Mafia Park Jimin

15.

Sınav haftam var ve ders çalışıyorum bu yüzden aktif değilim

Kusura bakmayın

Rica etsem satır arası yorum yaparmısınız
(Ben bunu yazmayınca yapmıyorsunuz)

Neyse iyi okumalar

:)

Yavaşca oturdum ve sinirli bir şekilde ona baktım.

Jimin: sinirli bakma

Göz devirdim ve derin nefes aldım

Jimin: Jackson'u nerden tanıyorsun.

Neden şimdi bunu sormuştu ki söylersem jackson iti saçmalıycak söylemezsen jimin beni ölüme göndercek.

Jimin: bir daha sormıycam. Jackson'u nerden tanıyorsun

"Eski bir arkadaş"

Derin nefes aldı ve hızlıca verdi. Sinirlenmişti bu çok belliydi.

Jimin: min-seo sabrımı gerçekten zorluyorsun biraz daha zorlarsan senin için hiç iyi şeyler olmıycak

"Söylemek istemiyorum belki, ana anlatmak istemiyorum"

Jimin: anlatıcaksın

Sert çıkan sesine karşılık susmadım.

"Kimsin lan sen, 1 haftadır başımda patron triplerine giriyorsun"

Jimin: sen benim kim olduğumu biliyor-

"Mafyasın tırt mafya, gerçekleri görmeyen insanların yalanına inananan tırt bir mafya, oysaki mafyaları zeki sanardım"

Jimin: SUSS

"Ben haklı olunca sus diyorsun, ama ben susmuyorum, sana karşı hiç susmıycam, sen bugün bana inanmadın ya bu saatden sonra da senin dediklerimi yapmamı bekleme"

Jimin sert bir bakış attı ve hızlıca odadan çıkıp kapıyı çarptı

Kapıyı çarpmasıyla irkildim. Sırtımı yatak başlığına yasladım ve öylece boş boş karşımdaki duvara baktım.

Ve ardından düşüncelere daldım.

Hayat zordu

En azından benim hayatım zordu

İnsanlar mükemmel bir hayat yaşadığımı sansalarda, aslında zorlukların içinde olduğumu kimse anlamıyordu.

Kafamın içindeki düşüncelerle kendimi yiyip bitiriyordum her gün

Hayatım neden böyle

Diğer insanlar her gün mutlu ve güzel bir hayat yaşarken benim hayatımın neden böyle olduğunu sorguluyordum.

Kaçırıldım, istenmediğim bir evde tutuluyorum, yalancı damgası yiyorun, herkes benden nefret ediyor. Ama ben yinede insanlara güçlü görünmeye çalışıyorum bu beni ruhen çok yoruyor ve yok ediyor.

Annem ve kardeşimin başına bir şey gelicek diye her gün etrafta dört dönerken kendime verdiğim zararın farkında olmuyorum.

Babam yok

Her daim yanımda olacak bir adam yok.

Bu yaşıma kadar kendi ayaklarımın üzerinde durup zorluklarla başa çıktım. Bundan sonrada böyle olacak

Kimsenin üzmesine ,Yıkmaya çalışmasına asla izin vermiycektim.

Düşüncelerimden bi anda çıktım çünkü odadan bağırma sesi geldi

Taehyung: kızımm salakmısın sana sesleniyorum sabahtan beri

"Duymadım"

Taehyung:duymaman için sağır olman gerekiyor.

"Duymadım dedim işte sende bunu anlamadığın için aptal olman gerekiyor"

Taehyung: (sessizce) neyle uğraşıyoruz ya

"Duydum"

Taehyung: duymasan şaşarım zaten

"Boş yapma it"

Aniden sinirlice bana baktı

"He he niye geldin"

Taehyung: ebenin amı için

"Tüh yaa ebem öldü ama"

Taehyung: yeminle çıldırcam

Salak aq bu çocuk hemen her dediğime sinirleniyor ama asıl amaç onu sinirlendirmek, yoksa salakmıyım aq ben bu kadar saçma cevaplar vereyim.

"Neden geldiğini söyliycen mi artık"

Taehyung: jimin dediki git bi bak sesi çıkmıyor ölmüşmü

"Daha ölmedim söylersin mutlu olmasına daha çok var ölmiycem çünkü"

Taehyung: niye mutlu olsun ki

"Ölümümle mutlu olucak birisi o"

Sırıttı

Taehyung: neyse ölmediğine göre sorun yok, gidiyorum ben sende akıllı dur

"Duvara tırmancam amk, adam akıllı oturuyorum işte"

Güldüm

"Adam akıllı dedim siz anlamazsınız adam değilsiniz çünkü"

Taehyung: bak bişi demiyorum, ama jiminin yanında böyle konuşursan ecelin olur

"Gelsin bende onun eceli olurum"

Bir şey söylemeden odadan çıktı.

Sırtımı geri yatak başlığına yasladım yapacak hiç bir şey yoktu.

Az diyeni valla döverim. Haaa

:)