Broken Love {Dutch} ✔️ #1

Hoofdstuk 36

Bella pov.

Edward is weg. Ik heb geen idee hoe lang maar hij is uit mijn leven verdwenen. Op de een of ander manier voelt het dat iets van me afbreekt. En er is zo'n raar gevoel vanbinnen. Eigenlijk moet ik nu heel blij zijn dat hij me nu niet meer kan lastig vallen. Maar dat ben ik niet.
Morgen komt de Volturi en ben ik hier weg. Voorgoed. De Cullen's zijn dan uit mijn leven en dan kan ik weer doen wat ik eerst deed. Leven hoe ik eerst leefden.
Alleen dan ben ik wel weer alleen.
Hier ben ik dat niet. Ik zucht.
Mijn hoofd valt in mijn handen. Wat moet ik straks met mijn leven?

Edward pov.
Het begind langzaam donker te worden en ik ben aangekomen langs een lange kust. Ik zwem naar de oever en klim erop.
Met druipende kleren loop ik ergens naartoe.
In mijn ooghoek zie ik een bankje en ik loop ernaartoe en ga zitten.
Mijn hoofd valt in mijn handen.
Nu ben ik alles kwijt. Nee, dat ben je niet.
Ik weet dat ik van Carlisle altijd terug mag komen. Ik was zijn eerste zoon. Zijn eerste zoon die hem vader maakten.
Ik doe mijn ogen dicht en zie Bella voor me. Ze glimlacht naar me en geeft me een knuffel. Zo'n Bella bestaat er niet meer. Die is vergoed verdwenen.
Verdriet en spijt voel ik in mijn hele lichaam.
Als ik mijn ogen open doe en rechtop ga zitten is het al drie uur 's nachts. De maan schijnt mooi in de lucht en je kan het spiegelbeeld van de maan in het water zien.
Ik zucht.
Je kan nog terug gaan, of is het al te laat?
"Het is vergoed voorbij", zeg ik boos. Ik sta op en schop tegen het houten bankje. Het houten bankje valt met een harde klap op de grond.
Ga ik terug of niet?
Mijn handen leg ik in mijn nek en ik loop heen-en-weer.
Opeens sta ik stil. "Nee, het is echt vergoed voorbij", zeg ik en ik ren weg.