Love is not always easy (completed story)

Hoofdstuk 17 | Pretpark

Pov Camilla

De wekker gaat af. Ik heb bijna geen oog dichtgedaan maar ik zet me recht. Ik zie dat Mitchel al aangekleed in de tuin aan het basketten is. Waarschijnlijk heeft hij ook niet veel geslapen. Ik loop men inloopkast in en neem een roze pulletje met een v-hals en een bordeau rode broek. Daaronder draag ik men bruine laarzen. Ik draag de ketting die ik van Mitchel gekregen heb. Ik laat men haar stijl en doe het in een hoge staart. Ik doe wat make-up aan. Ik loop naar beneden en maak een lunchpakket. Euhm... Wat druiven in een potje. Een doosje met cornflakes en wat magere yoghurt. Klaar! Ik steek het allemaal in mijn rugzak en ik loop de gang in en ik neem men grijze jas. Ik loop naar buiten en neem men fiets. Ik ben vandaag extra vroeg opgestaan om nog snel bij Tiffany langs te gaan. Wanneer ik aan haar huis aankom zie ik dat ze met haar fiets al klaar staat. "Heej Tiff.!" roept ik en ik probeer blij te lachen. "Heej Cami, heb je nog gepraat met Mitchel?" zegt ze lief. "Hij antwoord niet op men smsjes" zeg ik een heel stuk triester. "Kop op meid , hij zal wel inzien dat je het zo niet bedoelde. " zegt Tiffany. Wanneer we op school aankomen staan de andere meiden er ook. We stappen de bus op en gaan samen op de achterbank zitten. Blijkbaar is Megan met greg? En Scarlette met Jonathan? Ale.. Hup .. Iedereen happy relation vandaag en ik loop hier.. Zoals een emotioneel wrak. Ik zucht en kijk uit het raam. De jongens komen de bus ingestormt en komen de zetels voor ons zitten. Mitchel zit naast greg. Ze maken plezier. Wanneer we na 30min aankomen gaat iedereen bij de leraar om een toegangskaartje en dan komen we te weten wanneer we weer aan de bus moeten zijn. Onze groep bestaat uit 8personen. We zijn een van de grootste groepen. Na enkele attractie's gedaan te hebben gaan we onze lunch opeten. Alle koppeltjes zitten rechtover elkaar aan een lange tafel. Mitchel en ik zeggen geen woord. Als iedereen klaar is lopen we verder. We komen aan een soort grot met in het groot Wild Love op. Iedereen loopt naar binnen. Blijkbaar is deze attractie in karretjes van twee. Iedereen kruipt bij elkaar. Ik kruip een karretje in en Mitchel komt zuchtend naast me zitten. Die zucht deed pijn. De karretjes gaan redelijk traag. Bij de ingang stond dat het 10minuten duurd. Na de eerste bocht is het donker. "Waarom?" zegt Mitchel plots. "Je gelooft hem toch niet? Hij is gek" probeer ik neutraal te zeggen. Ik kijk hem aan. "Hij is gestoord. Hij is terug naar Parijs gestuurd." zeg ik minder neutraal. "Weet ik , ik word niet graag gebruikt" zegt Mitchel telleurgesteld. "Ik zou jou nooit gebruiken. Je bent de beste jongen die ik ken?" "ik hou van je" zeg ik triest. We rijden nog steeds in de karretjes een lichtgevende tunnel door. Mitchel slaat zijn arm om me heen. "Ik geloof je prinsesje. Ik ben gewoon snel jaloers" zegt Mitchel. "Er is geen reden toe" zeg ik zacht. Ik snoer hem de mond met een zoen die wel eeuwig duurd. Plots zien we een flits en we stoppen met zoenen. Wanneer we uit de attractie komen zien we de koppeltjes staan juichen. We gaan kijken en zien bij de uitgang onze foto wanneer we zoenen op het scherm. Ik koop hem om deze prachtige herrinnering nooit meer te vergeten. Het werd nog een prachtige dag!