PROLOGUE

723 16 8
                                    

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.








"I HATE YOU!" i said emphatically while pointing at Mom and Dad.



"NYXIANNA!" Dad's voice echoed throughout the living room as he shouted dahilan para ikatahimik ko."AYUSIN MO 'YANG PANANALITA MO!"



Unti-unting pumatak ang luha ko.




I immediately ran to my room while crying after i found out the truth that Dad said. At dahil narin sa pamimilit nilang ipakasal ako sa lalaking Hindi ko naman gusto pero mas nasaktan ako sa katotohanang sinabi nila...




After all these years! after a fucking 17 years na nabuhay ako kasama nila tyaka ko palang malalaman ang totoo!




Mommy insists on denying it but i already know the truth and they can no longer fool me. Dahil sa mismong bibig na ni Dad nanggaling.





I checked all my social media accounts dahil baka may nag message sa akin pero message lang ni Lucas ang nakita ko. Kaya naman dali-dali kong idinelete lahat ng accounts na meron ako sa social media.




Pinindot ko ang phone call icon sa phone ko at pinindot ang number ng bodyguard ko na agad naman niyang sinagot.




"Hello po ma'am? May kailangan po ba kayo?" I heard manong's voice in the other line.




"Nasan ka? Take me to the airport, hurry up." i said and hung up the call.




I put some clothes and all my credit cards in my luggage quickly dahil baka maabutan ako ni Daddy dito na nagliligpit ng gamit at baka mapatay niya pa ako.



I took a deep breath after putting off my clothes. Binuksan ko ang glassdoor sa terrace ng kwarto ko at sinilip kung naroon pa ang mga guards ni Daddy.





Nang makita kong wala namang bantay sa labas ay agad akong bumaba mula sa terrace. Thank god dahil hindi sobrang taas ng kwarto ko.





Nakababa ako ng ligtas galing sa Terrace ng room ko. Luminga-linga muna ako sa paligid dahil baka may makakita sa akin, pero nang wala naman akong makita ay dumiretso na ako papuntang gate.





I told manong to go to the gate of our village so that Dad would not notice my escape. Sakto dahil hindi galing si manong sa bahay.



Naglakad ako papuntang gate ng village namin wearing my Black longsleeve jacket and black cap, naka sabit narin sa likod ko ang aking travel bag at luggage na hawak-hawak.




I brought a lot of things because i knew i could use it, as well as my savings and credit cards.



Nang makarating sa gate ng village namin ay agad kong nakita si manong na nagaabang sakay ng sasakyan na pag mamay-ari ni Dad.



Sumakay ako sa front seat at nilingon ako ni manong na may kuryosong tingin.



I raised my eyebrow while staring at him.




"S-Saan ang punta m-maam?" he asked.




"Kung saan may withdraw-han" i said and put my seatbelt.




Agad namang sumunod si manong at pinaharurot ang sasakyan.




Kailangan kong i-withdraw ang karamihan sa credit cards ko sa malapit na withdraw-han dahil baka matrace nila dad kung nasaan ako kung sakali mang malaman nila na naglayas ako.



Atleast pag sa malapit ako nag-withdraw ay isipin nila na nasa malapit lang ako.



After a few minutes we reached the destination. Agad akong bumaba sa sasakyan at sinabihan ko si manong na maghintay.




Pagkatapos kong magwithdraw ay sinabi ko kay manong na ihatid ako sa airport, nag book narin ako ng ticket at ang flight ay alas-dies ng gabi.




I checked my wristwatch at nakitang 9:30pm na, kaya pinabilisan ko kay manong ang pag d-drive.



While on the trip i told manong not to tell mom and dad where i was going.



"Promise me wala kang pagsasabihan kung saan ako nagpunta okay?" i said to manong.



"Eh ma'am p-paano po pag tinanong ako kung s-saan ako galing?" he asked.



I sighed.



"Ganito, pagkabalik mo sa bahay at hinahanap na ako at tinanong ka kung saan ka galing ganito ang sabihin mo 'sir nakita ko po si ma'am kanina naglalakad palabas ng village, nung makita niya po ako ay agad na sumakay dito sa sasakyan at nagpahatid sa terminal ng bus, pupunta raw ho siya sa laguna'.
Yun ang sasabihin mo maliwanag?" i said to manong


Though hindi ko ko alam kung mag tatagumpay 'tong sinasabi ko kay manong pero may tiwala ako.


Manong hesitated to agree with what i said but in the end he just agreed.



Nang makarating na kami sa airport ay agad na akong bumaba sa sasakyan.


Manong helped me put down my things even though i could do it by myself. I also reminded him of his script when he come home. Binigyan ko rin siya ng pera bago umalis.


Ilang oras akong nasa biyahe papuntang Cebu. Naghanap ako ng resorts na matutuluyan dito sa oslob.



Agad kong nakita ang Blue Water Sumilon Island Resort 3 stars hotel kaya ito agad ang pinuntahan ko.


pagkatapos kong mag check-in rito sa hotel ay iginaya na ako ng Hotel staff papunta sa magiging room ko.



I liked how they designed the hotel room it was nice i like it.


Nagtungo ako sa bathroom para magpalit ng damit, i wore fitted spaghetti strap and high denim shorts pagkatapos kong maligo.


I put my luggage away and lay down on bed, and closed my eyes firmly and stared at the ceiling as i go back to the events that happened earlier i can no longer understand when it will end.


Hindi ko inexpect that a person's life can be changed in an instant. Even a single word can change the life you are used to.


I realized that sometimes it hurts to know the truth, that you would rather be trapped in a lie just to not be hurt.


After all, we only lived to die. Kung sana ay mas nalaman ko lang ang katotohanan ng mas maaga, mas mababaw na sakit siguro ang nararamdaman ko ngayon. But it'll not change the fact na kahit gaano kababaw o kalalim ang sakit na maramdaman mo, hinding-hindi mo mababago ang sakit

Chasing The Moon Where stories live. Discover now