NS 13: THE LOST SACRAMENT ✅

Chapter 28

1 Peter 3: 7

Husbands, live with your wives in an understanding way, showing honor to the woman as the weaker vessel, since they are heirs with you of the grace of life, so that your prayers may not be hindered.

Pinalo ni Mimi ang kamay ni Aguiluz nang abutin nito ang wipes. Sinipat niya ng masamang tingin ang asawa.

"Hindi mo tatanggalin iyan. Pinaghihirapan ko iyan." Kinuha niya ang box ng wipes at itinago sa may paanan niya.

His eyes squinted in disbelief and he broke some sweats but he didn't insist to remove the make-up. Sumulyap ito kay Lui mula sa rearview mirror at tagis ang mga bagang na umiling.

Ang driver-bodyguard niya ay nakangisi ng malaki.

Hinaplos niya ang tainga ng asawa at inayos ang buhok nitong tumikwas sa ipit na nilagay niya. Wala naman itong piercing kaya hindi niya ito masusuotan ng hikaw. Iyong cute na dangling sana. Tiyak lalo itong gaganda. Napangiti siya.

The make-up bring out the feminine beauty that Aguiluz is hiding and yet it didn't make the masculine side of him any less striking. She fell in love with him even more.

"No running, Mimi!" Mabilis nitong nahawakan ang kamay niya pagbaba nila sa lobby ng hospital at dahil may kalakasan ang boses nito'y naagaw nila ang atensiyon ng mga tao roon.

She heard gasping and gentle giggles from the group of women.

Ngumuso siya.

Obviously, the onlookers find him more attractive than her. Though they have that confused look on their faces but it was nothing compared to the admiration in their eyes. He is walking beside her with the same level of confidence he always has in front of the crowd. Something that he used to without bending to anyone's colorful opinion.

Lui is catching up behind them, easing after they get to the hallway leading to the delivery room. The nurses came past them have their lips dropped open while staring at her husband. Pati ang mga magulang ni Charice na naghihintay sa labas ng delivery room ay umurong ang nerbiyos nang makita sila. Awang ang bibig ng mga itong nakatunganga kay Aguiluz.

"Kumusta na po si Charice, Tita Melby?" tanong niyang sumulyap sa nakapinid na pinto.

Nahismasmasan ang ginang at nanumbalik ang takot sa mga mata, gayundin ang asawa nitong bakas sa mabilis na tahip ng paghinga ang labis na pag-aalala.

"Nasa loob pa sila, kapapasok lang. Naroon din si Martin."

Humigpit ang kapit niya sa kamay ni Aguiluz. Malusog naman at masigla si Charice habang nagbubuntis. Maganda ang bawat feedback ng doctor nito tuwing prenatal at hindi rin ito pabaya. Tiyak, maisisilang ng hipag niya ang sanggol nang walang magiging problema. Tiwala siya roon.

After half an hour of waiting anxiously, the door of the delivery room that seemed closed forever flew open and Martin emerged with eyes twinkling in tears and happiness along a big, big smile.

"Baby boy!" Kulang na lang ay isigaw nito.

Napayakap siya sa asawa dahil sa tuwa.

AGUILUZ slipped himself inside the car beside Lui and the car rushed smoothly out of the gate. Nagbihis lang siya ng jeans. Informal meeting naman ang dadaluhan niya kasama ang mga kapatid. He will be late for sure. Hinatid pa niya pauwi ang asawa.

Saglit lang sila roon sa hospital. Siniguro lamang nitong ligtas na si Charice at maayos ang sanggol. Nasilip nila roon sa nursery at malusog naman.

"What's wrong?" tanong niya kay Lui na pasulyap-sulyap sa kanya.

"Hindi mo natanggal ang make-up, sir."