Sunaların evine kahvaltıya gittiğimiz sıradan bir sabahtı. Hava çok sıcaktı birazcık serinlesin diye dua ediyorduk. Trabzon'da nem çok fazlaydı bu yüzden fazla bunaltıcı oluyordu.
O günü diğer günlerden farklı kılan şey benim bir çocukla tanışmış olmamdı...
"Nil!! Hemen çocuğun resmini göster bakiyiim!"
Benden daha heyecanlı olan güneş her zamanki gibi çığlık çığlığaydı. Çünkü ben feministim. Erkeklere ihtiyacımız olmadığını savunurdum. Bir erkek olması şart değildi. Kariyer yapmak, arkadaşlarımla beraber gülüp eğlenmek yetiyordu bana. Erkek mi? Yok ben almayayım sağ ol derdindeydim.
"Daha dün tanıştık. Ben espiri yaptım o konuşmayı ciddiye aldı galiba ve beni ekledi." E tabi Güneş bu açıkmadan tatmin olmadı.
"Kızım baştan anlatsana şunu ya!" bende başladım baştan anlatmaya..
