Sesine aşık olmuştum. İsmine de.
Sana ise, çoktan kalbimi kaptırmıştım.
"Geldiğimden beri beni izliyorsun sanıyorum ki, neden olduğunu sorabilir miyim?"
Yine gülümsedim. Sen varken gülümsemeden durmam imkansız gibi bir şeydi.
"Bir kere, ben farklıyım diye dolanıp herkes gibi olanlardan değilsin. Kendi dünyan var, ve kendi dünyan varken böyle kötü bir dünyaya ihtiyacın yok."
İçimdekileri dışa aktardığımda şaşırmış görünüyordun.
"Beni ilk görüşün ve yeni konuşmaya başlamamıza rağmen beni çok iyi tanımlamışsın. İnsan sarrafı olabilir misin?"
Kıkırdadım.
"İnsan sarrafı değilim de, iyi bir gözlemci olabilirim. Tabii, bu dediklerim doğru olmayabilirdi de. Edebiyat sevdiğim çok mu belli oluyor?"
Kıkırdadın. Gülüşün de mükemmeldi.
Aslında, baştan aşağı mükemmeldin. Sana iltifat etmeden duramıyordum.
O zamanlar sadece içimden edebiliyordum tonlarca iltifatı.
Ama bu iltifatların içimde kalışı, pek uzun sürmedi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
—😚💖
ŞİMDİ OKUDUĞUN
end of spring ℓ jensoo
Fanfictionyıl 2009. o ilkbahar bitişi, bindiğim otobüsteydin. orta kapının merdivenlerine çömelmiş, kulaklığınla insanları kendinden soyutlamıştın. insanlar sana çarpmışlardı ama sen, o direğe sımsıkı tutunup müziğinle yolu izlemeye devam etmiştin. ve ben o...
