Hiding the Billionaires son

Chapter 31: Her greatest nightmare

Chapter 31

Samantha

My eyes are close, i hear some unknow vocie coming from somewhere. I can't feel my body, I can't move my hands and foot. I slowly open my eyes wala akong makita kundi puti, at the moment I feel my tears falling on. Am I dead?

"Samantha?" That familiar voice

I'm not dead, where am I?

"Samantha gumising kana" natataranta iyong tinig. Pinilit kung galawin ang mga kamay ko and good thing I can.

"W-what happend?"

"Kanina pa kita ginigising pero wala kang responce, you're sleeping for almost 9 hours"

What?

I'm not in somewhere white, nasa bahay ako nakahiga sa cauch. Thats a nightmare? I hope!

"Bakit ka pawis na pawis?" Tanong ni Anne,

Kinapa ko ang sarili at doon ko na kompermang tama ito. Naliligo ako sa sariling pawis.

"I-i have a nightmare"

Anne hugged me "Wag mo ng i-kwento, sinasabi ng matatanda na pag sinabi o kwenento mo raw ang masama mong napaginip ay magkakatotoo iyun"

Bakit ganon ang panaginip ko? Paano kung mangyayari iyun? Alam kong ngayong araw ang anniversary ng Sanford Company, and the guy? It wasn't Ace, its Damon. In my dreams the anniversary celebration is be helding at Sanford grand hotel, but the truth is sa La Vega hotel, isa iyun sa pagmamay'aring hotel ni Ace.

My dreams isn't about Ace, its about Cray, iyun ang nangyari ilang taon na ang nakakalipas at hindi ako sigurado kung buhay pa s'ya kung nakaligtas s'ya sa pagsabog na iyun. Doon sa pagsabog na iyun ko unang beses na nakita si Anne, kasama s'ya sa pagsabog. Pero bakit narinig ko ang boses ni Peyton?

"Alam mo bang sabi ng iba ay warning ng guardian angels natin ang mga panaginip natin? By dreams ay makakapag-comunicate sila sa atin"

Warning? Kailangan kung ilayo si Peyton sa kapahamakan.

Hinilot ko ang sentido ko at umayos ng upo, its my reatest nightmare. Bakit ang gulo? Bakit ganon?

Napaigtad ako ng tumunog ang cellphone ko.

"Kanina pa tumatawag si Ace sayo, nag text na rin si tita Mateld kung saan kana"

Hindi pwede.. hindi ako pwedeng pumunta kay tita Mateld, kailangan kong baguhin ang pangyayari sa panaginip ko.

Kinuha ko ang cellphone ko at sinagot iyun.

"Where are you, Ms. Santillian? I haven't told you that I need you? I texted you am I right?" Pagalit na bungad nito.

"Im on my way"

Agad kung binaba ang tawag.

"Umalis kana ako na ang bahala kay Peyton"

Nilapitan ko ang anak kong natutulog sa cauch, I gave him a smack kiss on the forehead.

"I love you, son. Be safe" wika ko at iniwan na ito.

Habang nagmamadaling lumabas at mag-abang ng taxi ay tinext ko si Mama Mateld na hindi ako makakapunta, I give some stupid reasons I hope she would buy those.

Nang merung taxi ay agad akong sumakay at sinabi ang distenasyon, ilang minuto lang ay narating ko na ang malaking building ng La Vega Hotel. Pumasok ako sa loob, alas-dose pa lang ng tanghali at busy pa ang lahat sa pagaayos, madaming tauhan ang labas-masok sa hotel. Nakasarado din ang hotel ngayon, exclusive for the Anniversary ito.

"Sarado po kami, Ma'am merun pong sulat sa labas" harang sa akin ng isang staff itinuro pa nito ang sukat na nagsasabing close ang hotel.

"I'm one of the Sanford Comapany's worker, Samantha Santillian"

Napa-O ito. "Kayo po pala, kanina pa po kayo inaantay ni Sir Ace, pabalik-balik siya ho rito kanina kung dunating na raw ho kayo"

"Ganon ba? Pwede mo ba akong dalhin sa kanya"

"Ako lang ho magisa dito sa entrance naglunch ho kasi 'yung kasamahan ko, nasa Room 338 po si Sir, kung okay lang ho kayo nalang ang pumunta." Nahihiyang wika nito.

Ngumuti ako. "Okay lang, thank you"

Inayos ko muna ang bag ko bago sumakay ng elevator. Nang marating ang sinasabi nitong room ay huminga muna ako ng malalalim bago kumatok. After a minute ay binuksan iyun ni Ace. Galit ang mukha nito, mejo nakakatakot rin.

"Why are you late?" Pagalit na tanong nito.

"I have to took care someone"

Hindi ko na binanggit ang pangalan ni Peyton. Bahala siya.

"Tsk, pasok"

This room is such big one, nakakalula ang kagandahan nito. Halos lahat ng gamit ay pangmayaman, well pagmamay-ari pala ito ng isang kilalang lalaki.

"Bakit mo pala ako pinatawag?"

Sabi niya kasi kahapon eh, pupunta nalang ako rito sa oras na ng event. He even say I'll going to take a break, masyado na raw kasi akong napagod. Syempre ako ang nag-set ng event na ito. While him? Flirting around with tha Stacy Bitch. Halos hindi na ito magpakita sa kompanya, mabuti nalang at tinulongan ako ni Clarck.

"Bakit bawal ba? Your my secretary, kaya lahit ano mang oras na gusto kitang ipatawag kailangang dumating ka. No need for why? Gets?"

Huh? This man is so unreasonable, hindi na talaga katanggap-tanggap ang mga dahilan niya. Why is he being such a stupid jerk? Ahh nevermind.

Naupo ako sa sofa nito, nakapameywang nitong tinahak ang kusina, pinanuod ko lang ito. Agad akong nagiwas ng tingin ng lingonin niya ako.

"What do you want to eat?"

"Hmm, graham" galak na wika ko.

Ever since graham is the best. No one can change that, graham is better tham cakes.

"Di ako marunong magluto non" nakangiwing wika nito.

Nilapitan ko ito. "Eh bakot ka pa nagtanong?" Nakangusong sambit ko. I really want to eat grahams.

"Gusto mong kumain non?"

"Oo"

Kinuha nito ang cellphone sa bulsa at merung tinawagang kung sino.

"Please bring me some grahams, yeah"

Agad itong binaba ang tawag.

"Just wait for your graham"

Bigla akong natakam, I remember Cray everytime I saw graham. Inaral nya talaga kung paano iyun lutoin para lang maipagluto ako. And thats one of his attidue that makes me fall with him.

"Bakit ka nakangiti? Ganon mo ba ka gusto 'yung graham na 'yun, para mapangiti ka ng ganyan?"

"Grahams makes me remember someone special" matamis akong ngumiti.

"Sino?"

"Chismoso"

Unirap ito, para siyang bakla.

"Tsk, mas gwapo pa ko don" mahina ang pagkakasabi niya non kaya hindi ko naring.

Nang merung magdoor bell ay mabilis kong binuksan ang bintuan. Isang mukhang nakangisi ang bumungad sa akin. Sa lahat ba naman siya pa?

"Hello Ms. CEO'S Secretary" nakangisi pa rin si Stacy.

Dire-diretso itong pumasok, inis kong sinara ang pintoan.

"Heres the grahams" sambit nito at nilapag ang paper bag.

A/N: Simula sa pagdating nila sa bahay at hanggang sa pagsabog ay panaginip ho iyun, medyo magulo kaya sana intindihin nyo nalang.

The word that written like this are the start and ending of Samantha's nightmare

At kung may nagtatanong kung in love ba si Samantha kay Ace? Ang sagot ko po ay lets see at the next coming chapter.

Again be aware of some grammatical errors and spellings.