Love is not always easy (completed story)

Hoofdstuk 11 | Trouw van Mam & Nick

Pov Frea

Vandaag is het zover! De kapper is momenteel met mijn haar bezig en ik schmink mezelf ondertussen. Dat doe ik liever zelf. Camilla is de trouwjurk en juwelen  aan het klaarleggen en ze helpt mij zo in mijn jurk. Haar vriendin heeft haar jurk gemaakt. Ik weet nog niet hoe die eruit ziet maar waarschijnlijk staat mijn meisje er beeldig mee. Na enkele minuten heb ik toch mijn jurk aan en schoenen. Mijn sluier zit ook vast dus ik ben klaar. Ik trek nog snel een soort witte sjaal aan die over mijn schouders hangt.  Camilla haar haar is gekrult en zit in een los dotje met witte diamanten speldjes. De jurk die ze aan heeft is prachtig. Licht blauw en met diamanten. Ze draagt erop een witte blazer. Ze  draagt  haar witte pumps. Nick heeft een wit pak aan met een rode roos. De ceremonie vind plaats op het strand , Nick staat klaar aan het altaar. Camilla loopt op het pad tussen de gasten en strooit rozenblaadjes. Meneer James begeleid mij naar het altaar aangezien mijn vader en moeder al overleden zijn. Mevrouw James is dan ook mijn getuigen. Nick's getuigen is een collega. De ceremonie begint Frea , neem jij Nick tot jou wettige echtgenoot? "Ja"
Nick neem jij Frea tot jou wettige echtgenote? "Ja". Dan verklaar ik jullie nu tot man en vrouw tot de dood jullie scheid.

Iedereen begint te klappen. Het feest kan beginnen.

  Pov Camilla

Mam en Nick zijn nu eindelijk getrouwt! Mam ziet er zo gelukkig uit , ik ben echt blij voor haar. Mitchel en zijn familie is hier ook. Na het eten begint de openingsdans. Mam en Nick hebben hier lang voor geoefent maar het ziet er prachtig uit. Na de openingsdans loopt iedereen de dansvloer op. Macy het zusje van Mitchel komt mijn kant uitgelopen. "Wat zie je er mooi uit" zeg ik lief tegen haar. "Jij lijkt op een prinses" zegt ze terwijl ze mij omhelst. Na even te praten loopt ze met het zoontje van een collega van Nick de dansvloer op. Wat zijn ze schattig. Ik moet lachen en terwijl ik naar hun staar hoor ik iemand naast me kuchen. Ik kijk verbaast op. Het is Mitchel. "Camilla , mag ik deze dans?" net op dat moment draait de dj een slownummer. Ik knik en leg mijn hand op zijn hand die hij naar mij toe wijst. We lopen naar de dansvloer en daar kijken onze ouders blij toe. "Vind je mij nog steeds zo een eikel?" fluistert Mitchel in mijn oor. " De eikel begint manieren te krijgen" zeg ik plagerig terug. We hebben nog heel de avond gekletst en gelachen. Hij is nog niet zo erg als hij lijkt. Ik word moe en besluit naar huis te gaan. Ik heb ook vreselijke kou. Mitchel merkt dit op en legt zijn jas over mijn blazer. We lopen naar mijn huis. De straten zijn verlaten wat normaal is want het is al bijna ochtend. Wanneer we voor de deur van mijn huis staan geef ik Mitchel's jas terug. "Ik vond het leuk met je. Wie weet begin ik je nog aardig te vinden" zeg ik grijnzend. Hij lacht. Ik geef hem een zoen op zijn wang en open de voordeur. Wanneer ik me omdraai om de deur dicht te slaan zie ik nog net dat hij een rode blos op zijn kaken heeft. Zou dat door mij komen? Vraag ik me af. Het was allesinds een leuk feest en ik heb een hele andere Mitchel leren kennen.

Macy zei zelfs tegen Mitchel en mij dat we ooit een stelletje zouden worden. We begonnen toen luid te lachen. Dat zal nooit gebeuren want hij is en blijft een eikel. Denk ik bij mezelf. Ik trek wanneer ik bovenkom mijn pyjama aan en kruip in men bed. Wat een geslaagde avond!