Servant of the Night

Chapter 25

~Servant of the night~
ikaanim na bala
by:Mharl

*Victoria's P.O.V

"cheers Victoria, you are such a great assassin, as always" bati saakin ni bossing atsaka ko itinaas ang baso ko at ipinatunog yun sa baso nya na ikinatawa naming dalwa

"i did not kill Kalix and Red because i want them to suffer first"

"don't worry, ako ang bahala kay Kalix, there is no way na papayagan ko syang maging masaya after what he did on me, for stealing Rafael hindi ko sya hahayaang maging masaya" sagot naman ni Rachel na ikinatawa ko

"its all to you Rachel, hindi ka dapat mag fail sa plano mong yan" sagot naman saamin ni bossing na ikinangiti ko, hanggang ngayon ay iniisip ko padin kung anong itsura ngayon ni Sirena habang tinitignan o iniiyakan nya ang anak nyang wala nang buhay

ow that must be so lovely sayang lang at hindi ko yan nakikita ngayon

"how about the team of Gonzales?"

"lahat sila bagsak, lahat nasa ospital" sagot naman ni Drakon na nakaupo sa harap naming lahat, sya kasi ang nagpasabog sa company nila Rafael, nagpasok muna sya ng maraming tear gas sa loob at saka nya binayo lahat ng bomba na dala nya at saka nila pinaputukan ang loob kaya mabilis nyang napatumba ang mga kasamahan ni Gonzales

even Gela and Damon walang nagawa para protektahan ang building na yun

"i think we are winning" masaya kong sabi sa kanila

"of course we are, we will always win" sagot naman no Drakon atsaka ko sya tinawanan, he is really competing with me, ano bang akala nya matatalo nya ako sa mata ni boss

"well lets claim our victory because tomorrow, we have the last laugh" sagot naman ni Rachel na ikinangiti ko atsaka ako tumingin sa kanya na nakangiti din saamin

this plan is too perfect to fail

*Kalix P.O.V

"Kristopher!" napaawang nalang ang labi ko ng biglang tumakbo si Sirena papunta kay Kristopher na wala nang buhay at nakahiga na sa morge, sunod sunod ang pagpatak ng luha nya na parang gripo at ayaw tumigil

"A-anak ko, sinong gumawa sayo nito! kristopher!" halos boses nya lang ang maririnig mo sa buong paligid, nanghihina ako habang nakatitig sa kanya

"why did you leave us baby, you cant leave us, you cant leave mommy"

Hindi ko alam kung papaano lalapitan si Sirena habang yakap yakap nya si Kristopher na wala nang buhay ngayon, hindi ko na din alam kung anong gagawin ko dahil sa nangyari saamin

stable na ang lagay ni Ethan at si Daddy ang nag donate ng dugo sa kanya dahil parehas naman silang type O habang hanggang ngayon naman ay naghahanap padin ng donor para kay kuya, ako sana kaya lang ay ayaw pumayag nila daddy at hindi ko padin alam kung bakit

"its all my fault my lord, kung hindi sana ako naging mahina naprotektahan ko sana sya, hindi ko man lang sya nagawang ipagtanggol, anong klaseng kamag anak ako"  hindi padin mawala hanggang ngayon ang huling mga salita at kung papaano ngumiti saakin si Kristopher, those are the purest and most sincere smile he ever showed me

hindi ko sya na protektahan dahil mahina ako

hindi ko sya na protektahan dahil hindi ako kasing tapang nila kuya red at sirena

hindi ko sya na protektahan dahil hindi ko kaya

"shh baby, its not your fault, never blame your self about what happened, you are not accountable of his death" pagpapakalma saakin ni rafael at saka nya ako niyakap ng mahigpit