Julia

Hoofdstuk 9

Het rammelige vliegtuigje komt, na een half uur sleutelen door Jacob's vriend, toch de lucht in. Voordat Julia het vliegtuigje in stapt, steekt Jacob's vriend zijn hand uit, 'I'm Luigi,' lacht hij met een Italiaans/Engels accent. Julia giegelt even en stelt zich dan ook netjes voor. Hij ziet er niet echt slim uit, ze hoopt dat hij dat vliegtuig de lucht in kan houden. Als Julia het vliegtuigje is ingestapt, begroeten Luigi en Jacob elkaar.

Na een uur in de lucht merkt Julia op dat ze helemaal niet over zee gaan. 'Gaan we wel goed? Normaal moet je toch over zee als je naar Amerika wil?' 'Komt allemaal goed, ga nu maar rustig liggen.' 'Nee, ik ga niet liggen,' zegt Julia geïrriteerd. 'Ik ben niet dom! Ik wil dat je mij uitlegt waar dit heen gaat,' roept ze. 'Oké,  gaan niet naar Amerika.'

'Wat?  Waarom moet jij mij altijd teleurstellen, en kun je niet gewoon stoppen met liegen?' 'Omdat ik geen keus heb,' zegt Jacob, hij kijkt even naar de grond. 'Hoezo geen keus? Je werkt bij de CIA, je moet gewoon het beste doen,' schreeuwt Julia. 'Kun je nu ophouden met schreeuwen?' Vraagt Jacob. 'Oké, ik zal ophouden met schreeuwen, maar dan moet je wel vertellen waar we wel naartoe gaan.' 'We gaan naar Italië.' 'Naar Italië?' Schreeuwt Julia verschikt. 'Ik dacht dat je ophielt met schreeuwen?' Zegt Jacob drijgend. 'Oké, ik stop,' zegt Julia onderdadig. 'Ga nu maar gewoon rustig slapen, en alles komt goed, zegt Jacob zacht. Julia gaat liggen, sluit haar en sluit haar ogen. Ze hoort Jacob naar de cockpit lopen, wat zal hij daar doen? Als hij de tussendeur heeft gesloten, staat ze op en loopt ze naar de deur. Misschoen kan ze nog iets horen van wat ze bespreken. Straks zijn ze haar aan het ontvoeren? Misschien is hij helemaal niet van de CIA, dan is ze in levensgevaar. Julia hoort niks door de deur. Jacob vond haar leuk en zij hem, hij zoende haar, was dat dan allemaal nep? Ze besluit dan maar te gaan uitrusten, ze kan toch niet ontsnappen uit een vliegtuig.

De hele rit blijft Jacob bij Luigi in de cockpit. Aan het einde van de middag komen ze weer aan op een klein vliegveldje, waarschijnlijk, in Italië. Julia is namelijk in slaap gevallen, en heeft dus vrij weinig meegekregen van de reis. Ze wordt wakker door het geluid van een landend vliegtuig.

Dan stappen twee brede mannen met hetzelfde zwarte shirt, het vliegtuig in. Ze lopen op Julia af en voordat ze het weet hebben ze haar al vastgepakt. 'Stop! Stop! Ze moet eerst nog met mij mee!' Roept Jacob. Julia kijkt hem verschikt aan. De mannen negeren hem. 'Hallo? Hebben jullie dan echt niet geluisterd?' Ruw rukt hij Julia lost, en draait haar armen op haar rug. De mannen kijken Jacob en Julia verbaasd aan, ze babbelen wat in het Italiaans en Jacob zegt boos iets terug. Julia wist helemaal niet dat hij überhaupt Italiaans kon. De mannen lopen het vliegtuigje uit. Dan verluistert Jacob in haar oor: 'Nu meewerken, doe niks raars, dan komt alles goed. En vooral niet schrikken.'