Overspel In De Liefde 💔

Hoofdstuk 30

Moet ze gaan? Of toch niet? Twijfelend staart ze naar het appje dat Jimmy haar vanmorgen vroeg heeft gestuurd. 'Lieve zus, Papa is vanmorgen ontwaakt van zijn diepe slaap en het eerste waar hij naar vroeg was naar jou. Linda,wij,vooral papa zou het heel fijn vinden mocht je hem willen bezoeken. P.s we missen je ook.'   Haar ogen blijven steken bij de zin dat Pierre meteen naar haar vroeg op het moment dat hij wakker werd. Zonder dat ze het wil,krijgt ze een brok in haar keel. Ook voelt ze dat haar ogen vochtig worden,als ze dat door krijgt droogt ze snel haar tranen. Ze laat het appje voor wat het is,staat op en besluit om te gaan werken. Linda loopt haar slaapkamer uit en ziet Jeroen al aan tafel zitten.  'Hey,heb je wat kunnen slapen?' Jeroen is meteen weer lief en meelevend bezorgd. Het liefst wil ze nu met rust gelaten worden en nergens aandenken.  'Ja. Heerlijk.' Antwoordt ze wat sarcastisch,maar ook wil ze meteen van zijn ondervragen af zijn.  'Ik ga zo werken.' Zegt ze dan.   'Wat? m-maar moet jij niet naar Nederland?'   'Jeroen,i-ik ga.' Linda wilt het er blijkbaar niet over hebben. Ze staat op,maar Jeroen grijpt haar bij de pols.  'Linda? Ookal is het niet je vader,hij en ook Trudie hebben wel 23 jaar...'   'Ik wil het niet meer horen,Jeroen!' Roept Linda boos.  'Linda! Je gaat er spijt van krijgen als ....'  Jeroen valt stil.  'Als wat,Jeroen?!'  'Linda,ik weet zeker dat als je niet gaat je zoveel spijt gaat krijgen.' Jeroen lijkt tot haar door te dringen,maar Linda blijft eigenwijs en vertrekt.  'Ik zie je zo.'   Even later is ook Jeroen gearriveerd op het beach-café. Meteen ziet hij hoe Linda afwezig te werk gaat,ook laat ze alles uit haar handen vallen. Hij stapt op haar af en pakt haar beet bij haar polsen.  'Laat me los,Jeroen. Ik moet die mensen nog...'   'Jij gaat even zitten.' Jeroen laat Linda op een trapje zitten die aansluit bij de deur van strandhuisje. Linda gaat wat geïrriteerd en gestrest zitten naast Jeroen. Linda bijt wat gestrest op haar vinger.  'Wat houdt je tegen?' Vraagt hij.  'Hij is mijn vader niet,Jeroen... Dus waarom zou ik daar op bezoek gaan?'   'Linda,ik zie gewoon aan je dat het je meer doet dan je werkelijk laat zien.'  Linda staart weer voor zich uit,maar deze keer staan de tranen in haar ogen.   'Jimmy appte mij,Pierre is wakker. Het eerste waar hij naar vroeg was naar mij.'  Jeroen ziet dat Linda verdrietig wordt. Lief legt hij zijn hand op haar been.  'Lin,ik wil dat je gaat... Ik wil niet dat je je straks niet kan vergeven...' Zegt hij een beetje streng. Linda is even een tijdje stil.  'Nee,i..ik kan het niet.' Ze staat op en vlucht meteen weer in het werk. Maar 's avonds,als ze terug zijn Jeroen zijn huis en Linda achter de laptop zit starend naar de website van het vliegtuig maatschappij. Jeroen kijkt tv ,als hij Linda aankijkt ziet hij meteen de twijfel van haar ogen afstralen. Hij schudt dan ook een beetje lachend zijn hoofd.  'Bestel ze nou maar?'  Jeroen staat op,komt naast haar staan en voordat Linda hem ook maar enigszins kan tegenhouden heeft hij al op de bestelknop gedrukt.  'Jij gaat naar Nederland,ik leg het de baas wel uit.' Linda kijkt hem aan.  'Wat moet ik toch met jou aanvangen,hé?'  Jeroen lacht. Linda gaat tegenover hem staan en omhelst hem.  'Pierre heeft je nodig,meid. En ik zie aan alles hoe belangrijk Pierre voor jou is.'  Jeroen hoort Linda zachtjes snikken en wrijft over haar rug.  'Ik breng je vannacht wel naar het vliegveld.' Belooft hij haar.  Linda laat hem los,hun lippen raken elkaar bijna aan. 'Thanks.' Zegt ze dan. Even later heeft Linda een koffer ingepakt ,dan vertrekt ze samen met Jeroen naar het vliegveld. Aangekomen zien ze dat Linda's vliegtuig naar Nederland al over 4 minuten vertrekt. Jeroen merkt aan Linda dat ze bang en zenuwachtig is. Hij wrijft dan ook geruststellend over haar bovenarmen.  'Hey,het komt goed. Ik zal veel met je appen.' Linda knikt en pakt hem dan stevig vast. Ze begraaft haar neus in zijn schouder.  Dan klinkt er door de speakers op het vliegveld dat haar vlucht naar Nederland vertrekt.  'Ik moet gaan.' Jeroen en Linda nemen nog afscheid en Linda vertrekt. 

De volgende ochtend is ze in Nederland aangekomen en heeft een hotelkamer gehuurd. Aan de balie vroegen ze hoelang ze de kamer wilde boeken,geen idee. Misschien vertrekt ze morgen wel weer terug naar Ibiza.. Ligt er maar net aan hoe welkom ze is in het ziekenhuis.. Bij Pierre,Trudie en Jimmy. Ze heeft de kamer toch maar voor 2 dagen geboekt. Ze zet haar koffer in de hoek neer en laat zich op bed vallen. Ze voelt in haar binnenzak van haar spijkerjas,bij aankomst is ze meteen naar de eerste beste coffee-shop gegaan voor een zakje coke. Op Ibiza is ze toch weer terug gevallen,dus wat kan het haar nog schelen? Misschien kan het haar kalmeren en enigszins rustig houden als ze vanmiddag toch besluit om naar Pierre te gaan in het ziekenhuis. Maar eenmaal het zakje in haar handen te hebben,slaat de twijfel meteen toe. Kan ze dit wel maken tegenover Pierre? Al vrij snel verstopt ze het zakje in haar koffer en besluit om ergens iets te gaan lunchen. Onderweg naar het restaurant krijgt ze veel apps binnen van Jimmy.  'Ik hoop dat je je kan verzetten om toch te komen,ookal is er veel gebeurd..'  Linda slikt. Moet ze hen vertellen dat ze al in het land is,of zal ze hen verrassen? Hoe dan ook,ze zullen misschien toch niet eens meer verwachten dat ze er is,laat staan dat ze denken en hopen dat ze zal komen. Ook ziet ze dat ze een app heeft van Jeroen,meteen tovert ze een glimlach op haar gezicht. Meteen besteld ze haar lunch en na het afrekenen besluit ze toch naar het ziekenhuis te gaan. Binnen in het ziekenhuis,gieren de zenuwen door haar lijf. Heeft ze hier wel goed aangedaan? Ergens is ze nog steeds boos op hen...(Ondertussen kun je het nummer:'Hold On' Luisteren van Chord Overstreet)  Ze loopt door de gang, naar de kamer waar Pierre ligt. Ineens bedenkt ze,had ze wel zo halsoverkop naar Ibiza moeten vertrekken? Wat als ze niet vertrokken was,had Pierre dan ook een hartstilstand gekregen? Veel piekeren kan ze niet,want voordat ze het weet staat ze bij de deuropening,starend naar Pierre die in bed ligt met Trudie en Jimmy aan zijn bed. Als Jimmy haar als eerst ondekt.  'Linda!' Hij stapt op haar af om haar dan vervolgens stevig vast te pakken.  'Eindelijk! ik dacht,ik dacht dat je nooit zou komen.' Jimmy laat haar los en kijkt diep in haar ogen.  'Ik ben er..' Zegt Linda wat onder de indruk.  'Kom binnen,meid?' Trudie wenkt haar tot hen. Stap voor stap loopt Linda naar binnen. Haar voeten voelen aan als lood.  'Hey,meisje.W-wat ben ik blij je te zien.' Pierre pakt haar hand vast. De tranen lopen langs zijn wangen.  'Hou je rustig,oké? Ik ben bij je.' Linda voelt zich niet echt op haar gemak...Maar toch streelt ze door zijn haar. Maar ook is ze zo onder de indruk dat ze geen woord kan uitbrengen. Ze komt tot de harde realiteit hoeveel Pierre wel niet voor haar betekent heeft. En nog steeds veel voor haar betekent. Pierre merkt gelijk aan Linda dat ze ergens mee zit.  'Jongens,k-kunnen jullie mij even alleen laten met Linda?' Vraagt hij dan ook aan Trudie en Jimmy. Jimmy en Trudie snappen de hint en verlaten de kamer. Dan zijn Pierre en Linda alleen.  'Hoe voel je je?' Vraagt Linda.  'Het komt goed,meisje.' verzekert hij haar. Linda blijft knikken,maar ze lijkt elk moment te breken.  'Schat....wat is er?'  'I-ik....ik was zo bang!' Linda breekt.  'Hey,schat. Ik leef nog. Dankzij Jimmy leef ik nog.' Pierre probeert haar te kalmeren.  'Pierre,ik..ik was zo bang dat ik je kwijt was.' Linda zit op een stoel en laat haar handen voor haar ogen rusten. Pierre vindt het hartverscheurend om haar zo te moeten zien.  'Lin,i..ik ben er nog. En ik verzeker je,je bent nog lang niet van mij af,hoor!' Grapt hij doodleuk,waardoor Linda door haar tranen heen lacht. Pierre krijgt toch de stille hoop dat het langzaamaan toch goed lijkt te komen tussen de twee.   'I-ik voel me zo schuldig...Als wij niet die ruzie hadden in dat hotel dan,dan lag jij hier nu niet..'   'Hey! Zeg dat niet,oké? Het is absoluut niet jouw schuld,lieverdje.'   Linda kijkt hem verslagen aan.  'I-ik...ik kan dit niet,Pierre..sorry...I-ik had hier gewoon niet moeten komen!' Overstuur rent ze de kamer uit,naar haar auto. Trudie rent naar Pierre toe,terwijl Jimmy achter Linda gaat.  'Linda! Waar ga je naar toe?!'  Maar het is te laat,Linda zit al in de auto en rijdt de straat van het ziekenhuis uit.