HÖST ULAN NE EVLİLİĞİ ~ !!

7.Bölüm

*müstakbel kocacığım (!)  kara kara düşünmeyi bıraksanda yemek yesek hani ne güzel olurdu dimi ? Börek yaptım kahvaltılıklar var yumurta var hatta ve hatta çay da yaptım içimiz ısınır güzelce içeriz yok illa ben burda kalcam diyorsan keyfin bilir* dedim tam giderken elimi tuttu ve beni durdurdu suratında şöylebir ifade vardı ımm nasıl desem sinirli ?

*dur birdakka ! kocam ? Hemde müstakbel ? * dedi

*ne yani ben burda okadar konuştum sen şu iki kelimeyemi takıldın * dedim zaten o kelimelere takılsın diye üstüne basa basa söylemiştim ama o kadar konuştum alındım birazcık ..

*masal ? * dedi dişlerinin arasından tıslayarak

*evet koray !  biliyordum dinledim herşeyi ! için rahat ettimi ?!! ne yani sen bana anlattığım hikayeyi hatırlıyormusun diye sorduğunda bende üzerine atlayıp ^hatırlamammı ? hatta benim için evlilik günü bile almışsın sağol ya ^ diyip seni sevmemimi bekliyordun ?... yani anladım beni seviyorsun ama evlilik tarihi nedir ya ? Yaşım kaç başım kaç 18 yaşım dan sonraya almışsın ama ben en az bi 22 yaşıma kadar evlenmeyi planlamıyorum bak en az diyorum en az * diye avazım çıktığı kadaf  sinirli sinirli bağırdım ona .

* ne yapabilirdim kör kütük aşığım sana sadece benim ol istedim başka kişilere kanıp onların ol istemedim benden başkasının olma istedim !* diye bağîrdı bana şuan birbirimize okadar çok bağrıyoruz ki bu işin sonunda kulaklarım sağ çıkarsa yine iyidir . Ama ne yalan söyliyim korkmuştum birşey diyemedim bir süre dilim tutulmuştu resmen .

*tamam koray * dedim ve arkamı dönüm kulubeye girip mutfağa geçtim ben mutlu olurum sanmıştım ama hata yapmışım demek ki.  keşke iç sesimi dinleseydim itiraf etmeseydim onun bana anlattığı hikayemizi dinlediğimi bana bağırması beni çok üzmüştü söyledikleri umrumda değildi sadece o an odaklandığım tek şey bana bağırmasıydı

Bir süre yemeğimle oynadıktan sonra yumurtaya çatalımı batırdım ve tam ağzıma atacakken mutfak penceresinden korayın beni izlediğini gördüm ne zamana kadar orda beni izliyordu ?

Yumurta havada asılı kalmış ben ise gözümü kırpmadan korayın gözünün içine bakıyordum gözlerinden pişmanlık akıyordu en sonunda kendime gelip yumurtayı ağzıma attım pencereye tekrardan baktığımda koray yoktu

bende bir süre sonra  meraklandım ve dışarıya çıktım koray mutfağın penceresinin önün de oturmuş ağlıyordu birdakka bir dakka ne yapıyordu dedim ? koray ağlıyor !!

Korayın yanına geçtim bende yanına oturdum ve sırtımı duvara yasladım bir süre birlikte böyle sesiz oturduk . Sonra yine sessizliği bozan ben oldum

*neden ağlıyorsun ?* dedim en şefkatli ve güven veren ses tonuyla o ise biraz gözlerimin içine baktı ağzını açtı sonra yine kapattı yine tam bir şey söyliyecekti yine sustu en sonunda derin bir nefes alıp konuşmaya başladı.

*ben..ben özür dilerim ben.. ben seni üzmek istememiştim  ben..bağ-* diyecekken onun sözünü kestim ama onun bana yaptığı gibi elimle değil dudağımla kestim bir süre şaşırdığı için karşılık vermemişti ama sonra beni deli gibi öpmeye başladı  sonra ayrıldığımızda nefes nefese kalmıştık

*bu ? Bu da neydi ?* dedi şaşkın bir şekilde

*hmm dur bir düşüneyimm..  galiba bu benim seni seviyorum deme şeklim * dedim biraz suratıma şaşkınca baktıktan sonra .

koray ayağı kalktı ve gülmeye başladı yaşasın diye bağrıyordu sevincinden yerinde duramıyordu zıplıyordu adeta az önce ağlayan koraydan iz kalmamıştı ben ise ona bakıp mal mal sırıtıyordum sonra ise ormana doğru koşmaya başladı