Broken Love {Dutch} ✔️ #1

Hoofdstuk 22

Bella pov.

"Wat moet ik doen?", schreeuwt een stem in mijn hoofd.
"Waarom-m ben-n je-e hier-r?", zegt ik snottert. "Bella..", zegt hij. "Ik had van Alice gehoord dat je het huis wilde gaan verkennen en, ik dacht dat ik je misschien een rondleiding kan geven door het huis?", zegt hij vragend met z'n hoofd naar beneden.
"Oh", is het enige wat uit m'n mond komt.
We blijven zwijgend naar elkaar staren.
"Oké", zeg ik als ik het nog benouder krijg van het staren naar elkaar.
"Ik laat je even alleen, ik sta beneden te wachten als je komt", zegt Edward en hij loopt op een normaal mensen tempo naar de deur. Hij draait zich nog even om en kijkt me recht in m'n ogen aan. Ik slik en hij loopt de deur uit.
"Rustig Bella, hij gaat alleen je een rondleideling geven door het huis", zeg ik zacht tegen mezelf.
Met mijn handdoek loop ik naar de gigantische inloopkast en pak een donkere spijker broek met een wit shirt waarop staat: I love you , I can't without you en trek het aan. Ik bekijk me grondig in de spiegel. Kippenvel spreidt zich op m'n armen door de zenuwen wat er zo direct gaat gebeuren. Snel pak ik een dun vestje die de zelfde kleur heeft als mijn broek en doe hem aan, daarna loop ik naar de deur toe.
"Bella, het is alleen maar een rondleiding door het huis", zeg ik om mezelf te aanmoedigen om de zenuwen weg te krijgen.
Mijn hand haalt de deurkruk naar beneden en ik loop mijn kamer uit. Zachtjes sluit ik de deur achter me en loop naar de trap die leidt naar beneden. Als mijn voet de eerste traptree raakt zie ik Edward beneden staan, zwijgend naar mij te staren. Ik slik en loop de trap af.
"Zullen we?", vraagt Edward. Ik knik en Edward loopt voor me naar een deur. Hij doet hem open en laat me voor gaan. "Echt iets voor een deftige man", zeg ik in mijn gedachten.
"Dit is de keuken", zegt Edward. Mijn ogen glijden door de grote kamer en inderdaad het is de keuken. Waarom zou ik van hem verwachten dat hij dingen zegt wat niet waar is. Ik schud even met m'n hoofd.
Bijna alles van het huis is glas net als mijn kamer. Midden in de keuken staat een grote tafel. "Vampiers eten toch niet?", zegt een stemmetje vragend in mijn hoofd.
"Bella, zullen we verder gaan", hoor ik Edward's stem achter me zeggen. Snel draai ik me om en hij loopt voor me en houd de deur open voor me. "Dit is de woonkamer" Je zou denken dat alles rood is alleen het enige wat rood is is de bank, de rest is wit. Mijn blik dwaalt door de woonkamer. Het is best een grote kamer. Mijn blik blijf steken bij een fotolijst. Op de fotolijst is er een foto van de hele familie Cullen. Ze glimlachen naar de camera. Iedereen staat naast zijn mate, Edward staat alleen, een steek van medelijden voel ik in mijn buik.
"Ik laat je nu de andere kamers zien van het huis", zeg Edward. Ik knik en loop met hem mee. Ik zoek wel naar deuren die naar buiten leiden als er iets gebeurd dan kan ik daar naartoe rennen maar nergens is er een deur te zien. "Hoe kan dat?"
We komen aan bij een deur, Edward klopt één keer en een stem vanbinnen zegt 'binnen'. Edward doet de deur open en we lopen naar binnen. Mijn ogen vallen meteen op een groot bureau in de hoek waar Carlisle achter zit.
"Welkom", zegt hij met een glimlach. Carlisle staat op en loopt naar ons toe. "Wat vind je van huis", zegt hij met een twijfelen tikje in zijn stem. Ik kijk nog even om me heen en zeg: "Het is een mooi huis, het is heel erg open en er zijn veel ramen dacht ik?" "Ja, er zijn inderdaad veel ramen", zegt Edward.
Ik kijk nog eens om me heen en ik voel dat vier paar ogen op mijn rug prikken. Ik negeer het en loop door de kamer. Het enige wat ik hoor is mijn eigen ademhaling en een klok die tikt. Vampiers ademen niet en het is best irritant als je de enige bent die ademt.
Ik draai me een beetje om en zie in mijn ooghoek dat Edward en Carlisle naar me kijken, ze zijn wel een beetje zenuwachtig, hoe ze stil naar me zitten te kijken. Edward moet beweegt maar er komt geen geluid uit. "Negeer het Bella", zeg ik tegen mezelf en ik draai me om.
Ik inspecteer elke detail in de kamer. Mijn hand laat ik glijden over de muur en blijft stil liggen op een grote kast waar boeken in liggen. Snel draai ik me om en zeg: "Mag ik een boek pakken?" Ze schikken allebei door mijn snelle reactie wat ze niet hadden verwacht. "Ja, natuurlijk", zegt Carlisle die me een glimlacht geeft.
Ik pak een boek en bestudeer de titel. DE VOLTURI FAMILIE. "Mag ik deze meenemen naar mijn kamer?", vraag ik. "Ja hoor, en als je wilt mag je er nog veel meer meenemen als je dat wilt", zegt hij. Ik geef een klein knikje en pak nog en paar boeken.
Als ik vijf boeken in mijn armen heb draai ik me om. "Edward, laat je me de rest van het huis zien?", zeg ik. "Ja, natuurlijk", zegt hij en hij loopt naar de deur. Ik loop ook naar de deur. "Bedankt voor uw tijd Dokter Cullen", zeg ik. Calisle glimlacht en zegt: "Leuk dat jullie hier waren"
"Bella zal ik je de slaapkamers laten zien?", vraagt Edward. Ik knik en we lopen naar boven.

PLEASE VOTES & COMMENTS PLEASE.
:)
Xx