yıl 2009. o ilkbahar bitişi, bindiğim otobüsteydin.
orta kapının merdivenlerine çömelmiş, kulaklığınla insanları kendinden soyutlamıştın. insanlar sana çarpmışlardı ama sen, o direğe sımsıkı tutunup müziğinle yolu izlemeye devam etmiştin.
ve ben o...
"Ne dersen de, benim için güneş hep sen olacaksın Jen."
Dediğim gibi, onu tanımaya başlamıştım.
Yıllar geçmişti, neredeyse her gün görüşüyorduk.
Her yıl beraber o otobüse biniyor, merdivenlerine çömelip o şarkıyla yolları seyrediyorduk.
Tanışmamızgaripti amakaderin çok güzel bir oyunuydu bir araya gelişimiz.
"Asıl sen ne dersen de, benim için güneş hep sen olacaksın Jisoo."
El ele tutuşmalarımız, seni sürekli güldürmelerim, önüne gelen o saçını kulağının arkasına sıkıştırmalarım, birbirimizi sarıp sarmalamalarımız, ağlamalarımız ve gülmelerimiz.
Bana güvenmek istemiş ve güvenmiştin.
Senin yanında olmak istemiş ve olmuştum.
Yine hatırlıyorum, sana çıkma teklifi ettiğim günü.
İlkbaharın sonunda etmiştim.
Annenin ve babanın yanındaydık, papatya ile zambaklarımızı yerleştirip oturmuştuk her zamanki yerimize.
"Sana 1 yıl önce, bugünün çoğu şeyin sonu olduğunu ama bir şeyin başlangıcı olduğunu söylemiştim."
"Evet, ikimizin başlangıcı. Bizim başlangıcımız."
O gün ikimiz de elbise giymiş, üzerimize biraz özenmiştik.
Saçındaki tacın sayesinde, o saçın önüne düşmüyordu.
Küpelerin ise, ayrı bir zariflik katmıştı sana.
"Bugün ayrı bir güzeliz, nedenini sorabilir miyim kraliçem?"
Büyük bir şekilde gülümsedim.
"Birazdan öğreneceksiniz majesteleri."
Seni ayağa kaldırdım ve ellerini tuttum.
"Kaderin minik oyunları vesilesiyle tanıştık ve, sana daha ilk günden kalbimi kaptırdığımı fark ettiğini umuyorum."
"Jisoo.."
Senden kocaman tebessümün eşliğinde ismimi duymak daha da yüreklendirmişti beni.
"Biliyorum, şu 1 yılda çıkıyor gibiydik ama ben bu işi resmiyete dökmekten onur duyarım Jen."
"Dökelim bakalım resmiyete."
Derince bir nefes aldım ve dizimin üzerine çöktüm.
Kahkahaların kulağımdaki en güzel melodiydi.
"Diz de mi çökeceksin? Peki."
"Kim Jennie. Benimle bir ömür.. yok o bir sonraki seviye. Benimle çıkar mısın?"
Cevabı duyar duymaz sana aldığım kolyeyi çıkardım.
Kutunun kapağını açacakken elini tuttuğunu unutmuş ve seni yanıma çekmiştim.
Kahkahaların yine her yeri sarmıştı. Kahkahalarını sürekli duymak için türlü türlü şaklabanlık yapabilirdim.
"Seni yanıma düşürdüğüm için özür dilerim. Neyse, en azından kolyeyi daha kolay takacağım. Dön bakalım arkanı."
Arkanı döndün. Elimle saçlarını hafifçe kenara çektim. Boynun o kadar naifti ki, kafamı oraya gömüp sonsuza kadar orada yaşamak istiyordum.
Kolyeni takarken mırıldandım.
"Bu arada teklifi burada yapmamın nedeni annenin ve babanın görmesiydi. Sonuçta onlardan habersiz kızlarıyla çıkamazdım."
Kolyeyi taktıktan sonra tekrardan bana döndün.
"Teşekkür ederim, çok güzel."
"Kolye güzel değil, senin boynunda güzel duruyor sadece."
Yine o güzel gülümsemende takılı kaldı gözlerim.
"Hâlâ anlamadığım bir nokta var. Biz niye bu kadar süslendik?"
"Yani, aslında hiç fark etmezdi de. Yine de, seni elbiseyle görmek ayrı bir güzel oldu. Çok daha hoş oldu bence ya-"
Dudaklarını dudaklarımda hissettiğim an, kalbim senin kalbinle beraber atmaya başladı. O mükemmel gülüşünü bir de dudaklarımın üzerinde hissetmek, inanılmaz bir histi.
İlk öpüşmemiz, ailenin mezarlığında oldu. Bu başkalarına değişik gelse de, bizim için çok büyük bir anlamı vardı.
İlk öpücüğümüz bu kadar güzelken, son öpücüğümüzün de bir bu kadar unutulmaz olacağını adım kadar iyi biliyordum.
Ya da, aşkımızı bildiğim kadar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Final
— Umarım beğenmişsinizdir, ben aşırı soft oldum yazarken 🥺🥺 — chimerachi aşk kadınım, umarım hoşuna gitmiştir. Aklıma böyle aşırı soft bir konu gelince sana ithaf etmek istedim 😚💘
— Buraya sevdiğim birkaç şarkıyı bırakıp kaçıyorum (öyle içimden geldi), seviyorum sizi 😌💜
