Rebel | Daddy Issues

21

...Havaya tekme atarak apartmana yürürken duyduğum kadın sesi beni durdurdu.

"Asya, sen misin?" Kaşlarımı çatıp arakamı döndüm. Kumral, düz ve parlak saçlı ve yeşil gözlü, peri masalından fırlamış gibi görünen bir kadın karşımdaydı. Rüzgar bile bilerek saçlarını dalgalandırıyor gibiydi.

"Evet?" Kadın iç geçirip az önce Erdem'in gittiği yola baktı.

"Seninle bir şey konuşmamız gerekiyor, önemli. Çağan Erdem hakkında."...

***

Kadının arabasında giderken yabancıların arabasına binmeye fazla alıştığımı düşünüyordum. Kadın yüzünde hafif bir gülümsemeyle sürerken çok sürmeden sahile gelmiştik.

"İçecek bir şey ister misin? Kahve?" Arabayı park ederken göz ucuyla bakıp sormuştu. Başımı iki yana sallayıp arabadan indim ve boş banklardan birine oturdum. Okul saatine çok az kalmıştı ve üstümü değiştirememiştim, eve gittiğimde nasıl bir açıklama yapacağımı bilmiyordum ama buradan sonra rapor almak için tekrar Erdem'in yanına gitmem gerekecekti.

"Ne konuşacağız?" Kadın uzun trençkotunun cebine ellerini yerleştirip yanıma geldi ve muhtemelen çok temiz olmadığı için banka biraz iğrenerek bakıp sonunda yanıma oturdu.

"Beni yanlış anlamanı istemem, sana bir kadın olarak yardım etmek, uyarmak amacıyla yanına geldim." Ellerini cebinden çıkarıp kucağına koydu. "Çağan'la bir ilişkin mi var?" Yeşil gözleri bir an parladı.

"Herhangi bir yardım talep etmedim. Ayrıca sizi tanımıyorum." Kadın kaşlarını kaldırıp gülümsedi.

"Ah, tabii, pardon. Adım Emel. Çağan'ın eski eşiyim, neyse ki." Kaşlarımı çattım. Bir eski eşi olduğunu biliyordum ama bana Erdem'i kullandığını söylemişti. Yalancı. "Kanıt istersen düğün fotoğraflarımızı bulabilirim." Telefonunu eline aldığında elimi kaldırıp durmasını sağladım.

"Yani?"

"Bunu biliyor muydun? Eskiden evli olduğunu?" Başımı olumla anlamda sallayıp kadına baktım. Yeşil badem gözler, küçük düzgün bir burun, kırmızı mat ruj ve büyük dudaklar, çıkık elmacık kemikleri. Kanıta gerek yoktu, tam da Erdem'le evlenebilecek biriydi. Duruşundan, görünüşünden, giyinişine kadar. Erdem'deki o herkesi büyüleyen çekicilik bu kadında da vardı, birbirlerini bulmuş olmaları şaşıralacak bir şey değildi. Sadece şimdi, Erdem'le şansımın olduğunu düşünmüş olmamın ne kadar aptalca ve komik olduğunu görüyordum. Harika.

"Biliyordum. Tekrar soruyorum, ne konuşacağız?" Kadın, Emel, dudaklarını birbirine bastırıp gözlerimin içine baktı.

"Çağan'la boşanma sebebimiz bana psikolojik ve fiziksel şiddet uygulamış olması. Yıllarca. En sonunda dayanamayıp boşanabildim ama hemen sonra ortak arkadaşlarımız, daha doğrusu meslektaşlarımız, bana senden bahsetti ve ben de en azından dikkatli olmanı söylemek için seninle konuşmak istedim." Konuşurken gözleri dolmuştu ve önüne düşen saçlarını kulağının arkasına sıkıştırıp hızlıca gözünün yaşını sildi. "Beni dinleyip dinlememek sana kalmış ama ben gerçekten çok zor atlattım bu olanları. Sana seni önemsiyor gibi davranır ve sonra..." Yutkunup durdu ve bana bakmayı kesti. "Bu kadar zaman sonra bile bunun hakkında konuşmak benim için çok zor."

"Anladım."

"Ben Çağan'la üniversitede tanıştım, ilişkimiz başladığında senden çok daha büyüktüm. Yine de bu psikolojik şiddeti anlamam yıllar sürdü, ve fiziksel olandan bahsetmek bile istemiyorum. Üzgünüm. İlişkiyi yaşarken ve karşındaki kişiyi severken bunu anlamak çok zor oluyor." Yutkundum. Kadının ağlamamak için kendini çok kastığı her halinden belliydi. "Zamanını aldığım için üzgünüm ama seninle konuşmasaydım vicdanım rahat olmazdı. Eğer bir sorun varsa, ya da olursa bana buradan ulaşabilirsin." Küçük çantasını karıştırıp bir kart çıkardı ve bana uzattı.