Aidan&Elisa

FİNAL

Aidan'nın Anlatımıyla

Aidan: Haır Hayır , Elisa ! Elisa aç gözlerini bebeğim.

Kollarımda kanlar içinde yatıyordu hayır o ölemez! hayır kabul etmiyorum!. Onu  öpmeye başladım gözlerimden akan yaşlar yüzümdeki kanlarla karışmıştı ,göz yaşlarım kan kırmızısı şeklinde onun bembeyaz tenine damlıyordu Güzel yüzünü okşamaya başladım sımsıkı sarılıyordum ona 

Aİdan: Elisa... 

Aç gözlerini bitanem sensiz yaşayamam bu koca dünya sen olmadan nefes alamam.

Aidan: DAHA HIZLI SÜR ŞU ARABAYI ! 

Kollarımı ona daha sımsıkı sarmaya başladım yüzünü koklamaya başladığımda yüzümdeki  kan lekeleri güzel yüzünü kapatmaya başladı. Göz yaşlarım Bütün yüzümü kaplamış her yere dağılıyordu.

Vardığımızda onu soluk almadan koşarak içeri soktum.

Aidan: Yardım edin ! Doktor 

Bir gurup kişi ellerinde sedyeyle yanıma koştular hızla bir yere doğru koşuyorduk. Onlarla beraber bende koşuyordum sedyenin kenarından sarkan elini tutuyor öpüyordum.

Aidan: Ben buradayım yanındayım , seni bekliyorum 

Beni duyduğunu biliyorum beni hissediyorsun.

~5 saat sonra~

 Bir dakika kapının önünden ayrılmadım meraklı kalabalık hiç susmuyor sürekli soru soruyordu. 

Darrle: Aidan kendi ne gel ve artık neler olduğunu anlat. KIZIM NEDEN İÇERDE 

Oturduğum yerden boş boş onlara baktım kafamdan o kadar şey geçiyordu ki boşlukta gibiyim , kabullenemiyorum. umut ışığım yavaş yavaş sönüyordu, ya birazdan doktor çıkıp öldüğünü söylerse o zaman ne yapacağım, yavaşça yanağımdan süzülen gözyaşını elimle sildim yakama yapışan Darreli  umursamadan başka yöne bakmaya başladım mimik bile kıpırdatmıyordum. 

Sonunda kapı açıldı bir gurup doktor dışarı çıktı. Hepimiz aynı anda ayaklandık Doktorun yanına gittik.

Doktor: Şu anlık bir şey söyleyemeyiz durumu hala kritik.

Darrel: Nasıl yani ? 

Doktor: Hayati riski henüz atlatmış değil.

Aidan: Onu görebilir miyiz ? 

Doktor: Maalesef hayır.

Tekrardan yerime döndüm beklemeye devam ettim. 

~1 Hafta sonra~

Camda durmuş uyuyan Elisamı izliyorum,1 haftadır komada , onun belki de hiç uyanmayacağını kendime inandırmam lazım , Buna alışmam mı lazım ?  Alışamam onsuzluğa nasıl alışa bilirim ki Onu izlerken yanıma birinin geldiğini hissettim .

Lousi: O uyanacak 

Cevap vermedim düşüncelere dalmıştım o kadar güzel uyuyor ki ,yirmi dört saat onu izliyorum. 

Her zaman ki gibi içeri geçtim elini tuttum burada olduğumu onu beklediğimi söyledim beni duyuyor hissediyor  bunu biliyorumKulağına doğru yaklaştım sessizce*

Aidan: Buradayım bitanem , yanındayım sonsuza kadar da olsa bekleyeceğim seni.

~1 Ay sonra~

Hala tek bir belirti yok her geçen gün bir az daha karanlığa çekiliyorum hiç bir şey yapamıyorum 1 aydır en son ne zaman güldüğümü unuttum, yemek yemiyor doğru düzgün uyumuyordum o uyandığında yanındayım buradayım demek için ' hep buradaydım güzelim'.