Bad girl, Sad girl [2]

🌌19🌌

Author's pov

To be continue...

Εκείνο το βράδυ κοιμήθηκαν χωριστά .

Η Ελπίδα κλειδώθηκε στο δωμάτιο της και ξέσπασε σε λυγμούς.

Δεν ήθελε να ξεσπασει μπροστά του και να τον κάνει να αισθανθεί άσχημα.

Ενώ εκείνος το έριξε στο ποτό. Ένιωθε ένοχος ως ένα σημείο και κυρίως για τον Ορφέα. Εάν δεν έβαζε στοίχημα μαζί του δεν θα γινόταν τίποτα από όλα αυτά.

Κατηγορούσε εν μέρει τον εαυτό του . Έπρεπε να μείνει μακριά της τότε μα πως ; , σκέφτηκε.

Όταν την είδε πρώτη φορά στο σπίτι του ένιωσε περιεργα . Του άρεσε άλλα την προσέγγισε με τελείως λάθος τρόπο.

Και αντί να την γνωρίσει έτσι όπως κανονικά έπρεπε, εκείνος την έβαλε σε στοίχημα.

Λάθος του ...

Μεγάλο λάθος του ...

Όσο έφερνε στην μνήμη του εκείνη την μέρα που την κόλλησε στον τοίχο και παραλίγο να της αφαιρέσει την ζωή, θολομενος από το θυμό του , θέλει να σκοτώσει τον ίδιο του τον εαυτό που τόλμησε να σηκώσει χέρι πάνω της .

Το μόνο που τον καθησυχαζε στο ελάχιστο ήταν ότι δεν την άγγιξε Ορφέας χωρίς την θέληση της . Και αυτό απαλύνει λίγο την ψυχή του από τις τύψεις.

Έπινε το ένα ποτήρι ουίσκι μετά το άλλο ...

Παράλληλα η Ελπίδα είχε ηρεμήσει μα ένιωθε να της τελειώνει ο αέρας. Έτσι βγήκε έξω από το δωμάτιο της ώστε να πάει προς την παραλία.

Το βλέμμα της έπεσε πάνω του . Δεν την είχε δει .

Τον πλησίασε και ακούμπησε απαλά το χέρι της στον ώμο του .

Εκείνος δεν γύρισε να την κοιτάξει. Άπλωσε το χέρι της και γύρισε το πρόσωπο του προς το μέρος της ώστε να τον κοιτάει στα μάτια.

Αυτο που αντίκρισε , εκανε την καρδιά της να πονέσει.

Τον είδε να κλαίει...

Τον έσφιξε στην αγκαλιά της χωρίς να του πει τίποτα.

<<Συγνώμη για όλα μωρό μου >>

<<Συγνώμη >>

<<Συγνώμη >>

Έλεγε και ξανά έλεγε μέσα στην αγκαλιά της κλαίγοντας.

<<Συγχώρεσε με >>

<<Ήμουν τόσο τυφλός τότε >>

Παραλληλουσε εκείνος στην αγκαλιά της .