Bir Aşkın Izdırabı

Deniz Kızı

Yazı beklerken kışa döndü kalbim.
Nasıl da üşüdüm, nasıl da yoruldum.
Bazen bir korku kaplıyor kalbi...
Anlamak kolay olmuyor bazen .
Söküp al içimdeki seni.
Söküp al bu kalpteki seni.
Sonra bir korku dalgası daha sarıyor yorgun bedeni.
Ben bir okyanusun ortasında ve sen okyanusun ta kendisi.
Boğuluyorum yavaş yavaş hırçın dalgalarında.
Bu sefer bitti diyorum , veda zamanı geldi diyorum.
Sonra kapatıyorum sımsıkı gözlerimi sanki kavuşmaya giden bir yolcu gibi.
Ama duruyor esen rüzgar ve son buluyor dalgalar.
Anlıyorum ki son olmayacak bu .
Anlıyorum ki bitmek tükenmek bilmeyen fırtılarında daha vereceğim savaşlar var.
Ama sen bilmezsin ki ben yoruldum kulaç atmaktan, sen bilmezsin ki bunlar benim son çırpınışlarım.
Sonra ayrılıyorum okyanusundan vuruyor yorgun bedenim bir kıyı kenarına ...
Bir kere daha çırpınıyorum orada .
Sonra bir damla yaş akıyor gözlerimden...
Son defa bakıyorum masmavi umutla boyanmış okyanusuna .
Ve dayanamayıp geri dönüyorum.
Biliyorum ki bir gün gelecek ve hırçın fırtınalarının birinde denizin dibine bir daha çıkmamak üzere batacağım.
Ölümüme kendi isteğimle bile bile geliyorum her seferinde.
Ve her gelişimde sana karışıp yok olmayı kabul ediyorum.
Diyorum ya sen bir okyanus ben ise bir deniz kızı.
Ve okyanusa aşık deniz kızı kendi ölümüne kendi istediğiyle gitmeyi alışkanlık haline getirmiştir.
Diyorum ya okyanustan ne uzak durabiliyor nede yakın duyabiliyor deniz kızı....
Diyorum ya okyanusa aşık deniz kızı gibi geliyorum her seferinde sana...
Ama yoruldum ben artık. Bu ilk olmayacak ama son olarak kalacak ..
Kapattı deniz kızı gözlerini ve son buldu hırçın dalgalı okyanustaki serüveni...
Battı denizin dibine bir daha çıkmamak üzere..
Ve bir yıldız kaydı gökyüzünden...
Son bulan tutsaklığı müjdelercesine ...
Ve deniz kızı bakmaya doyamadığı okyanusa son defa baktı..
Yumdu gözlerini ve tükendi umutlar ...
Baharlar tükendi..
Ve bitkin kalbin dilinde söylemediği son cümle çıktı artık ağzından.
Bitti...