Don't call me -hyunchan- (√)

8

Saat gece yarısını göstermiş, akrep 3'ün üzerindeki yerini edinmişti. Hyunjin huzurla uyurken telefonunun sakin müziği çalmaya başladı.

Kaşlarını çattı ve gözlerini açmadan telefonunu eline aldı, sinirle gözlerini açtı ve yazan isme baktı.

Gizli numara.

Tanrıdan sabır diledi, uykusundan uyandırılmaktan nefret ederdi. Telefonunu sessize alıp geri koyacağı sırada gelen mesaja gözü çarptı.

Gizli numara: Hyunjin, lütfen aç..
İyi değilim, sana ihtiyacım var.
Bana yardım et, sadece bu seferlik.

Okuduğu mesajdan sonra telefonu çalmaya başladı, gergince telefonu açıp kulağına götürdü.

"Bebeğim, sahip olduğum tek şey sensin.."

Hiç tanıdık gelmeyen ses tonuyla kaşlarını çattı ve susmaya devam etti.

"Herkes beni terk etti, kalbimi hiçe saydılar. Her şeyin kötü gittiği bir dönemde hayatımı aydınlattın ve yine boktan geçen bir gecede bana yardım ediyorsun."

"Ben hiçbir şey yapmadım.." Sesi uykulu ve şaşkındı.

"Biliyor musun, sesini çok seviyorum. Ayrıca sen aslında çok şey yaptın. Gülüşünle beni mutlu ettin ve sevgim sayesinde yaşama amacı bulmamı sağladın."

"N-ne diyeceğimi bilmiyorum."

"Seni uyandırdığım için üzgünüm. Şimdi uyu güzelim, sesini az da olsa duymak bana yetiyor. Teşekkürler."

"Pekala, sen de uyu. Saat geç oldu."

Kapanan telefonla öylece kaldı, kafası allak bullaktı.