Merhaba :D Biraz erken de olsa ben geldim :D Bugün uzun zamandan sonra harika bir haber aldım ve bunun sevinciyle bölümü paylaşıyorum :D Artık sona geliyoruz, sanırım bunu anlamışsınızdır.Tabii ki bu bölüm final değil ama final bölümünde bu bölüm final de demeyeceğim :D
Bu arada, elimde üç alternatif final bölümü var.Ama hangisi olması gerektiğine karar veremiyorum.O yüzden eğer bundan sonraki bölümler biraz gecikirse kusura bakmayın, size istediğim gibi bir şey sunabilmem için düşünmem lazım.
Size çok sevdiğim bir şarkıyı da önereyim, dinlemeden geçmeyin :D
https://www.youtube.com/watch?v=yoj2I6ZJLx8
Kaçıyorum, keyifli okumalar!
Eylül
Mutluluk.
Şu anda kalbime hakim olan, dünyamdaki tek duygu mutluluktu.Dünyada en çok sevdiğim şeyin Deniz olduğunu düşünürken, Tanrı bana kızımı gönderdi.
Bu sevgi değildi.Bunu anlatmak için kelimeler yetmezdi.Gözyaşları ya da dokunuşlar, anlamlı bakışlar da yetmezdi.Bunu anlamak için önce hissetmeliydiniz, kollarınızda sizden ve sevdiğinizden olan o minik canı tutmalı, onun o eşsiz kokusunu almalıydınız.
Deniz emzirmeyi yeni bitirdiğim kızımı kucağımdan almadan önce başına bir öpücük kondurdum.Yeni doğan bir bebeğe göre gayet saçlıydı.Teni pembelikten rengini tam göstermiyordu ama beyaz olacağını düşünüyordum.
Yatak odamızda durması için aldığımız beşiğe bıraktığında Deniz de üzerine eğildi ve korkarak bir öpücük kondurdu.Ama korkmamak elde değildi.O kadar küçüktü ki, insan onu herkesten, her şeyden saklamak ve korumak istiyordu.
Deniz sessizce üzerindeki tshirtü çıkardı ve yanıma uzandı.Kollarını bana dolayınca göğsüne yerleştim.İnen karnım yüzünden hala şaşkın ama daha rahattım.Tabi ki doğum kilolarım vardı ama yine de fazla almamıştım, çabucak vereceğimi umuyordum.
'Her şey fazla ani oldu, öyle değil mi?'
Mırıldanmasıyla göğsündeki başımı kaldırdım ve gözlerine baktım.Gözleri uykusuzluktan kırmızıydı.Doğumdan sonra iki hafta geçmişti ama kızım gece sürekli uyanıyor ve bir sorun çıkarıyordu.Ben artık ölecek kadar yorulduğumdan birkaç gündür Deniz geceleri beni uyandırmıyordu.
Sütüm çok fazla değildi.Doktor bunun nedenini bilmemekle birlikte genetik olabileceğini de söylemişti.Anne sütünün yanında mama takviyesi de yapmak zorundaydık.Bu beni üzse de sağlığı açısından hiçbir sorun olmayacağına ikna edilmiştim.
'Öyle.Ama seninle o kadar yıl geçirdikten sonra, buna üzüldüğümü söyleyemeyeceğim.Hele o meleği içimde hissettiğim andan beri, asla.'
Gülümsedi.Kızını seviyordu.Bunu içten içe kıskanmıyor değildim ama ardından dudakları dudaklarıma değdiğinde her şeyi unutuyordum.
Yine aynısı oldu.Eli yanağımı okşarken başını yana eğdi ve öpücüğünü derinleştirdi.Elim boynuna giderken kendini yavaşça geri çekti.
'Seni özledim.'
Mırıltımla gülümsedi ve saçıma bir öpücük kondurdu.'Uyu bebeğim.Zombi gibi görünüyorsun.Saat daha gecenin üçü.'
Nefesimi verdim.'Lara uyudu mu?'
'En son baktığımda balkonda oturuyordu.Eve gitmek istedi ama göndermedim.Çok kötü görünüyor.'
