Chapter 10

1.1K 100 39
                                    

CHAPTER 10

"Hindi ako baliw!"

"Stay calm, Mr Park!"

"Hindi nga ako baliw! Nakikita ko nga siya! Ma, hindi ako baliw! Why are you doing this to me?!"

"Posasan niyo nga ang pasyente."

"Doc, hindi ako baliw, promise! I saw him! I saw Byun Baekhyun!"

"Paki-inject narin 'yung tranquilizer sa kanya nang makapagpahinga 'yan."

"Damn! Hindi nga ako baliw sabi, eh!"

"What do you want me to do, Mr Park? You kept on saying na nakikita mo siya, sino?! Si Byun Baekhyun?! He's dead and he doesn't exist anymore. Now tell me, sinong hindi baliw sa mga pinagsasabi mo?"

"You don't understand me! Nagpapakita siya sa akin! He kept on haunting me!"

"Patulugin na 'yan."

"Doc, magiging okay pa po ba ang anak ko?"

"Madamme, I think may psychological disorder po ang anak niyo. Post traumatic stress disorder, maaaring may kinalaman sa case ni Byun Baekhyun. He's creating delusions himself, it could get worse and worse if he'd continue creating his own world. He had been in a traumatic event since that kid died, nakikita niya daw palagi?"

"Y-Yes, Doc."

"We'll do our best para mapagaling siya. But Madamme, it could cause him memory loss if ever, lalo na't gusto niyang makalimutan ang nangyari, he's able to do it because of his disorder. Unfortunately, he could possibly forget you if ever, maaaring mawala ang memorya niya at bumalik na naman ito. That would cause a lot of pain for him, hindi madali ang naranasan niya dahil sa pagkamatay ni Byun Baekhyun..."

"Fuck, nandiyan na naman siya! Maaa!"

May kumatok sa pinto kaya nagising ako, I stared at her when she took her first step on my room. Dala dala na naman niya ang tray at nginingitian ako. She took something on her pocket and into my surprise, it was a key, hindi lang ordinaryong susi dahil ito ang makakapagpalaya sa akin dito.

"I think you're doing better, Mr Park, kamusta ang tulog mo?"

"I-It was fine."

She unlocked me and I was free again, ngumiti ako sa kanya at kusa akong uminom ng gamot.

"Woah, dahan dahan lang sa pag inom ng tubig." Sabi niya pa.

Tinignan ko siya but she looked away, lumapit ako sa kanya at hinawakan siya sa magkabilang balikat. "Anong nangyari noon?"

She looked away again at pilit na tumawa. "H-Hah? Just the same old days, ako ang nag alaga sa'yo noon."

"Tell me, anong sakit ko? Baliw ba ako, Miss?"

She kept on avoiding my gaze, she tried to put my hands off her but my touch were gripped. "Mr Park, bitiwan mo ako or I'll call the nurses."

Binitiwan ko siya pero hindi ko siya tinantanan. "Sabihin mo sa akin."

Umiling iling siya at nag iwas na naman ng tingin, she took a step into the door and left but I followed her.

The alley was dark, maraming pinto at may mga numero ang bawat isa. May ilang ilaw ang bukas pero nangingibabaw parin ang kadiliman, she was shocked when she saw me outside my room. She hurridly ran into me and held me in my arms like I was a fragile vase being broken. Tinignan ko lang siya.

"Pumasok na po kayo."

Umiling ako at tinignan ang madilim na alley. "Not until you say what happened to me."

Maya maya pa ay nakarinig na naman ako ng yapak galing sa kisame, parang may nagdadabog na naman sa itaas.

Binaling ko ang aking atensiyon sa kanya, nanginginig ang kamay niya at nag iwas ng tingin sa akin. "K-Kasi ..."

"Kasi ano?!"

"You have a mental disorder, Mr Park, gumagaling ka pero bumabalik ang delusions mo about kay Byun---"

"Mr Park, anong ginagawa niyo dito sa labas?"

The lady in white didn't finished her sentence dahil sa lalaking nakacoat ng puti ang lumapit sa akin.

"M-May kausap pa ako."

Umiling siya at tinapik ang balikat ko, he suddenly pushed me into my room and called his allies, nanlaban ako nang pilit nila akong pinahiga sa kama, I called the lady in white but she didn't respond, nanghina ako nang tuluyan na nila akong napahiga sa kama.

"It's not good to roam around with no one else, Mr Park."

And again, they injected me for the nth time.

The HauntTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon