SEÇİLMİŞLER AKADEMİSİ

O gece

Hayatımı değiştiren o gece ...
O gün her şey diğer her günki kadar normaldi . Her şey çok sıradandı . Okuldan arkadaşım Eliz beni alışveriş merkezine çağırdı. Kıyafet almak istediğini ve onunla gelip ona yardımcı olmak isteyip istemediğimi sordu .
O gün başka işim yoktu bu yüzden kabul ettim .
Elizle alışveriş merkezinde saatlerce gezip ona bir kaç kıyafet seçtik . Akşam 8.30 gibi de ayrıldık ve evimin yolunu tuttum .
Sonbahar ortalarında olduğumuz için hava şimdiden zifiri karanlıktı .
Karanlık beni hep korkutur . Sanki dünya üzerindeki tüm kötülükler hep karanlıkta yayılır dünyaya . Belki dünyaya kötülükler yayıldığı için etraf simsiyahtır geceleri .
Bu saatlere ve bu havaya kalmak istemezdim . Karanlık beni bu denli korkuturken bu saatlere kadar kalmamalıydım Elizle beraber . Ama artık çok geçti . En azından bu gece için .
Otobüsten inmeme tahminen 2 dakikadan az vardı .
Durakta indikten sonra eve ulaşmak için en az 400 metre yürümem gerekecekti .
Ve bu benim şimdiden titrememe yol açıyordu . Havanın ne kadar soğuk olduğunu da sanki camdan bakarak anlayabiliyordum .
Soğuk ve karanlık gece
Yürümem gereken uzun yol
Şimdiden üşüyen ellerim
Korku içinde titreyen bedenim...
Annemi ya da babamı arayıp beni almalarını mı istemeliydim ?
Ah hayır . 400 metrelik bir yolu arabayla gelmek isteyeceklerini pek sanmıyorum . Ve bana korkak muamelesi yapmalarını istediğimi de hiç sanmıyorum .
Ve başlıyoruz . Durakta inip hızlı adımlarla yürümeye başlıyorum .
Ama attığım her adım sanki bana acı veriyor .
Sanki her adımımda hava daha da soğuklaşıyor .
50 metre bile gitmedim ama delicisine üşümeye başladım.
Çok üşüyorum.
Bedenim artık eskisinden de çok titriyor . Dişlerim birbirine çarpmaya başlıyor .
Bu şiddetli soğuk ve karanlık nedeniyle artık ağlamaya başlıyorum . Yanaklarımdan çeneme doğru süzülen küçük damlaları çok net hissediyorum . Git gide daha da hızlanıyorlar . Git gide daha da çok korkuyorum .
Ve her şey kötüleşiyor .
Yağmur başlıyor .
Artık daha çok korkuyorum . Daha çok ağlıyorum . Delicesine koşmaya başlıyorum .
Koşmaya başlayalı daha 20 saniye bile olmadı yemin ederim . Ayağım takılıp yere çok sert bir şekilde düştüm .
Dizlerim , avuç içlerim delicisine acıyor. Ağlamam iyice hızlanıyor . Bedenim daha çok üşüyor . Çok canım yanıyor .
Sadece delicesine ağlıyorum .
Ayağa kalma cesaretim yok .
Gözlerimi açma cesaretim yok .
Ben ağladıkça yağmur sanki daha da şiddetleniyor .
Artık gökgürültüsünün sesini duyuyorum . Delicesine şiddetli esen rüzgarı tüm bedenimde hissediyorum .
Şiddetli yağmur
Delicesine esen soğuk rüzgar
Havadaki Yıldırımlar ve kulağı sağır eden sesleri
Benim güçbela doğrulup yaslandığım duvar
Ağzımda hissettiğim gözyaşımın tuzlu tadı
Yumruğumu çok sıktığım için ellerime saplanan tırnaklarım
Ellerimden ince damlalar halinde süzülüp yere düşen kan

Hava sanki beni taklit ediyor . Titredikçe üşüyorum , ağladıkça yağmur şiddetleniyor , canım yandıkça gökgürültüleri artıyor .
Ama yaslandığım duvardan kalkıp eve koşma cesaretim yok . Ayağa kalkma cesaretim yok .

Korkum her geçen saniye artıyor . Rüzgar deli gibi artıyor , öyle bir artıyor ki beni uçuracağını zannediyorum . 20 Mete ilerimde bulunan çöp kutusu devriliyor . İyice dehşete düşünüyorum . Bu sert rüzgarın beni de sürüklemesinden korkuyorum .

Dehşete düşüyorum . Sırılsıklamamım .
Her yanım ıslak , ellerim kanıyor , rüzgar önüne ne çıkarsa sürüklüyor , gökgürültüsü beni sağır edercesine yüksek sesli haline devam ediyor.
"Sanırım burda öleceğim ." diye düşünüyorum .
"Sanırım burda kalırsam öleceğim "
Ama hayır diyorum . Ayağa kalk ve eve koş .
"Sadece koş "

Ayağa kalkıp koşmaya başlamamla birlikte tüm bu hava olayları sanki daha da şiddetlerini artıyor .
Ama başka şansım yok . Tüm gücümle koşmaya başlıyorum . Ağlaya ağlaya , ellerimden ve dizlerimden yavaş yavaş akan kanı aldırmadan son gücümle koşuyorum .
Birkaç dakikaya  Ayaklarımdaki tüm gücün tükenmeye başladığını hissediyorum .
Tam o an da uzakta küçücük bir ışık görüyorum ve git gide büyüyor .
Yanıma bir araba yaklaşıyor ve hızlıca kapısı açılıyor .
Sürücü koltuğunda oturan Aysu halam : "Su hemen arabaya bin ! " diye dehşetle bağırıyor .
-Bölüm sonu