𝑱𝒖𝒔𝒕 𝑭𝒓𝒊𝒆𝒏𝒅𝒔?//𝑶.𝑾

Κεφάλαιο 12<<Η Λιποθυμία>>

Φτάσαμε στα τρία σκουπόξυλα. Αχ τι ωραία. Έξω να έχει κρύο με αποτέλεσμα εμείς να έχουμε παγώσει μέχρι το κόκαλο, ενώ εδώ μέσα να έχει μια ωραία, σπιτική ζεστούλα.

Ο:λοιπόν που καθόμαστε;

Α:δεν ξέρω. Το τραπέζι που καθόμασταν τα τελευταία πέντε χρόνια πήρε φωτιά. Γκχμ γκχμ Fred George γκχμ γκχμ.

G:Μα καλά πως κάνεις έτσι για μια φορά;

Η Anjelina τον κοπάνισε στο σβέρκο.

G:καλά κι εσύ μην βαράς. Ίσως να μην ήταν μόνο μια.....

Α:ναι. Δεν ήταν μια. Ήταν εννιά

F:για την ακρίβεια εννιά ξέρεις εσύ. Πόσο καιρό έχεις να δεις το μπλε το πουκάμισο;

Α:ΤΙ ΈΓΙΝΕ ΛΈΕΙ?

Ο:Συγχαρητήρια

Α:το ήξερες;

G:για την ακρίβεια....

F:......εκείνος το έκαψε

Α:τι έκανε;

Ο:μπράβο ρε παιδιά. Άλλη φορά δεν βάζετε ντουντούκα;

Α:Oliver εγώ στην θέση σου θα άφηνα στην άκρη τις ντουντούκες και θα ξεκινούσα να κάνω οικονομία για το νέο πουκάμισο που θα μου αγοράσεις. Έγινα κατανοητή;

Είπα τραβώντας του το αυτί

Ο:απόλυτα

Α:μπράβο και τώρα προχώρα

Είπα και τον έπιασα από το μπράτσο και τον έσερνα για να πάμε να βρούμε που θα καθίσουμε. Αφού καθίσαμε και οι έξι, περιμέναμε να έρθουν να μας πάρουν παραγγελία. Εν τέλη ήρθε η κα Ροζμέρτα.

Ροζμ(ερτα):γεια σας, τι θα θέλατε να παρ......

Ήταν κλαμένη. Όταν με κοίταξε σταμάτησε να μιλάει και με αγκάλιασε. Έκλαιγε. Την αγκάλιασα και εγώ πίσω για να την ηρεμήσω. Προσπαθούσα να μην κλάψω κι εγώ. Όταν σταμάτησε να κλαίει, με έβγαλε από την αγκαλιά της και με κοίταξε στα μάτια.

Ροζμ:Athina γλυκιά μου, π-πως είσαι; Έμαθα τι έγινε. Ειλικρινά δεν ξέρω τι να πω.

Και έτσι ξανάρχισε να κλαίει. Αυτή τη φορά την αγκάλιασα εγώ. Έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου και τότε έγινε ξανά. Πολλές από τις αναμνήσεις μου με τους γονείς μου πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου αστραπιαία. Προσπαθούσα να μην αφήσω τα δάκρυα που πλημμύριζαν τα μάτια μου να ξεχυθούν στα μάγουλα μου.

Πέρασαν αρκετά λεπτά, κατάφερα μετά από όλα αυτά τα λεπτά να την ηρεμήσω. Δεν ήταν σε θέση να δουλέψει. Οπότε πήγα και βρήκα τον Jackson, τον γιο της. Του εξήγησα τι έπαθε και μαζί την πήγαμε πάνω στο μικρό δωματιάκι, στο οποίο ήταν τοποθετημένο ένα ξύλινο κρεβάτι και ένα κομοδίνο, που πάνω του είχε διαφορά βιβλία.