Love is not always easy (completed story)

Hoofdstuk 10 | Schoolbal

pov Camilla

We zijn ondertussen halfverwege Oktober. Mam en Nick trouwen 25 Oktober. Dus alle voorbereidingen zijn vollop bezig. Mam loopt bijna de muren op van de stress. Ondertussen zijn de meiden en ik al vollop bezig met outfits uitzoeken. Want 31 december is het schoolbal. Het thema is gemaskertbal dus de meiden en ik maken zelf onze maskers. Scarlette en ik zijn de creatiefste van de groep dus wij maken de maskers. Megan en Tiffany hebben meer verstand van mode dus zij maken de outfits.  De meiden hebben beloofd dat ze een jurk extra zullen maken voor mij voor de trouw van mam. Mitchel heb ik niet meer gehoort in tussentijd. Maar best ook.  Hij en zijn stomme vrienden kunnen ontploffen. Wat denkt hij wel niet. Oh .. ik ben van onderwerp aan het veranderen .. Het bal dus , onze school heeft een soort event tijdens het bal gemaakt. Iedere jongen krijgt een roos met een kaartje met hun initialen op. Op het bal mogen zij maar 1 meisje hun roos geven. De bedoeling is om na het gemaskerde bal mekaar terug te vinden doormiddel van het kaartje. De school hoopt zo betere banden tussen jongens en meisjes te scheppen.. yeah right.. koppeltjes maken.

pov Frea

Al die voorbereidingen. Ze maken me gek , maar toch ben ik overgelukkig dat ik met Nick eindelijk ga trouwen. Mijn jurk is al besteld want over 1 week is het zover. Ik draag een sluier met bovenop mijn hoofd een diamantenkroontje. Mijn haar zal in krullen opgestoken worden en Ik draag een lang wit kleed. Net zoals in de films. Het feest vind op het strand plaats net zoals de ceremonie. Overal zullen witte rozen hangen , staan , liggen. Het moet een groot feest zijn. Camilla word het bruidsmeisje / ringenmeisje. Ze zal zo mooi zijn. Ze is een grote hulp bij de voorbereidingen. Nick regelt het eten en de ringen. Ik geloof in hem.

pov Camilla

Ik krijg een smsje van Tiffany: - Heej Cam , je jurk voor het trouwfeest is klaar! ik kom hem straks brengen! - ik lach en stuur dat het goed is. ik trek snel iets anders aan want ik heb al heel de voormiddag mijn pyjama aan. Nog geen 10 minuten later gaat de bel al , sowiso is het Tiffany. Ik loop de trap af en zonder door het venster te kijken trek ik de deur open. Maar tot mijn grote telleurstelling is het Tiffany niet. Het is Mitchel. Hier heb ik zo geen zin in. Ik wil de deur dichtslaan maar zijn voet houd die actie al tegen. "Sorry Camilla , ik had niet zo een eikel moeten zijn." zegt hij nonchalant. Ik kijk ongelovig. "Ik heb je hulp nodig. Ik snap niets van ons geschiedenishoofdstuk kan je mij morgen na school uitleg geven?" zegt hij ineens minder stoer. "Waarom zou ik een eikel zoals jou helpen?" zeg ik nog steeds ongelovig. "Je moet me helpen, ik durf het aan niemand vragen. Je zou toch niet willen dat mijn reputatie naar de maan is." zegt hij weer nonchalant. Ik kijk boos maar ik zeg toch toe. Ik wil de band met zijn familie en die van ons niet verpesten. Wanneer Mitchel terug naar huis is komt Tiffany net aan. Wanneer ze binnen de hoes van de jurk afhaalt zie ik hoe prachtig hij is. Hij is lichtblauw en poft onderaan er zitten vele diamantjes op. Natuurlijk niet zo veel als op Mam's jurk. Ik bedank haar en geef haar wat geld. Ze lacht en vertrekt weer.

De volgende dag na school word er aangebelt. Dat zal Mitchel zijn.Wanneer we in mijn kamer komen glimlacht hij. "Wat?" zegt ik raar. "Ik dacht dat je een roze kamer ging hebben! Maar ik vind hem mooi zo." zegt hij met een stil stemmetje. We nemen onze boeken en gaan aan men bureau zitten. Na het hoofdstuk uitgelegt te hebben haal ik wat te drinken. Wanneer we klaar zijn met alles zitten we ondertussen op de vensterbank te kletsen over het bal. "Je kan best nog leuk zijn. Ookal ben je meestal een eikel!" zeg ik grijnzend. Hij lacht: " Achter elke eikel zit een leuke jongen" . Hij klipoogt bij die woorden. Ik zeg hem dat hij beter naar huis gaat, het is al redelijk laat. "Mag ik anders je nummer.. euhm.. in geval van dat ik nog eens een vraag heb?" zegt hij plots verlegen. Ik knik en schrijf het op een klein papiertje. Ik loop mee met hem naar beneden. Aan de deur neemt hij zijn jas en voor hij vertrekt bedankt hij me. En voor ik het weet voel ik zijn warme lippen op mijn voorhoofd. Hij lacht en loopt vrolijk weg. Wat moest dit nu voorstellen? denk ik bij mezelf. Het was een lange dag. Ik kruip maar eens in mijn bed.