Hiding the Billionaires son

Chapter 19: High-Light

Samantha (Point of View)

Pagkatapos kung mag-ayos ng gamit namin ay bumaba agad ako kanina pa kasi ako tinatawag ni Mommy. Magsisimula na daw kasi ang program para sa high-light ng fiesta. 

Medyo madami ng tao dito. Dito daw gaganapin ang program, halos mga officials ng baranggay ang nandito, merun din namang mga mamamayan. Sabi ni Dad kahapon ay merun daw dadating na mga business legends mula sa ibat ibang parte ng Pilipinas para makipagnigotiate sa dadating na projects ng mga official. 

Sa hagdan pa lang ay dinig na dinig ko na ang ingay sa labas, sa garden ginanap ang party, madami ding mga hinire si Mommy na mga katulong para tumulong sa pamimigay ng pagkain. 

"Ma'am Samantha kanina pa po kayo hinahanap ni Madame, mag-ayos na daw po kayo" bungad sa 'kin ng isa sa mga katulong. Tumango lang ako at ngumiti.

"Nasan pala kina Anne? Nandito na ba sila?" Tanong ko rito at muling pumanhik sa taas, nakasunod lamang ito sa 'kin

"Nasa labas na po sila, Ma'am"

Dumeritso ako ng dressing room ni Mommy. Sigurado akong nandon ang damit na susuotin ko, hindi nga ako nagkamali. Merung naka-hanger na isang formal dress sa loob ng closet, nakabukas lang ito kaya't kita ko ang laman.

Isa itong pastel pink plain dress, Gucci pa ang brand nito. Ever since kasi ay GUCCI na ang tinatangkilik ni MOmmy na brand, even Dad. Sa tingin ko ay hanggang tuhod lang iyon, medyo fited din ang taan, off shoulder din iyon. Simply lang peru napakaganda tingnan.

"Ma'am tatawagin ko lang po ang make up artist ninyo" 

Umalis na agad ito. Kinuha ko ang damit na iyon at sinukat sa salamin. Sa tingin ko naman ay ayos lang iyon, hindi masyadong revealing.

"Ma'am me-make-up-pan na po namin kayo"

Binalik ko mona 'yong damit at naupo sa harap ng vanity set ni Mommy. Hindi na 'ko nagpalagay ng sobrang kapal na powder at blush on, 'di ako sanay sa make up make up na yan. 

"Tapos na po, Ma'am. Pwede na po kayong magpalit"

Pumasok ako ng CR at sinuot ang dress. Gaya ng akala ko kanina ay hindi ito masyadong revealing at simply lang din. Humarap ako sa salamin. Ilanf taon na ang nakakalipas nang huli akong nagsuot ng damit na kagaya nito. At 'yon ay noong nagka-one night stand ako. Dahil do'on kaya ayaw ko ng magbar at magsuot ng mga damit kagaya nito. Peru gaya ng sabi ni Anne. "DON'T LET THE PAST CONTROL YOU"

"Ang ganda nyo po, Ma'am" galak na komento ng baklang nagmake up sa 'kin. Ngumiti lang ako rito.

"Tara na po, Ma'am. Alam kong kanina pa kayo hinihintay nina Madame." 

Sumunod nalang ako sa kanilang dalawa. I must enjoy this night. Isa ito sa mga bagay na na-miss ko simula ng maging ina ako. 

Para sa iba ang pagkakaroon ng anak na walang ama ay isang kamalasan, isang bagay na dapat pagsisihan kasi naging dahilan ng pagwakas ng pagiging teenager natin.Pero para sa 'kin ang pagkakaroon ng anak ay isang blessing, isang bagay na 'di man planado at 'di man ginusto pero dumating pa 'rin para magbigay ng saya sa buhay natin. Para magparealize sa 'tin na kahit may anak kana hindi ito hadlang para maging masaya ka. Ang pagkakaroon ng anak ay hindi dapat pagsisihan. Because in the end they are still our mini version. They are still us. Kahit wala silang ama na nakilala at maaring kilalanin, dapat pa 'rin natin silang pahalagahan dahil wala naman silang kasalan sa nakaraan natin kung paano sila na buhay sa mundong 'to. 

"Sam, are you okay?"

Nabalik ako sa reyalidad ng magsalita si Mommy, ngumiti lang ako rito. 

"Come on the party and the pragram will start in a minute" aya nito.