Bir Aşkın Izdırabı

Izdırap

İzmir bile çok sessiz bu gece
Tıpkı bağıra çağıra susan yüreğim gibi
Gecenin karanlığında kaybolmuş yıllarımı arıyor virane ruhum
Ve yine lal olmuş yüreğim
Geceyi hissetmeye yemin etmiş gibi
Gökte parıldayan yıldızların göz kırptıgı çocukluğum
Uzaktan uzağa bakıyor yüzüme
Dudak kenarında bir gülümseme
Gözlerimde koca bir özlem
Çocuk olmayı özleyen ruhum
Ve büyüyüp bir kadın olan bedenim
Kafesin içine hapsolmuş bir kuş kadar çaresiz ve yorgun

Geceye sarılan bir ben ...
Ve vedalara kırgın kalbim
Boğuk fısıltılarım kadar güçsüz
Boğazımda düğümlenen yumrular bir bıçak kadar keskin bir cellat kadar acımasız

Sahi ölüme aşık olan Azrail alabilir miydi sevdiğinin canını
Ve sahiden sevdi mi balıkçı deniz kızını
Ruhumun lügatına hapsolmuş kelimerim kayıp bir çocuk kadar korkak
Ve enkaz altında kalan kalbim
Nasıl da özlem dolu bir "İyi misin?"  sorusuna
Ne ben antabildim ne kimse anlayabildi...

Saç tellerimde yıllanmış hüzünler
Göz bebeklerimde birikmis kırgınlıklar
Ve ayna da kim olduğunu tanıyamadığım bir yüz ...

Ve yine histerik kahkahalarıma gizliyorum ızdırap dolu acılarımı..

  Osmaniye'kadar kayıp
Diyarbakır kadar yıkık
Kahramanmaraş enkaz altında
Hatay kadar öksüz
Adıyaman kadar feryat
Adana kadar figan
Gaziantep kadar kırgın
Şanlıurfa kadar terkedilmiş
Kilis kadar küskün
Malatya kadar acı dolu
Ve Türkiye kadar yasta olan ruhum suskun ....