"Senden normal bir hareket beklemek bir hataydı gerçekten,"
Sakusa girdikleri mağzadan sinirle ayrılırken Atsumu, gencin gitmesini engellemek için onun önüne geçmişti.
Sarışın geldiklerinden beri yediği hakaretleri umursamamış olsada Kiyoomi için seçtiği eteği ona gösterince 'asla giymem' cevabı onu birazdan fazla üzmüştü.
Doğrusu, kırılmıştı.
"Hadi ama Omii, lütfen!"
Karşı konulamaz bir ses tonuyla konuştuğunda Kiyoomi bir kaç saniyeliğine durmuştu.
Atsumu bu ses tonunu en son küçük ikizinin kendisini annesine okulda kavga çıkardığını ispiyonlamaması için kullanmıştı.
Yaklaşık iki sene önce olsada hâla yeterli derecede dayanılmazdı.
"Etek falan giymeyeceğim, çıkar aklından bunu."
En az kendisi kadar inatçı olan Kiyoomi en sonunda mağazadan çıktığında pasörde onu takip etti.
Sarışın en başta ne diyeceğini bilemesede, ikna etmeye biraz olsun bile yaklaşamasada, yinede derin bir nefes alarak konuştu: "Başka hiçbir şey istemeyeceğim. Yemin ederim."
"Biliyor musun Miya?"
Kiyoomi aniden yürümeyi bırakıp arkasında kalan sarışına sert ve alaycı bir bakış atmıştı.
Pasör karşısında dikilen gencin söyleyeceklerini dinlerken içindeki mutsuzluğu dışarıya vurmamaya çalışıyordu.
"Sen takıntılı bi' herifin tekisin."
Atsumu hâla sinirinden bir gram olsun bir şey kaybetmemiş Kiyoomi'nin gidişini yerinde umutsuzca izlediğinde solda kalan boş duvara yaslanıp yüzünü ellerinin arasına almıştı.
İşleri tamamen batırdığını hissedebiliyordu.
