Twilight Fanfictie ( Vampiersdochter)

ლ H14 Wolfpack

- Zijn lichaam geeft een warmte af. 
Een warmte dat aangenaam is. Een warmte waar geen kou tegen op kan , al zou het de koudste sneeuwstorm zijn en dreigt die nooit over te gaan. Hun verhaal gaat al door de eeuwen heen. Hun tradegie leeft nog steeds vort , beter ontwikkeld. Beter voorbereid. Hun reuk is volledig ontwikkeld om de kleinste geuren te kunnen waarnemen. Bruine ogen die de hele omgeving verkennen in het diepste van de nacht. Bladeren die doen ristselen als de onderkant van hun kussens over de grond heen draven. En waarbij het lijkt alsof ze over de grond zweven.
Zij zijn de beschermers van het bos , maar zijn de vijant van de koudbloedigen.

Jamie

Iedereen was stil toen mij vingers gestopt waren met het aanslaan van de toetsen. Bella stond op en wandelde naar mij toe waarbij ze tot stilstand kwam voor de piano. Met haar goud bruine ogen keek ze me vriendelijk aan en glimlachte. Aan haar lippen kon ik zien dat ze ieder moment iets wilde gaan zeggen, omdat haar bovenlip een beetje van haar onderlip los kwam. Renesmee had het hele piano spel ook gehoord en leek erg onder de indruk ervan te zijn.  Edward stond geluidloos op van de kleine zwarte piano kruk en wiep mij een kleine blik toe met zijn goude ogen.  ' je hebt mooi gespeeld.' zei hij op een koude toon terwijl hij naar Bella was toe gelopen en zijn arm om haar heen had geslagen. Mij ogen waren op het raam gericht toen ik langs de voorkant van het huis twee jongens zag rennen die allebei zwart haar hadden en een getinte huidskleur met allebei een grote tatto op hun boven arm. De linker zag er nog jong uit , en de rechter had een wat meer broerderlijke vorm.  Jacob gaf Seth een speelse stoot tegen zijn zij aan en verborg daarna zijn glimlach weer toen hij een bepaalde geur had opgevangen.  
Jacob's ogen schoten omhoog en zocht naar het geluid van een kloppend hart. Seth stond een beetje verveeld naast hem , maar leek aan de andere kant ook erg nieuwsgierig te zijn naar waarom Jacob hier met hem was.  De voordeur ging waarbij Renesmee zich naar de voordeur toe haastte om hem te openen. Bella had al vernomen dat het Jacob was maar had er verder geen aandacht naar geschonken. Ze ging tegen de witte paal aan staan die het huis overeind hield. Jasper was naar mij toe gelopen en had zijn hand naar mij uitgereikt met de bedoelding dat ik met hem mee moest. Hij leide mij de trap op en stopte met lopen toen we tot stilstand waren gekomen in de logeerkamer van Edward. Jasper keek mij met zijn goud bruine ogen aan en glimlachte wat zwakjes, daarna leek  zijn blik opnieuw te verharde maar niet in de zin van boos. Hij had een amuseerende blik in zijn ogen en slaakte een zachte maar hoorbare zucht. ' Wie zijn die twee jongens die buiten waren? Jasper keek even weg van mij en staarde naar het raam. Een bepaalde spanning voelde ik de ruimte vullen en vroeg mij ergens af of ik niet een verkeerde vraag had gesteld.
' Dat zijn Jacob en Seth. ' antwoorde Jasper koeltjes. Aan zijn gezicht zag ik dat er meer was dat hij wilde vertellen maar niet uitsprak. Ik wist dat er iets was en ging er voor zitten op het bed in een kleermakerszit.  Jasper tilde mij op zijn schoot , waarbij ik hem met een nieuwsgierige en bepaalde blik aan keek. Hij gaf mij een aai over mijn blonde haren en slaakte daarna een zachte zucht die alleen vampiers konden horen.  ' Het is tijd dat je gaat slapen kleintje.'  zei hij terwijl hij op me voorkruin een fluwele zachte zoen drukte. Jasper had mij weer terug gezet op het bed waarbij ik mij al snel had geinstaleerd in het bed. Ergens was ik nog niet moe en wilde weten wie Jacob en Seth waren en waarom ze hier waren.  Jasper bleef nog enkele seconden in de deuropening staan met zijn rug naar mij toegekeerd en sloot daarna vervolgens de deur achter zich. De slaapkamerdeur viel terug in het slot , waarbij ik een duidelijke schakeling van de klik hoorde van de deur die in het slot sloot.  In de kamer was het donker en stil. Mij eigen hartslag kon ik goed en hoorbaar horen.  Slapen ging voorloopig nog niet lukken , daar was ik te wakker voor.  Voorzichtig kwam ik onder de lakens vandaan en schoof die aan de kant waarbij ik met mij voeten de grond opzocht. Het bed was groot en hoog , dus de grond zoeken was nog een lastige klus. Met platte voeten lande ik op de grond waarbij ik deels mij evenwicht verloor en op de grond viel.  Er ging een korte pijnscheut door mij gehele lichaam heen , maar hield me groot en liet het niet merken.  Mij ogen waren in het donker al beter ontwikkeld en kon daardoor goed zien wat er zich allemaal op mij pad bevond. De hechtingen voelde ik trekken die de dokter op mij hoofd had gehecht, het deed zeer , maar het was meer een irritant gevoel. 
De deurknop van de deur had ik in het vizier gekregen , maar kon er zoals verwacht er weer is niet bij. Hij was te hoog en het kwam er op neer dat ik er te klein voor was. Snel zocht ik met mij ogen iets af waar ik op kon staan zodat ik er bij kon , maar het enige wat ik kon vinden waren boeken. Boeken die ook best hoog stonden op een van de planken in de hoge boekenkast. Ik moest toch iets zien te proberen zodat ik in de gang kon luisteren wat er gaande was , waarom die twee personen hier waren.  Misschien dat als ik ging springen dat ik bij een van de boeken kon , of kon proberen op een van de boekenplanken te klimmen.  Stilletjes liep ik naar de donkerbruine kast toe en bleef stil staan voor de grote kast.  Op het puntje van mij tenen reikte ik met mij hand naar de eerste beste boekenplank die net iets hoger zat als dat waar ik bij kwam.  Dit ging niet lukken , er moest toch een oplossing zijn.  Misschien dat ik kon springen om bij de deurknop te komen , of er moest hier iets van een krukje staan.  Er verscheen een brede glimlach op mij gezicht toen ik een kleine kruk in het vizier had gekregen , daar moest het mij wel mee lukken.  De kruk was zwaar , maar het was me geslaagd hem naar de deur toe te slepen met de kracht die ik in mij armen had. Met een harde bons wat hard genoeg was om als mens waar te nemen lande hij op de grond , en beet vol spanning hopend dat niemand het gehoord had op mij onderlip.  Er kwam geen reactie van beneden dus nam ik aan dat ze het niet gehoord hadden , en ging met mij linkervoet op de kruk staan waarbij ik mijzelf vervolgens omhoog trok om erop te komen. Het was me gelukt , al was ik wel bijna er van af gevallen en al een paar keer zo goed als me evenwicht verloren.  De ronde goude deurknop had ik vast weten te pakken en had hem een kwartslag naar rechts gedraaid waarbij ik een schakeling hoorde. Hij was open! , het was me gelukt om de deur open te krijgen. Er ging een blij gevoel door mij heen , en sprong soepel van de zwarte kruk af die een stoffe karmijnrode bekleding had wat als kussen diende. 
Zachtjes wandelde ik de kamer uit en stak mij hoofd om de rand van de deurpost heen om te kijken of er verder niemand op de gang was. Mij vingers gleden langs de randen van de muur en voelde hoe het kietelde onder mij vinger toppen. Mij ogen gleden naar de rand van de trap toe waarbij ik een korte glimp opving van mij vader en moeder met de andere erbij en de twee jongens die in een gesprek waren. Mij vingers klemde zich wat strakker om het marmere hout van de trapleuning vast en deed een stap omlaag waardoor ik nog iets beter beeld kreeg.  Alice hief haar hoofd op en draaide met haar gezicht naar de richting van de trap toe, de richting waar ik boven aan stond. Ze stond soepel en elgenant op waarbij ze een blik toe wierp naar Jasper en de andere. Renesmee was ook in de woonkamer die bij Jake op zijn schoot zat en een arm om de zijne had heen geslagen. Snel wilde ik de bovenste trede op rennen en mij weer verstoppen in de logeerkamer van Edward waarbij ik braaf onder de dekens lag. Het enige was dat ik mij eigen snelheid had onderschat en vergat een voet op te tilllen waardoor er een bons op de vloer hoorbaar werd.  Alice had al een vermoede en versnelde zich de trap op waarbij ze in minder dan een paar seconden voor mij neus stond. Ze keek niet boos , ook niet echt verrast of blij. De blik in haar ogen leek gewoon neutraal te zijn . Ze ging door haar knieën en hurkte voor mij neer waarbij ze mij met een vragende maar vriendelijk warme blik aankeek. Ze glimlachte wat zwakjes en stak daarna haar armen uit waarbij ze me later optilde. Ik had gehoopt dat ze me mee naar benden zou nemen, maar dat was helaas niet het geval.  Ze bracht mij weer naar mij bed toe en stopte me in waarbij ze naast mij op het bed kwam zitten en haar slanke vingers door mij blonde haren heen bewoog. Ik keek in haar goudkleurige ogen en zag dat ze ergens iets wilde gaan zeggen maar het binnen leek te houden. 
' Mam... Hebben die twee jongens het niet koud ? Alice haalde haar hand weer weg en schudde haar hoofd terwijl ze naar de deuropening keek die leeg was.
" Ze hebben het niet koud. " antwoorde ze koeltjes terwijl ze haar rug had gerecht en naar het raam staarde waarbij ze kort huiverde. Haar gezichtsspieren waren allemaal strakgetrokken. Haar poriën , haar kaken. Alles was strak gespannen maar ondanks dat had ze geen bezorgde blik op haar gezicht. ' Waarom zijn Jake en Seth hier? Horen ze ook bij jullie?
Alice kreeg een koude blik in haar gouden ogen en leek te verharden. Haar spieren in haar handen zag ik aanspannen waarbij ze kneep in haar vingers en het daarna weer ontspande. " Nee ze horen niet bij ons.'. Ze kwam weer naast mij op het bed zitten en keek me recht in de ogen aan. Haar lippen bewogen amper, maar toch ontsnapte er woorden uit haar mond. Kleine synoniemen die iets wilde zeggen. Ze ging wat verzitten en nam een andere houding aan.
" Goed ik zal je vertellen wie Jake en Seth zijn en waarom ze hier zijn. De zijn namelijk anders dan jij en ik. " vertelde Alice op een kalme zachte toon. Ze staarde naar mij armbandje die ik om had en pakte onverwachts naar het bedeltje wat eraan hing.