Twilight Fanfictie ( Vampiersdochter)

ლHoofdstuk 18 Ze waren met teveel .

" Sometimes you have to must walk away from everything. But it's better to stay, how trouble the situation."

P.o.v. Jamie

Ineens stonden er in onze woonkamer twee mannen gekleed in zwarte mantels , met capuchons over hun hoofden heen getrokken met rode ogen die er onder vandaan kwamen als ze een blik wierpen. Zij waren het. De grote stevige jongen met kastanje bruin haar , een stevig postuur , bol maar aan de andere kant een slank ingevallen gezicht waarbij je goed de kaken kon zien. Hij was diegene die mij toen de wc's liet schoonmaken , hij behoorde bij die enge lange man met zwart haar een bleek gezicht , bloedrode ogen en die soms ineens zijn handen bij elkaar vouwde en dan soms vreemde kreten uitbracht.
De andere jongen die naast hem stond kon ik mij herinneren als misschien een van de vriendelijkste van hen alle. Hij was geen prater, en hij deed alle bevelen die hij toegedragen kreeg door zijn baas die waarschijnlijk een zeer machtig man moest zijn. Die ene keer toen hij mij kamer was binnen gekomen en min het tekenpapier en een potlood had gegeven, en een paar woorden met mij sprak.
Maar nu hij zijn blik op mij gerricht had zag ik in zijn ogen dat hij niet zomaar langs gekomen was. Iets vertelde mij dat er iets niet helemaal klopte. Mij vader was voor mij gaan staan , en had mijn hand vast gepakt en vertelde dat er niks aan de hand was. Dat het goed kwam en dat ik mij geen zorgen hoefde te maken over de situatie . Maar toch deed ik het. Niet alleen maakte ik mij zorgen om deze situatie, maar ook om mij moeder. Ze was niet in orde , ze was in mij ogen een soort van ziek. Mij vader vertelde dat het goed zou komen met de gezondheid van mij moeder , maar ik weet niet waarom ergens had ik daar mij twijfels over. Emmet zag ik naast mij vader staan , hij had zijn gezicht spieren strak aangespannen , en zijn kaken stevig op elkaar geklemd waarbij er vervolgens een vermakelijke glimlach op zijn mondhoeken verscheen. Hij nam een vechthouding aan , en vertelde achter zijn rug om dat het allemaal goed zou komen en dat hij gewoon een potje met ze ging stoeien. Ik wist niet of ik dat wel moest geloven , maar toch knikte ik met mij hoofd. Emmett was grappig , hij maakte soms grapjes tegen mij vader , of tegen Edward of Bella. Met Bella wilde hij soms armpje drukken, maar van wat ik er van gezien had was dat Bella dan won en als dat dan was dan werd hij heel erg boos en leek dan net alsof hij een kind was , even oud als ik was. Maar in gevallen van nood, denk zo een beetje als dit dan was mij oom er wel voor ons.
Verstoord uit mij gedachten werd ik opgetild door mij vader die zich omdraaide en de trap op liep met mij in zijn armen. Esme was bij Alice boven en probeerde haar rustig te houden terwijl beneden de volturi zich verzameld had. Het laatste wat ik nog net kon opvangen achter mij om was Aro. Hij keek mij recht met zijn ogen aan en grijnsde toen hij mij zag en ik hem aan keek. Hij zwaaide met zijn hand terwijl hij met zijn andere hand Edward tegen hield die hem uit ons huis probeerde te krijgen.
Vragen deden mij hoofd doen opspelen en ik kon niet anders dan mij vader vragen waarom ze hier waren.
' Papa? Waarom zijn die mensen hier ' Jasper slaakte een hoorbare zucht en liet zijn ogen enkele seconden op de houtenvloer neerdalen. Zijn lippen maakte hij van elkaar los, en voelde dat zijn greep waarmee hij mij vast hield wat verstijfde.
" Ze komen voor jou." Antwoorden hij op een koude bezorgde toon terug terwijl hij zijn kaken daarna weer aanspande maar de verstijfde greep in zijn armen juist weer wat verminderde.
Jasper stond stil toen zijn doorgang versperd werd door Felix die hem met een koude gemene grijns aan keek.
' Ik vrees dat je nog even moet wachten. ' riep hij terwijl hij een stap naar voren deed. Jasper keek hem met een strakke blik aan maar zei niks. Carlisle was inmiddels ook weer naar binnen gekomen en had ergens al een vermoeden waar ze daadwerkelijk voor waren gekomen. Hij wist dat ze voor mij kwamen maar leek het bezoek aan de andere kant ook niet verwacht te hebben.
'Wel Carlisle en de rest van de familie Cullens , ik neem aan dat jullie weten waarom ik hier ben met een paar van mij wachters." zei Aro. Jasper hoorde ik een zachte binnensmonds grommen en deed een stap achteruit met mij in zijn armen geklemd. Carlisle liep een paar passen naar voren en keek Aro in zijn rode ogen aan. Zijn lippen bewogen en zijn gezicht spieren trokken samen net zoals hij zijn spieren in zijn handen aanspande. Ondanks alles bij hem aangespannen was en hij op scherp stond had hij desondanks dat nog altijd die rustige uitstraling op z'n gezicht. Mij armen klemde ik nog wat steviger om zijn middel heen en drukte mij gezicht nog steviger tegen zijn borstkas aan. Zachtjes fluisterde ik tegen hem dat ik niet met ze mee wilde , omdat ik bang voor ze was omdat Aro mij behandelde als een hulpje. Jasper wreef met zijn slanke vingers door mij blonde haar en vertelde dat hij mij niet aan hen liet mee geven. Jasper liep met mij een beetje rond door de woonkamer en merkte dat hij ook gespannen was en bang was dat ze mij weer van mij ouders gingen afnemen.
"Je weet dat ze er nog niet klaar voor is Aro. Ze is nog niet sterk genoeg , en heeft nog regelmatig aanvallen die dan ineens uit het niks komen opzetten. Ze is hier nog maar een paar dagen , en net gewend aan haar vader. " vertelde Carlisle hem op een rustige toon. Felix was als een schoothondje naast Aro gaan staan met een verstijfd ijzige gezicht waar geen emotie op terug te vinden was. Carlisle wierp enkele seconden op mij en mij vader een blik neer en keek toen weer naar Aro en de rest van zijn wachters. ' Jullie weten niet wat jullie moeten doen als ze een volgende krijgt. Het lijkt mij verstandiger als ze nog een tijdje bij ons blijft. ' zei Carlisle op een rustige toon. Hij wandelde naar Jasper en mij toe en haalde zijn hand over mij hoofd heen.