Don't call me -hyunchan- (√)

15

Sabah duyulan güçlü alarm sesiyle iki genç de kıpırdanmaya başladı.

"Siktir, bugün okul var." Hyunjin uykulu sesiyle bıkkın bıkkın konuşmuş ve elleriyle saçlarını çekiştirmişti. Chan kısık gözleriyle onu izlerken gülmüş ve ellerini saçlarından uzaklaştirip bir öpücük kondurmuştu.

"Hadi kalk bakalım." Hyunjin saçlarında hissettiği öpücükle gülümsemişti.

"Sen de okula gelecek misin?"

"Eve gidip giyinmem uzun sürer, gitmeyeceğim sanırım."

"Ben de yedek üst var, beraber gidelim." Chan Hyunjin'in hevesle konuşmasına karşılık dayanamadı kafa salladı ve ikili hazırlanmak için ayağa kalktılar.

Yedek giysiler Chan'a biraz küçük gelse de idare ediyordu. Şimdi ise birkaç öğrencinin daha olduğu sokakta yan yana yürüyorlardı.

Elleri durmadan çarpışıyordu ve ikisi de sessiz kalmaya çalışıyorlardı. Hyunjin utandığı için susarken Chan'da Hyunjin'in daha fazla utanmaması için sessiz kalıyordu.

Birkaç dakikanın sonunda Chan dayanamayıp Hyunjin'in elini tutmuş ve aynı şekilde yürümeye devam etmişti.