Kalp

20 3 2
                                    

Kalbimiz...
Ne çok anlam yükledik ne çok duygulara yer verdik. Oysa ki tıbben kan pompalayan organımızdın. Bizi hayata bağlayan, ayakta tutan her şeye rağmen görevini sürdüren organımız.
Birçoğumuz zamanın durmasını isteriz, hatta zaman makinesi olsa da gidip gelsek deriz, ya da hiç dönmemek. Bir şeylerin durmasını istenek hayattan kopmamak isteğimize göre şekillensin dünya. Ama kalbimizin durmasını isteyenle nedense karşılaşmayız, böyle biri varsa da hayattan beklentisi kalmayan kişi olabilir diye düşünürüz.
Kalbin durmasını istemeyiz, isteyemeyiz çünkü o durursa yok olacağımızı biliriz. Çocuk bile bilir.
Peki yok olmak istemiyorsak neden duygularımızı yok ediyoruz ya da ettiriyoruz? Belki de duygularımızın zamanı çoktan durdu çoktan veda ettik uğurladık kim bilir. Sadece organ olarak kalmışsa eğer kaybımız büyük demektir.
Ah bu insanlar! kötü olmak için uğraştıkları kadar iyi olmak için uğraşmasalar...
Her şey kendiliğinden yoluna girse, doğal olarak bulsak kendimizi yormadan zorlamadan kabul etsek yargılamasak birbirimizi.
Gelip geçici şeylere heves etmesek,
Olduğu gibi kabullensek hayatı.
Şükretsek mesela? Her şey için hayata, doğaya...
Bir kuş cıvıltısı gelse okşasa kulağınızı, yağmur yağsa şırıl şırıl, bir çiçek açsa sarı sarı papatyalar, müzik gelse kulağına en hareketlisinden. Ben mutlu oldum bile😊
Mutlu olduğun bir an'ı düşün.
Ya da en çok zorlandığın.;''bittim artık toparlanamam'' dediğin muhakkak oldu ben biliyorum. Herkes o eşikten geçti ve okyanusun suyuyla karşılaştı peki ya boğuldu mu ya da bir gemi gördü yardım mı istedi ya da o gemi hiç gelmeyip en acısı yüzmeyi öğrenmeye çalışıp tüm okyanusu yorulmadan geçmeyemi çalıştı.''Bu delilik! olurdu değil mi?
Hayatımızda da birçok delilik yapıp sonuçlarına katlandığımız olmuyor mu?
Ee bu neden olmasın? O okyanusu yüzerek geçmeyi düşündüğümüz zamanlar oldu çaresiz kalırsan her ihtimali düşünürsün saçma bile olsa.
Belki bir şekilde o okyanustan kurtulursun ve artık bir damla su görmeye dayanamaz hale gelirsin.
Önemli olan ya okyanusa hiç girmemek ya da bir şeyleri öğrenip tecrübe kazanarak o okyanustan çıkmak. Arada kalırsan yok olursun...



BELKİ ... Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin