Twilight Fanfictie ( Vampiersdochter)

ლ Hoofdstuk 16 Brief van de Volturi

Jacob

Ondanks het niet mijn eigen inprenting was vond ik het niet fijn om zo een dochter van de Cullens te zien. Ze was volkomen overdonderd en verdrietig. Ze was jonger als Nessie , maar buiten dat was Jamie prachtig. Kort tuurde ik voor mij uit , en ving een geur op van een oud hert , maar had dit moment geen honger. Haar lichaam voelde ik van mij los maken , en zag vanuit mij ooghoeken hoe ze overeind kwam en daarna tot stilstand was gekomen.  Jasper was gekomen , en stond iets verder op voorbij de oude boom stil. Ik kon zijn wagelijke bloedzuiger geur ruiken maar wist het toch op een of andere manier van mij af te zetten. Hij wierp een minachtende blik naar mij , en glimlachte daarna. Ik nam aan dat hij zijn glimlach als bedankje naar mij toe wierp omdat ik voor kortenduur toch zijn dochter onder mij hoede had genomen. Jamie had haar zelf naast Jasper opgesteld en keek hem maar heel even kort aan waarna ze daarna voor hem uit voorwaarts gelopen was , nadat ze mij nog heel even aan had gekeken toen ook Jasper vooruit was gelopen terwijl hij haar handje had vastgepakt.  Niet veel later had hij haar opgetilt en meegenomen in zijn armen.  Ze was weg , meegenomen door haar vederlijke figuur.  Verward van alles wat er gebeurd was schudden ik mij hoofd , en probeerde mij weer te concenteren op waar ik nu mee bezig was. Ness zou vanavond bij mij gaan slapen , en zouden we verder de gedeurende dag samen door brengen. 
Niet veel later had ik het huis van de Cullens gepasseerd en was voor de voordeur tot stilstand gekomen waarbij Edward mij kennelijk al had opgewacht in de ingang van de deurpost. Hij wierp mij een koude blik toe waarbij hij zijn wenkbrauw fronsde. ' Laat me raden, je komt voor me dochter of niet' riep Edward met een koude ondertoon. Ik knikte kort, en glimlachte zwakjes. Edward keek van mij weg en keerde zijn rug naar mij toe. Niet veel later was Renesmee in de deuropening verschenen met een vriendelijke verlangende glimlach op haar gezicht. Ze kwam naar mij toe gelopen waarna ze me niet snel daarna omhelsde . Met haar prachtige chocolade bruine ogen keek ze met verliefd aan en had met haar vingers naar mijn hand gezocht. Edward was weer in de deuropening verschenen en had een blik naar mij toegeworpen die ik uit duizenden kende. Zijn dode moordluchtige koude blik vertelde dat ik voorzichtig met zijn dochter moest zijn . maar natuurlijk. Renesmee zou ik in een poging in gevaar durven te brengen , al hield ze aan de andere kant wel van wat avontuur en risico's nemen.  Renesmee keek naar Edward en rolde met haar ogen dat hij zich niet zo zorgen over haar moest maken. Edward trok een scheve grimas en liet daarna zijn vingers langs de muren van de deurpost glijden waarna hij daarna uit de deuropening verdween.
Verschrokken uit mij gedachten keek ik op naar Ness die met haar elleboog in mij zij porde. Ze glimlachte speels , en keek mij daarna met een bepaalde zoekende blik aan waarbij ik een ondeugende twinkeling in haar ogen kon zien. Ze herhaalde opnieuw haar vraag of ik samen met haar een wedstrijd wilde gaan doen wie er als eerste bij mijn huis was , natuurlijk hoefde ik over die uitkomst niet lang na te denken. De gene die de wedstrijd zou winnen was ik natuurlijk. Ze mocht dan wel een halfbloedje zijn maar dat wilde niet zeggen dat ze daadwerkelijk ook sneller dan mij was.  Renemsmee was langs mij gevlogen en had het op een snel ren tempo gezet waarbij ik een zuchtje wind nog langs mij voelde dansen. Er verscheen een glimlach op mij gezicht en had ook niet veel later mij snelheid erin gegooid , zonder dat ze het door had was ik in mijn wolven uiterlijk veranderd. Mij kussens van de onderkant van mij poten kwamen neer op het zachte aard werk , en waren in een bepaald opzicht net een beetje een vering die bepaalde soten opvingen als mij voeten weer in contact kwamen met de grond. Op een snel tempo wist ik haar al in te halen. Ze draaide haar hoofd mijn richting uit en keek mij met een lichte grijns op haar gezicht aan. Haar lange coper bruine haren krullende dansde mee in het rythme van de wind. Ze was werkelijk een prachtige verschijning in mij ogen , maar ik nam aan dat ze dat voor meerdere mannen was.  Bomen en struiken vlogen langs ons beide voorbij , en ik had haar nu benaderd. Ik rende vlak naast haar , ik kon haar hart horen kloppen. We keken elkaar enkele seconden even kort aan , waarbij ik daarna net nog iets meer snelheid erin had weten te gooien en net voor de valstreep haar voor wist te zijn.  Blij ging ik met mij voorpoten van de grond af en schudden als een dolle jonge welp mij hoofd heen en weer waarbij ik daarna mij vacht een beetje door elkaar schudden.  Renesmee was tegen een boom aan gaan staan die naast mijn huis stond om een beetje bij te komen. Ze was tegen de boom gaan aanzitten en staarde enkele seconden voor haar uit naar de stilte in de bossen.  
' Goed , je hebt me dit keer weten te verslaan Jake , maar ik beloof je dat het je de volgende keer niet gaat lukken dan win ik namelijk.'  gaf ze op een grappende toon toe terwijl ze me met haar pretoogjes aan keek. Ik was naar haar toe gelopen en was naast haar gaan zitten.  Haar hand had ze op mijn kop neergelegd waarna ze daarna streelbewegingen begon te maken.  Tevreden slaakte ik een zucht en liet een kleine tevreden grom horen.  Mijn hoofd had ik dichter naar haar warme lichaam toe gebracht en duwde mijn natte neus tegen haar arm aan. Met haar handen bracht ze mijn hoofd dichter naar haar toe , en legde haar hoofd tegen de mijne aan. Ze slaakte een zachtbare maar voor mij hoorbare zucht. Een zucht van genot , maar buiten dat was er in haar zucht ook nog wat anders in te bekennen al wist ik alleen niet precies wat. Het leek wel alsof haar iets dwars dat, alsof haar iets niet helemaal zinde. Ze keek mij met haar prachtige bruine ogen aan en glimlachte weer even waarna ze daarna zich nog iets meer onderuit liet zakken en tegen mij aan was komen liggen. Als ik nu in mensengedaante was geweest zou ik nu mij arm om haar warme hals heen hebbrn geslagen en haar tegen mij aangedrukt maar dat was in wolven gedaante natuurlijk niet van zelf sprekend.