Moon | Kim Namjoon

〜 6 〜

☾

Ne yapacağımı bilemez halde öylece kalakalırken yönümü değiştirip ağır adımlarla merdivenlere yöneldim.

Tamam, bu çok saçmaydı. Yani bir anda böyle olması. Ya beni kandırıyorsa? Diye düşündüm.
Hareketleri çok garipti. Tuhafıma gitmedi diyemezdim. Neden bir anda böyle bir şey yapmıştı ki?

Salona ulaştığımda sakince etrafa bakındım. Kimseler yoktu. Kendi kendime bunun çok mantıksız olduğunu söyleyip duruyor, gelecek her türlü şeye hazır halde yürüyordum.

Açık olan mutfak kapısına geldiğimde içeriye kısa bir bakış attım.

Ondan başka kimse yoktu.

İçeriye adım attığımda büyük mutfak beni karşılamıştı. Lezzetli kokular burnuma adeta ziyafet çektiriyordu. Onu gördüm. Yüzü mutfak tezgahına dönüktü.

Yanına geldiğimi hissetmiş gibi arkasını döndü. Elindeki içecekleri pipetlerle beraber masaya bırakırken gözleri beni bulmuştu.

"Otursana."

Tanrım, ne yapacağımı bilmiyordum. Acaba dünya tersine falan mı dönmüştü?

Daha fazla düşünmeden daha sonra neden böyle davrandığını öğrenmek umuduyla sandalyeyi çekip oturdum.

Bir planı yoktu. Başından beri onda garip bir hava seziyordum. O kötü değildi. Kötü olabilecek pek bir şey yapmamıştı gözümde.

Kendisi de sandalyesini çekip karşıma oturduğunda gözüm masadakileri bulmuştu. Ağzımın suyunu akıtacak derecede görünen ramenler, pizzalar, çıtır tavuklar ve tteokbokkilere baktığımda açlığımın ne kadar kuvvetli olduğunu anlamıştım.

Yalvarırım karnım guruldamasın. Bu gün yeterince rezil oldum. Diye söylendim kendi kendime.

"Ne tür pizza sevdiğini bilmiyordum o yüzden hepsinden aldım."

Ciddi olup olmadığını anlamak için yüzüne baktım. Önüne bakarak konuşuyordu.

Menüdeki tüm pizzaları mı almıştı? Bu adamın beni kaçırdığına emin miyiz?

Ne diyeceğimi bilemez halde geveledim;
"Teşekkürler, ama..."

Birkaç saniye beklentiyle sessizce yüzüme baktı ardından aydınlanmış gibi oldu;
"Yoksa pizza sevmiyor musun? Aslında kendim bir şeyler yapmak istemiştim a-"

Ellerimi olumsuz anlamında sallayarak konuştum.

"Ah, hayır. Seviyorum. Sadece neden birden...yani böyle...ah unut gitsin."

Gözlerimi kaçırarak başka yöne bakmaya çalıştım.

Çekingen ifademle kafamı kaldırdığımda karşımda doğruca bana bakıyordu.

Elini kısa bir süreliğine ensesine götürdü ve ciddi bir ifadeye büründü.

"Bunu daha sonra konuşuruz. Soğuyacaklar, hadi yiyelim."

Tereddütlü bakan gözlerim birkaç saniye daha yiyeceklerin üzerinde gezindi. O çoktan ramenini yemeye başlamıştı bile. Öylesine açtım ki daha fazla dayanamıyordum.

☾ ☾ ☾

Kalan malzemeleri mutfak tezgahına bırakırken bir yandan da ne ara bu hale geldiğimizi düşünüyordum. Daha doğrusu onun ne ara geldiğini düşünüyordum.