sinirli bir şekilde konuştu ve odadan çıkıp kapıı kilitledi.
JİMİN'den
salona geldim herkes burdaydı
"HEPİNİZ EVDEN DEFOLUN"
bongcha: jimin noluyor sana
"Bongcha zaten çok sinirliyim bide sen üzerime gelme"
bongcha: a-ama
"BONGCHA bikere söyledim yarın gel burda yemek yeriz, şimdi hepiniz gidin"
sinirli çıkan sesimden sonra hepsi evden gitmişti.
*
odaya çıkıp üstüme rahat bişeyler giydim.
ardın odadan çıktım ve depoya indim ve odaya girdim elleri ayakları sandalyede bağlı kafası öne eğmiş öylece duran min-seo vardı (Umarım adı min-seo'dur hatırlamıyonm çünkü PXÖAŞZŞAŞ)
"Yalandan uyuyor numarası yapma"
Yüksek çıkan sesime tepki göstermemişti
Yanına ilerledin ve elimle kızlıca kafasını kaldırdım, gözleri kapalıydı.
Hafif sarstım fakat tepki göstermedi
Nedensizce telaşlanmıştım. Ellerini çözmek için hamle yaptığımda fazla sıkı Olan iplerin bikeklerini kanattığını gördüm. Bu kadar yapmış olamazdım.
Anında ipleri açtım ve hızlıca odaya çıkardım.
Telefonumu çıkardım ve hemen namjoon'un abkasını aradım o bir hemşireydi.
**** 2 saat geçmişti namjoonun ablası odada min-seoyka ilgileniyordu.
Bi süre sonra odanın kapısı açıldı
N. abla: damarı çok fazla sıkıldığı için zarar vermiş bu da kan dolaşımını engellemiş. Şuan herşey normal bileklerini çok yormasın yeter
"Saol"
Dedim ce tebessüm ettim.
Gitti ve bende odaya girdim
Min-seo uyuyordu yanında oturdum ve yüzünü incelemeye başladım. Nedensizce ona böyle davrandığım için pişman olmuştum. Ama bu pişnanlık bana göre değildi. Ben hiç pişman olmazdım.
İstememsizce elimi saçlarına getirdim ve yüzüne düşen perçemleri geriye attım.
Hafiften kıpırdamaya başlayınca yanında kalktım ve odadan çıktım...
Min-seo'dan
Başıma giren şiddetli ağrıyla gözlerimi açtım. Bana ilk verdikleri odadaydım yavaşca yataktan kalkcakken bileklerimdeki sargıyı gördüm. Nasıl veya neden olduğu hakkında hiç bir şey hatırlamıyordum.
Yataktan kalktım ve aynadan kendime baktım
Çökmüştüm
"Kendine gel min-seo sen bu değilsin. Ne olursa olsun hep dik durcaksın kimsenin seni küçük düşürmesine izin verme"
Yine herzanki motive cümlelerim aklımdan geçti ve odadaki duşa girip ılık bir duş aldım
Ardından üstümü giyindim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Odadan çıkıp çıkmama arasında tereddüt etsemde şimdilik çıkmamam gerektiğini anladım ve yatağa geri oturup sırtımı başlığa yasladım. * * * * * * *
Bi kaç saat sonra odanın kapısı açıldı ve içeri jimin girdi
Anında kafamı diğer tarafa çevirdim ve onunla muhattap olmamamaya çalıştım
Jimin: nasılsın?
Sorduğu soru karşısında güldüm ve ona bakmadan cevapladım
"Ne kadar umrunda"
Jimin: çok
"Sanki başıma gelenlerin sorumlusu sen değilmişsin gibi"
Jimin: evet sorumlusu benim bu yüzden umrumda zaten
"Bu zamana kadar sana, size hep yardımcı oldum ama sen bana hep zarar verdin"
Sustu
"Susma zaten işine gelmeyince ya susarsın ya da döversin"
Bu cümlemden sonra söylediği şey beni çok şaşırttı ondan beklemezdim böyle bir şey
