Μαύρος Άγγελος

«Το παραπάτημα»

Ανοίγω σιγά σιγά τα μάτια μου και νιώθω ένα φως να με τυφλώνει. Βρε λες να ψόφησα; Κάνω μια προσπάθεια να σηκωθώ και τότε ένας οξύς πόνος στο κεφάλι με αναγκάζει να προσγειωθώ πάλι στην θέση μου. Ακούω μια φωνή στο βάθος αλλά δε μπορώ να καταλάβω και πολλά. Συνεχίζω να ανοιγοκλείνω τα μάτια κι η φωνή αρχίζει να ακούγεται πιο κοντά...

Χαρά- Δανάη! Δανάη! Δανάη με ακούς;

Δανάη- Χαρά εσύ;

Χαρά- Όχι, ο γείτονας!

Δανάη- Ποιός γείτονας;

Χαρά- Αχ πάει Χριστέ μου, το έχασε τελείως με την πτώση η κοπέλα...

Δανάη- Ποιά πτώση; Τι λες;

Χαρά- Δανάη μου λέει και πιάνει το χέρι μου, μήπως είσαι έγκυος;

Δανάη- Χαχαχαχα πολύ αστείο...Ναι, με τον κρίνο της φωνάζω

Χαρά- Ντάξει ντε, μη μαλώνεις! Έχασες τις αισθήσεις σου καθώς έφευγες απ' τα εγκαίνια. Ευτυχώς βγήκα έξω να δω τι έχεις και θες να φύγεις. Τη μια στιγμή ήσουν όρθια και την επόμενη προσγειώθηκες καταγής. Έτρεξα δίπλα σου, πήρα τηλέφωνο τον Ντάνιελ να βγει έξω και σε βάλαμε μέσα στο αυτοκίνητο και σε έφερα εδώ. Ξύπνησες για κάτι δευτερόλεπτα και έλεγες κάτι ασυναρτησίες και μετά ξεράθηκες πάλι...ούτε μεθυσμένη έτσι

Δανάη- Φέρε το κινητό μου να ειδοποιήσω ότι δε θα πάω σήμερα στη δουλειά σε παρακαλώ

Χαρά- Το έχω τακτοποιήσει ήδη!

Δανάη- Ευτυχώς έχω κι εσένα της λέω και σηκώνομαι σιγά σιγά

Χαρά- Που πας; Αφού δεν είσαι καλά;

Δανάη- Μια χαρά είμαι Χαρά! Μια αδιαθεσία ήταν μόνο. Θα ξεκουραστώ σήμερα και θα γίνω περδίκι

Χαρά- Μια αδιαθεσία που σε έπιασε την ημέρα που είδες τον Άλεξ...τώρα πειστήκαμε!

Δανάη- Χαχα ακόμα τον Καζανόβα σκέφτεσαι; Τα είπαμε μια χαρά, ο καθένας κάνει τη ζωή του. Ψώνιο ήταν, ψώνιο παραμένει. Κάτι άλλο θες να μάθεις;

Χαρά- Γιατί συμπεριφέρεσαι όπως τότε στο λύκειο αλλά αποκλείεται να μάθω οπότε θα σε αφήσω να λες τα δικά σου μέχρι να το παραδεχτείς

Δανάη- Χαρά, δε χρειάζεται να ανησυχείς για μένα! Αδιάφορος μου είναι ο Άλεξ, απλώς ξαφνιάστηκα που τον είδα μετά από χρόνια

Χαρά- Οπότε δε θα έχεις θέμα να έρθεις το βράδυ από 'δω για φαγητό;

Δανάη- Γιατί να έχω θέμα;