Bad girl, Sad girl [2]

🌌 27 🌌

<<Γιατι ήρθαμε στο αεροδρόμιο >> τον ρωτάω μπερδεμένη.

<<Γιατί θα πετάξουμε με το ιδιωτικό μου τζετ μεχρι την Νάπολη >> λέει και βγαίνει από το αυτοκίνητο.

Μου ανοίγει την πόρτα και μου παίρνει το χέρι για να με συνοδεύσει στο τζετ .

<<Δεν καταλαβαίνω τον λόγο που το κάνεις αυτό; >> του απευθύνομαι αφού εχουμε κάτσει στις θέσεις μας με εκείνον να ειναι δίπλα μου .

<<Εαν πηγαίναμε απλά μια βόλτα στο Μιλάνο θα μου ήταν υπερ αρκετό αλλα αυτό είναι ... >> του λέω αφήνοντας τα λόγια μου μετέωρα γιατί δεν μπορούσα να βρω τις κατάλληλες λέξεις για να το περιγράψω ολο αυτό που κάνει.

<<Ειμαι μια άγνωστη Romeo >> συμπληρώνω προλαβαινοντας τον πριν πάρει το λόγο.

<<Αρχικα δεν είσαι άγνωστη ξερω μερικά πράγματα για σένα από την σημερινή μας συζήτηση και στην ουσία και εγω είμαι ένας άγνωστος >> λέει και με φιλάει τρυφερά στα χείλη.

<<Και δεύτερον θέλω να κάνω την παραμονή σου στο Μιλάνο αξέχαστη >>

<<Εισαι βγαλμένος από παραμύθι >> σχολιάζω.

<<Δεν ειμαι πρίγκιπας Ελπίδα >> μου απαντάει εκείνος .

Παίρνει το χέρι μου και το φιλάει.

<<Αλλα τι είσαι >> τον ρωτάω και γελάω.

<< Τιποτα άλλο παρα ένας απλός άνθρωπος >>

<<Ολο αυτό το λες απλό >> του λέω καθώς δείχνω το αεροπλάνο κάνοντας γρήγορες κινήσεις με τα χέρια μου.

[...]

Μετα από λίγη ώρα έχουμε φτάσει στην Ναπολη .

Κατεβαίνουμε από το τζετ και κατευθυνόμαστε στο αυτοκίνητο που μας περιμένει.

Μου ανοίγει την πόρτα του συνοδηγού και μπαίνω μέσα. Το ίδιο κάνει και εκείνος. Ξεκινάει το αυτοκίνητο και σε λίγη ώρα έχουμε φτάσει στο κέντρο της Νάπολης.

<<Δεν θα μείνουμε στην πόλη >> τον ρωτάω καθώς απομακρυνομαστε από την βαβούρα.

<<Κανε λίγη υπομονή και θα δεις >> μου απαντάει και μου σφίγγει το χέρι μου .

Ύστερα από κάποια λεπτά φτάσαμε σε ένα παραλιακό σπίτι.

Κατεβαίνουμε από το αυτοκίνητο και ξεκινάμε να ανεβαίνουμε τα σκαλια που οδηγούν στην βεράντα του σπιτιού.