşirelere oldu be .. herkez şaşkınca ve korkuyla o stajeri izliyorlardı stajer elektra şok cihazını çalıştırmaya başladî en son dereceğe getirdi ve kıza ard arda durmadan şok vermeye başladı .

En sonunda cihazı bıraktî galiba kızın artık bir ölü olduğunu ve yapacak birşey kalmadîğını kabullenmeye başladı kızı dudaklarından öptü ve sarıldî stajer çocuk kızın saçlarını koklayarak gözlerini kapattı . Bende *odayı boşaltalım * dedim hemşireler ayağa kalktı ve teker teker odayı boşaltılar bende bir müddet orda durduktan sonra ikisinin üzerini örttüm ve odadan çıktım..

(MASALIN AĞZINDAN)

bir süredir bu karanlıkla iç içeyim heryer o kadar karanlık ki bazen burda sadece hayatıma gözlerimi yummuş gibi hissediyorum dahası ne var biliyormusunuz ? O yumduğun gözleri canım pahasına açmak istiyorum yaşamak , burdan bu karanlıktan kurtulmak istiyorum . Artık kimse gelmiyor ne annem ne mert nede o siyah saçlı çocuk nebir ses ne bir görüntü var yok hiçbirşey yok..

En son umutla o çatallaşan sesimle yeniden ^kimse yokmu neresi burası !^ diye bağırdım . Sonradan kafamın içinden bir ses

*araftasın yavrum yaşamla ölüm arasındaki o ince çizgidesin * dedi

*yaşamak istiyorum*diye ağlamaya başladım.

*ama bunun büyük bir bedeli var *dedi

*ne olursa olsun her bedeli kabul ederim* dedim

*eğer yaşarsan en sevdiğin uğruna öldüğün kişiyi unutucaksın onunla ilgili her anı unutucaksın *dedi

*eğer uğruna öldüğüm biri varsa onu uğruma öldürmek istemiyorum bu yüzden evet ne pahasına olursa olsun kabul ediyorum yaşamak istiyorum ..!* dedim sonra ilerde bir kapı belirdi altından bir kapıydı o karanlığı içinde adeta güneş gibi parlıyordu artık yaşayacaktım fakat en sevdiğim kişiyi unutacaktım ..

(KORAYIN AĞZINDAN)

doktor yüzüme su döktüğünde transtan çıkmıştım işte o an herşey kafama dank etti ve koşarak masalın yanına gittim hemşireler beni ne kadar durdurmak isteselerde başaramadılar elime elektra şok cihazını aldım en son seviyeye getirip masala şok verdim

okadar çok şok verdimki ama yinede  kalbi durmuştu artık ne kadar istemesemde pes ettim ve masala sarıldım doktor odayı boşalttı kendisiyle birlikte çıktılar artık masalla sadece ben vardık bu odada

Yarım saattir masalıma sarılıyorum işte o an aklıma birşey geldi en son ders işlemiştik şok iğnesı diye birşey vardı kalp krizi geçirenlere veriyorlardı tam kalbinin üstüne yapılıyordu masalımın yanından kalktım ve cekmecelerde o ilacı aramaya başladım uzun bir aramadan sonra iğneyi buldum

HÖST ULAN NE EVLİLİĞİ ~ !!Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin