DI KITA CRUSH!!! plus THE SEQUEL ( sa kanya)

chapter 40

gavin's pov

sa totoo lang nung nakita ko ung muka ni lawrence gusto ko siyang akapin, gusto kong sabihin sa kanya na sa wakas nakita ko din siya, at ngayon na asa harapan ko na siya wala ng siyang magagwa dahil hinde ko na siya papakawalan.

kahit hinde ko alam kung dahilan ng pag iwan niya sakin sa gitna ng maraming problema, parang may bahagi sa puso ko na nag sasabi sakin na hinde un magagawa ni lawrence ng walang matinding dahilan, pero hinde un ang lumabas sa bibig ko, hinde un ang ginawa ng mga kamay ko.

"gavin" mahina pero parang isang malakas na pasagog sa puso ko ung pag kakasabi ni lawrence sa pangalan ko, 

tinitigan ko ung buong muka ni l;awrence, para siyang tumanda, parang punong puno ng hirap ung muka niya, alam kong kagaya ko nalulunkot din siya pero bukod dun nakikita ko sa mga mata niya ung pagod, para siyang walang tulog, hirap na hirap sa buhay na meron siya ngayon

"tara na paul, wala na akong sasabihin sa tao na yan" isa lang ang nasa isip ko ngayon, gusto kong lumayo sa kanya, malayong malayo, ung lugar na hinde na niya ako masusundan, sa lugar na wala ng sakit sa lugar na hinde ko na siya maalala

"may dahilan si lawrence gavin" nagulat ako ng biglang nag salita si paul, andito kami ngayon sa loob ng sasakyan niya at papunta kami sa kung saan, sabi ko kasi kay paul na ayaw ko munang umuwi ng bahay, sabi ko na dalin muna niya ako sa isang lugar na pwede akong mag isip, na pwede kong tangalin si lawrence sa systema ko kahit sa sandaling oras lang

"ano plano ulit niya un lahat? gaya a ng dati paul? para na nman ba sakin? masaya ba ako paul? okey ba ako paul?" kung ilang beses tumulo ung luha ko ng di ko namamalayan ayun ang hinde ko alam, simula kasi ng nawala si lawrence sa buhay ko, para akong pinatay, parang nawala lahat ng control ko sa katawan ko, lalong lalo na sa mata ko

"bakit ikaw paul. bakit ikaw hinde mo ako sinuko? db mahal mo ako kaya di mo ako sinuko? si lawrence ilang beses na ba siyang sumuko? ilang beses na ba!!!!! ilan na!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" akap na mahigpit ang natangap ko kay paul, kagaya ng dati sumabog na naman ako, inilabas ko na nman lahat ng sakit sa dibdib ko

"pagod na pagod na ako paul, mahal ko siya alam mo un pero pagod na pagod na ako"

paul's pov

"pagod na pagod na ako paul, mahal ko siya alam mo un pero pagod na pagod na ako"  awang awa ako kay gavin pag nakikita ko siyang ganito, simula ng nawala si lawrence sa kanya halos araw araw ko siyang nakikita na ganitong sitwasyon, nakakatuwa lang isipin na kahit pala mahal n niya si lawrence alam niya na mahal ko siya, alam niya at ramdam niya na kahit anong magyari hinde ko siya iiwan

"shhhh tama na gab andito nman ako" gusto ko sanang sabihin kay gavin na kalimutan na niya si lawrence pero hinde ko un magawa, alam ko nman na ibabalik lang niya sakin ung sinabi ko na un sa kanya, madalas ko kasi sinasabi sa kanya na kalimutan na niya si lawrence pero lagi niyang sinasagot sakin, " ikaw paul kaya mo ba akong kalimutan?" pag yan na sinabi ni gavin natatameme na ako, sa bagay mahirap nga un lalo na mahal na mahal mo ung tao

"wag kang mag alala paul, pipilitin kong kalimutan siya, magiging mabuti ako sa magiging pamilya natin" pinahiran ko ung luha ni gavin, ayun lang nman ung magagawa ko para sa kanya, taga punas ng luha niya