Broken Love {Dutch} ✔️ #1

Hoofdstuk 34

Bella pov.
~Droom~
Ik draai de deurklink om en loop door de deur. Ik val en alles beging te draaien. Ik begin te schreeuwen. Het lijkt wel dat het niet ophoud en dat er geen einde is. Opeens val ik op iets hards en lig ik stil en ik zie zwart.
~Einde droom~
Ik lig op iets hards maar ook iets zachts. Ik wil mijn ogen open doen maar het lukt niet.
"Help", schreeuw ik maar er komt geen stem uit mijn mond.
Ik probeer nog een keer om mijn ogen open te doen. Het lukt een beetje.
Als ik ze helemaal open heb ga ik rechtop zitten. Droom ik nog steeds?
Opeens voel ik heel veel pijn aan mijn hoofd. Mijn hand gaat naar mijn hoofd maar voordat hij de plek raakt waar ik naartoe wil voel ik een koude hand mijn hand pakken. Ik schik en trek m'n hand snel terug en draai me om. Mijn hard gaat tekeer. Edward staat voor me. Alle herinneringen komen terug. Het laatste wat ik me nog kon herinneren is dat ik een scherpe punt in mijn hoofd voelden en daarna zag ik zwart.
"Bella, hoe voel je je?", zegt Edward die me aankijkt. Ik weet niet wat ik moet zeggen want ik weet dat ik de Volturi heb gebeld en dat ze binnenkort komen en dat hij hartstikke boos is op mij omdat hij wil weten wie ik heb gebeld, hopelijk komt hij daar niet achter. "Goed", zeg ik snel.
"Bella, ik weet dat je nu denkt  dat mijn familie en ikzelf heel boos zijn op jouw omdat je iemand hebt gebeld zonder dat wij dat wisten, maar ik maak me daar nu veel minder zorgen om want het belangrijkste wat ik wil weten is, hoe het nu op dit moment met jou gaat aan toe gaat", zegt Edward met verdriet is zijn stem.
Mijn mond valt open. Hij is meer geïnteresseerd hoe het met mij gaat en niet wat ik heb gedaan?
Tranen vallen over mijn wangen. Waarom is de moordenaar die mijn vader heeft vermoord zo lief voor mij en waarom doet hij zo veel voor mij?
Ik zou hem moeten haten, maar dat doe ik niet, ik ben bang voor hem en wil hem niet meer zien in mijn leven maar haten dat niet. Waarom niet?
Ik weet het niet.
"Bella, asjeblieft", zegt  Edward. Edward gaat naast mij zitten. Ik trek mijn benen in en maak me zo klein mogelijk.
"Ik ga je niks doen", zegt Edward. "Maar asjeblieft, vertel mij wie je gebeld hebt?", zegt Edward.
"Asjeblieft", smeekt Edward.
Ik zeg niks en na een paar minuten geeft Edward het op en staat op en loopt de kamer uit.
Als hij de deur dicht heeft gedaan stap ik van het bed af en loop richting de boekenkast. Alle boeken zijn verdwenen. De boekenkast is helemaal leeg.
"O.. nee.., nu kunnen ze het nummer vinden die ik heb gebeld. Het staat in het de Volturi boek.
Nu komen ze het toch te weten wie ik heb gebeld.
Ik ga zitten. In mijn ooghoek zie ik iets glimmen in de hoek van mijn kamer. Snel sta ik op en pak het.
Het is een notitie boekje er zit zelfs een pen in. Zouden ze dit vergeten zijn? Vast niet want vampiers kunnen alles onthouden en vergeten nooit iets.
Ik bekijk het notitie boekje goed en loop er naar mijn bed toe maar eerst kijk ik door de hele kamer of er geen camera of afluister apparaatje is, maar die is er niet en ik ga zitten op bed.
Ik bekijk het boekje goed. Eigenlijk is het een heel mooi boekje. De rand is genaaid met gouden draai en de voorkant is rood. Donker rood er staat iets op.
(YOUR SECRET NOTEBOOK)  staat erop.
Ik ga liggen op bed. Op dit moment weet ik niet wat ik erin moet schrijven. Ik doe mijn mijn ogen dicht en luister naar mijn ademhaling en hart.