Apnapan☁️

9☁️

Yavaş adımlarla Mina'nın elinden tutarak Taehyung'un yanına yürüdü. Karşısında durduklarında kafasını kaldıramadan ikisi de sımsıkı Taehyung'a sarılmıştı. Gerçekten içini acıtan bu duruma kayıtsız kalamazdı. Önceliği Taehyung'un mutluluğuydu...

"Evimize gidelim Tae'm yeni evimize olur mu? Ben ne olursa olsun seni bırakmayacağım. Hem bak karnında bebeğimiz var ailemizin yeni üyesi ona bir şey olmasını istemeyiz değil mi? Üzme kendini konuşarak çözebiliriz."

"Neyi çözebiliriz ki?"

"Halledicez gel sevgilim."

Sıkıca elini tutup eve yürümeye başladılar. Mina'da artık dayanamıyordu mutlu olmak istiyordu. Eve geldiklerinde eşyalar toparlanmıştı. Taehyung ve Mina arabaya bindiklerinde Jin hem kendi hem de Taehyung'un ailesine görünüp gitmek için hazırlandılar. Arabaya binip Taehyung ve Mina'ya gülümsedi.

"Güzellerim olan her şeyi unutun yeni bir hayata başlayacağız."

"Yey! Hem kardeşimde olacak tek kalmayacağım!"

"Biz seni ne zaman yalnız bıraktık Mina?!"

Taehyung yalancı bir sinirle konuştuğunda Jin şimdilik düzelmesine sevinmişti.

"Doğru Mina ne zaman?"

"Iııı şey zaman siz kardeşimi yap-"

"ÖHHÖM ÖHHÖM MİNA!"

"Sana bunları kim öğretti kızım?"

"Sen dedin ya baba kardeşin olacak ona uğraştık."

"Jin?!"

"İftira!"

"Tae baba kızma ya! Bilmiyormuş gibi yaparım ben! Mutlu olalım yeterli."

Taehyung yalandan bir gülüş attı. Düşündüğünde her şey onun güçsüz olması yüzündendi. Madem yeni bir hayata başlıyorlardı daha güçlü olacaktı. Ailesi için. Onlar mutluyken arkalarında sinirden köpüren (kesinlikle oç yazasım gelmedi) Jack bıraktıklarını bilmiyorlardı. Ne yapıp ne edip Taehyung'u almalıydı. O onun olmalıydı! Her zerresi onun olmalıydı. Ağzındaki sigarayı yere tükürerek evine adımladı. Telefonunu alıp ilk baştaki numarayı tuşladı. Bir yandan yerdeki taşları tekmeliyordu.

"Namjoon benim Jack hatırladın mı?"

"Evet hatırladım kayıtlısın zaten. Üniversite sondan arkadaştık."

"Senden bir ricam olacak."

"Evet?"

"Birinin konumunu bulmak istiyorum."

"Hmm telefon numarası bile versen bulurum."

"Kral mısın be! Karşılık olarak ne istersin?"

"Şuan aklımda bir şey yok ama zamanı gelince söylerim."

"Peki anlaştık o zaman."

"Anlaştık."

"Numarayı mesaj olarak atacağım."

"Tamamdır."

"Görüşürüz."

"Görüşürüz."

Telefonu arka cebine yerleştirip bir kahkaha patlattı.

"BENDEN KURTULABİLECEĞİNİ Mİ SANDIN KİM TAEHYUNG! DAHA YENİ BAŞLIYORUZ!"

Korkunç gülümsemesini yüzüne yerleştirerek yürümeye devam etti.

Yeni evlerini düzenlemeye başlamışlardı bile. Taehyung'un içinde huzursuzluk vardı. Aşması gerektiğini düşünüyordu. Derin nefes alıp arabadan son eşyalara baktı. Annesi ve babasının geldiğini bile hissetmemişti.