Öğleden sonraki dersler çok sıkıcı geçti. Akşam sobanın yanında ortak salonda oturuyordum. Ama sonra birşey oldu. Yanımdan Sahran geçip,
Sahran: Sana acıyorum yetim bulanık.
Bana az önce ne demişti! Yetim olduğmu nerden biliyordu! Kahrolası Marvolo söylemişti! Ben bulanık değildim! Safkandım! Marvolo gerçekten böyle birşey mi demişti onlara! Onu öldüreceğim!
Hızli adımlarla Marvolo'nun üstüne yürümeye başladım.
V: Seni adi pislik!
T: ne?
V: Cidden bu mu? "Yetim bulanık" diye mi konuştun arkamdan vay be ne kadar iyi bir insansın
T: Mari-
V: SENİ ÖLDÜRECEĞIM!
T: BANA BAĞIRMA
V: Yada boşver seninle uğraşmaya değmez dedim.
Yatakhaneye çıktım. Ve uyudum...
><
Gece yarısı ter içinde uyandım. Kabus görmüştüm. Kahretsin. Aşağıya ortak salona indim. Marvolo oradaydı.
V: Yeter artık bırak onu
T: Beni mi gözetliyosun
V: Hayır kabus gördüm.
Yanına indim. Ani bir refleksile ona tokat attım. Galiba sarhoştu. Umrumda değildi. Herkesin içinde onu rezil etmemek için tokat atmamıştım. Zaten attığım tokatı sarhoş olduğu için unutucaktı. Daha sonra odama geri çıktım. Yatağma yattım ve uyudum.
><
Sabah gün ışığıyla uyandım. Üzerime cüppemi inip aşağıya indim. Kahvaltı salonuna yürürken, bir Sly bana, "yetim bulanık" dedi. Bu iş sinirlerimi bozmaya başlamıştı ama ses çıkarmadım.
Salona girdiğimde bütün Slytherin'liler bana "Yetim bulanık" diyerek dalga geçti. Hemen sonra salona Marvolo geldi, kolumdan tuttu ve "unutmadım" dedi. Aha sıçmıştım. Kolumu kurtarmaya çalışıyordum.
V: Bırak kolumu!
Tom bahçeye çıktığmızda kolumu bıraktı.
T: Benden daha üstün olduğnumu düşünüyorsun?
V: Neden?
T: Hadi ozaman göster "Tirantus"
V: "Parlenta"
T: "Portego"
V: "Expeliarmus"
Asasını alıp cüppemin iç cebine koydum.
V: Dün gece yaşanan senin hatandı
T: Kes sesini
V: Ow, fazla acımamış galiba birkere daha seve seve yapabilirim.
Cüppemden asayı ona geri verdim. Tekrardan düello yapmaya başladık. İkimizde birbirimize bağıyorduk. Tam devam ederken asamı eline aldı. Ne yapıcaktım şimdi?
Saçlarım siyahtan kızıla döndü. İnsanlar yere düşmüştü. Bunu asasız nasıl yaptım? Bunu asam ilede yapamazdım.
><
Tom Marvolo Riddle Anlatımından ;
Bir anda saçları kızıla döndü, gözlerinden ateş çıkıyordu resmen. Rüzgar saçlarını uçuruyordu. Elindeki asasını almıştım. Asasız büyü mü yapıyodu? Ama bunu sadece en güçlü büyücüler yapabilirdi. Bu neredeyse imkansızdı.
Biranda yere düştü ve bayıldı. Etrafa Prafesörler toplandı. Asalarıyla onu taşıdılar. Prf. Terdap benimde ne olduğnu anlatmam için gelmemi istedi.
Odaya çıktık. Maria'yı koltuğa yatırdılar. Hâla baygındı. Ne yapacaktık?
Prf. Terdap: Anlat bakalım ne oldu?
T: Biranda düelloya tutuştuk. Sonra asasını aldım devaminı biliyorsunuz zaten
Prf. Terdap: Peki benim hemen gitmem lazım başında 5-10 dakika bekler misin?
T: Ama prf-
Prf. Terdap: Bu bir emirdir
T: Peki prafesör.
Terdap odadan çıktı. Valentina cidden değişmişti. Onu en son gördüğümde 12-13 yaşlarındaydı. Şimdi ise 16. Saçları kızıldı. Hâla geçmemişti. Böylemi kalacaktı? Yavaşça gözlerini araladı.
V: Ne oldu?
T: Bayıldın.
Sesim soğuk ve bitkin çiktı duygusuzdum.
V: Bir kez olsun duygusuz bir piç gibi davranma lütfen
T: Duygusuz piç ha?
V: özür dilerim
T: Neden?
V: Sana düello sirasında kötü davrandıgım için üzgünüm.
T: Problem değil. Hiç değişmemişsin.
V: Hangi konuda?
T: Küçükken nefes aldığın için bile özür dilerdin.
V: Eh olabilir.
T: iyi misin?
V: olmaya çalışiyorum.
Doğruldu ve oturdu. Bitkin soğuk ve mutsuz gözüküyordu.
V: Ayakta duramıyorum. Yardım eder misin.
Elimi uzattım. Tutunarak ayağa kalktı. Bir iki adım atmaya çalıştı dördüncü afımdan sonra yürümeyi başardı. Koridora çıktık.
T: Nasıl yaptın?
V: Neyi?
T: Asasız büyü yaptın.
V: Bilmiyorum.
T: Herneyse elinde sonunda anlatacaksın.
Ortak salona girdiğmiz anda gözler bize döndü.
T: Dönün önünüze.
Gidip Abraxas'ın yanına oturdum.
Abraxas: Ne oldu?
T: Boşver. Buldunuz mu?
Abraxas: Hayır
T: O siktiğmin odasını bulun!
><
Valentina Maria'nın anlatımından;
Ortak salona geldik. Marvolo, abraxas'ın yanına oturdu. Ben Leron ve Elizabeth'in yanına gittim. Geçen kütüphaneden aldığım kitabı okumaya devam ettim.
Leron: Kızım sen nasıl yaptın?
V: Bilmiyorum Leron.
Leron: İyi misin peki?
V: Eh işte
Kitabı elime aldım ve kaldığım sayfayı açtım.
Bölüm sonu
Alın size aksiyonlu bir bölüm. Aklıma fikir gelmiyo amk. Yapçak bişi yok. İdare edin. Neyse bbys.
670 kelime🦋
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yetimhane/Tamamlandı
Fanfic"Işık sadece karanlıkta parlar" Bu iki yetim olan kişinin hikayesi oku ve gör... Bu kitapta, sevgiyi, mutluluğu, pişmanlığı, üzüntüyü, hissedeceksin. Kitabın hakları, Tom Marvolo Riddle'ın zümrüt yeşili gözlerinde saklıdır!
