Kızılın Malfoy Tonu

10. Bölüm - Sectum Sempra

Geri geri adımlarımı atarken bakışlarım Tori'nin üzerindeyken ayağım kayıverdi ve kendimi bir anda soğuk yarı ıslak fayansların üzerinde buldum.

______
Yere düştüğümü anlamam çok sürmedi, ancak deliye dönmüş olan Tori üstüme üstüme gelmeye devam ediyordu. Hızlıca doğruldum ve geri geri itiyordum kendimi lavabonun kenarına, Tori asasını rastgele salladığı için yüzümü korumam gerekiyordu bir yandan.

Tori'nin çılgın asa hareketleri yüzünden her yerde fayanslar kırılıyor tahtalar çatlıyordu yüzümü ne kadar korumaya çalışsamda yanaklarım çizilmeye başlamıştı bile.

Elimi lavabonun kenarına hızlıca gezdiriyordum asamı bulmaya çalışıyordum, nihayet asamı elime alınca kendimi diğer köşeye atmıştım.

Devrilmiş tuvalet kapağını kendime siper aldım, bir yandan da göz ucuyla Tori'yi izliyordum. Bu kıza ne olmuştu böyle!

"Ne saklanıyorsun çıksana!" Dedi tıs çığlığa benzer bir tonla. Bu hal ve hareketleri tıpkı annesi Bellatrix Lestrange'e andırıyordu, gazetelerden gördüğüm kadarıyla.

Aklım tamamen boşalmış gibiydi, düşüncelerimi dahi duyamıyordum sadece kırılan fayansları ve Tori'nin tiz sesini. Ne yapmalıydım onu bile bilmiyordum. Amacım kavga çıkarmak değildi, onu bu kadar denli sinirlendiren neydi bilmiyorum bile.

"Çıksana karşıma! Lord Voldemort'un kızı Victoria Riddle'ın karşısına çıkacak gücün yok mu?!" Dedi tıslayarak.

Bunu yaparken ne düşündüğümü bilmiyordum ama olduğum yerden ayağa kalktım, onu daha rahat görebiliyordum şimdi, gazetelerden gördüğüm Bellatrix Lestrange'in tıpa tıp aynısıydı, bu korkutucuydu.

Asamı elimse sıkıca kavradım olası bir duruma karşı, o bana büyü savurdukça ben geri savuruyorum, amacım buradan ne ona ne de kendime zarar vermeden çıkmaktı. Çünkü Tori iyi değildi, ona bir şeyler olmuştu.

Ben büyülerini savurdukça o bana daha ciddi bakışlar atıp daha ciddi büyüler savuruyordu onları geri savurmam için tüm dikkatimi veriyor olsamda bu çok zordu.

"Sen kendini ne sanıyorsun alçak!" Tısladı, ve asasını olağan kuvvetiyle bana doğrulttu: "Sectum Sempra." Derken bende "Expelliarmus" diyerek onu silahsızlandırmaya çalışıp kendimi yere attım.

Bir süre sadece ıslak fayansların üzerinde yattım, ancak seslerin kesildiğini farkedince yavaşça ayağa kalktım. Yerler kırmızılaşmaya başladı. Ben ne yapmıştım öyle!

Hayır gerçek olamaz bu. Ben yapmadım.
Yerde yatan Tori'nin bedenine yaklaştıkça nefesim kesiliyordu. Kan dolaşımım hızlanıyordu, kalbim çarpmaya başlıyordu. Banyonun başında seslerin arttığını farkedince sulanmış bakışlarımı oraya çevirdim.

"Burada!" Dedi soğuk ama endişeli bir ses. Bu Draco Malfoy'un sesiydi.

Hızlıca içeriye girdi ve kuzeninin kanlar içerisindeki bedenine yaklaştı, bana kınayan bir bakış attı ve beni yanından itti. Dengemi korudum az ötede onlara bakıyordum. Benim niyetim bu değildi.

Ölmüş olamazdı değil mi? O Victoria Riddle'dı kolayca ölmezdi o. Başımı banyonun girişine çevirince Profesör Snape ve Mcgonagall'ı görmüştüm, Snape hemen içeri daldı ve Draco'ya Tori'yi bırakmasını söyledi, Draco'nun gözünden bir yaşın düştüğünü kolayca görebiliyordum onu ilk defa ağlarken görüyordum sanırım.

Snape asasını Tori'nin kalbinin hemen az aşağısına dikti ve sihirli sözcükler söyledi, sözcükleri seçecek güçte değildim ne yazık ki. Kalbim atışlarım öylesine sert ve hızlıydı ki etrafımı duyamıyordum, içimdeki yeniden bir enerji birikti, mutluluk.

Yanardağ gibiyim, enerjiyle ve mutlulukla dolup taşıyordum, gülmekten kendimi alamıyordum, gülmemem gerekiyor bu durumda hayır, şimdi bu yaşanmamalıydı ama yaşanıyordu, Profesör Mcgonnagal ile Profesör Snape'in bakışlarını üzerimde özellikle Draco'nun sinirli öldürücü bakışlarını üzerimde bolca hissedebiliyordum ama sanki birisi beni uzaktan bir kumandayla yönetiyordu, yoksa bu durumda ben ölürümde gülmem. gülmekten karnıma ağrılar girdi, karşımda bana ağlayarak bağıran Malfoy'u az buçuk seçebiliyordum, gülme krizim yavaş yavaş geçiyor ancak bununla beraber bedenimin hakimiyetini de kaybettiğimi hissediyorum.

"Düşüyorum." dedim hafif güler bir sesle.

Ondan sonrası karanlıktı yine.

Gözlerimi hafif araladım ve tahmin ettiğim yerdeyim, artık buraya gelmeye alışmıştım bir şekilde, yine revirdeyim. gözlerimi hafif sağa kaydırınca başını kaçırdığım Malfoy'un Mcgonnagal'la olan tartışmasına göz kulak oldum.

"... Ailemize hakaret etti. Bunun cezasını almalı!" 

"Sizi temin ederim bay Mal-"

"Uyanmışsın! Neler oldu?" dedi Luna endişeli sessiz sesiyle, benim duyacağım bir tonda konuşmasına rağmen Profesör Mcgonagall onu duydu ve Malfoy'a söylediği cümlesini bitirmeden yanıma geldi,

"Sana bunu ödeteceğim Weasley! Bunun cezasını alacaksın!" diye bağırarak yanıma baklaştı ancak Profesör Snape onu yakasından yakaladı, Snape'e sinirli bir bakış attı ve onunla birlikte revirden çıkmaya yol aldı, kapıyı geçmeden hemen önce "Babam bunu duyacak..." dedi ve sonra sesi boğuk ve anlaşılmaz gelmeye devam etti.

Nihayet gözlerimi Profesör Mcgonagall'a yönelttim ve hızlıca "Profesör, inanın niyetim bu değildi, O kontrolden çıkmıştı, çıldırdı, delirdi ben gerçekten-"

"Bayan Weasley, size inanıyorum demeyi ne kadar çok istediğimi tahmin edemezsiniz ama iş benim kontrolümün dışında artık, Profesör Dumbledore'la konuşacaksınız. Ancak korkarım ki şansınız yoksa okuldan men edilebilirsiniz."

"Profesör, Ginny bunu hayatta yapmaz biliyorsunuz eminim Profesör Dumbledore da biliyordur." Dedi Revire giren Hermione.

"Profesör inanın ben gerçekten niyetim bu değildi, Tori yaşıyor değil mi?" 

Kalbim ağzımda atıyor korkudan, öldü kelimesi ağızından çıkarsa ben ne yaparım? Onu öldürmek istemedim ki

"Bayan Riddle," dedi üzgün bir ifadeyle "Yaşıyor, ancak dinlenmesine ihtiyacı var, Profesör Snape olmasaydı belki de-"

"Ölmüştü." dedi Hermione, Mcgonagall onu onayladı.

"O halde ben sizi yalnız bırakayım, dinlenin akşam yemeğinden sonra Profesör Dumbledore'a ifadenizi verirsiniz. Merlin şifa versin." dedi ve revirden çıktı.

"Ginny neler oldu?" Mcgonagall'ın arkasından nefes nefese Ron.

"İnanın ben de bilmiyorum, her şey öyle hızlı gelişti ki..." Olayı anlatmaya başladım.