"Belki bana bir adım kadar uzakta olduğunu düşünüyorsun, ama aramızda kilometreler var Yagami Light."
「yagami light x l lawliet」
010921
.
.
「lawlight içinde #1 170221」
「deathnote içinde #3 210221」
「yagamilight içinde #1 140321」
「kira içinde #7 15032...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Korkaklar, ölmeden önce defalarca kez ölür; cesur insan ölümü bir kere tadar."
..
5 sene sonra...
L ve Light uzun süren bir ayrılığın sonunda -tabii ki bu ilişkileri için değil- tekrardan birbirlerine kavuşmuşlar hatta aynı evde yaşamaya karar vermişlerdi, L Lawliet dünyaca adı bilinen bir dedektif olmuştu. Yagami Light ise babası ile beraber polis bürosunda çalışmaya karar vermişti.
İkili çoğu zaman olayları beraber araştırıp inceler hatta bununla ilgili rapor çıkartırlardı ki, bu Lawliet'in gayet hoşuna gidiyordu. Çünkü hayatını onunla birleştirdiği insanla beraber Light'ın tabiriyledünyadaki yaşamayı hak etmeyen insanları adalete teslim etmek...
L bugün de köşesine geçmiş bir olayı soruşturuyordu, karşısında duran bilgisayar ve önündeki dosyalar ayrıca etrafı bir hayli dağınık gösteren tatlı tabakları ile. Tamamen işine odaklanmış şekilde pür dikkat düşünüyordu.
Bu kaçıncı seri katil vakasıydı hiçbir fikri yoktu, ama tek bildiği şey bunların hiçbir zaman bitmeyecek olduğuydu.
Önüne kenarda duran çilekli pasta tabağını çekip çatalı aldı, ve büyük bir iştahla pastayı yerken kenardaki telefonu alıp Light'ın numarasını tuşladı.
Light elinde tuttuğu kahve bardağını masanın kenarına bırakıp çalan telefonuna uzandı, L sabahtan beri büroya on tane rapor ve üç tane şüpheli göndermişti. Telefonu açıp oturduğu yerde arkasına yaslandı. "Bir sorun mu var?"
"Hayır, ama sana gönderdiğim ikinci şüphelinin gerçekten suçlu olma riski yüksek." dedi Lawliet, ama unuttuğu bir şey vardı o da sevgilisinin de kendisi kadar zeki olduğu gerçeğiydi.
"Bebeğim vakaları soruştururken kendini çok yoruyorsun." dedi Light alaycı bir tavırla bunun Lawliet'i her zaman kızdıracağını bilirdi fakat içten içe kızsa da bir şekilde saklayabikeceğini de. "Her neyse kapatıyorum işlerim var Yagami Light." yüzüne aniden telefonun kapanmasıyla Light gözlerini devirerek ufak bir mesaj atmayı seçmişti.
Light:
Birazdan yanına geleceğim soruşturmayı beraber devam ettirmemiz lazım ayrıca bir planım var.
Lawliet:
Gelirken donut alır mısın?
Light:
Bir saniye... hepsini yediğini söyleme.
Lawliet:
Almayacaksan boşanma işlemlerini başlatacağım yirmi dakikan var.
Light:
Yirmi dakika kestirmelerle beraber on dakikaya denk geliyor on dakika da tatlı dükkanında sıra beklemeyi var sayarsam yetişmem imkânsız.
Lawliet:
Tanrı değil misin yaratırsın o zaman.
Light:
Daha iyi bir fikrim var kasiyeri deftere yazıp o kargaşada donutları alıp kaçabilirim.
Lawliet:
Light!
Light:
Tanrılarda şaka yapabiliyor L. Kapıyı aç geldim
[Görüldü]
Lawliet oturduğu sandalyeden kalkıp çalıştığı ofisin kapısına doğru ilerleyip açtığında karşısında eşini görünce tabii ki de onu görmezden gelip elindeki donut poşetine sarılmıştı, Light buna biraz bozulsa da söylenerek içeri girip L'in kutuyu açıp tatlıları iştahla mideye indirmesi üzerine konuştu.
"Keşke bir teşekkürler öpücüğü verseydin." ceketini çıkartıp homurdanarak kendini koltuklardan birine attıktan sonra beyaz tenli çocuğun zayıf sesini duydu. "Yirmi bir dakika oldu geç kaldın boşanıyoruz."
Evet yine başlamışlardı...
Günlük rutin olarak birbirleriyle böyle geçinseler de tek bir gerçek vardı.
O da sonsuz bir aşka sahip olduklarıydı...
Yagami Light belki de yeni dünyanın tanrısı değildi ama kendini her zaman tanrı gibi hissettiren kusursuz birine sahipti.
Lawliet'e..
·Nasıl bitireceğim hakkında hiçbir fikrim yoktu bu yüzden bu saçma bölüm çıktı.
·Zaten bu kadar süredir bekletme sebebim ilhamımın kuş olup uçmasından dolayıydı özür dilerim. :")
·Her neyse umarım beğenirsiniz başka kitaplarda görüşmek üzere.
