The Lost Man [BXB]
How would you move forward if the guy you love will be standing at the altar with someone else rather than you?
I will burn everything into ashes. Your love Zubiel Lusban Sanco.
Akoy isang batang mataas ang pangarap. I always want to have a good life pero ang buhay koy isang laro na ako ang palaging talo.
I always feel that I am not welcome in this world. Everyday I always walk in the dark street and facing the sad reality. I just want to let go of my life so I can be happy but I just can't.
I'm Zubiel Lusban Sanco, 20 years old. I'm pansexual at alam ng pamilya ko. Sabi nila maputi daw ako at may maliit na mukha magand ang mata at pilikmata, matangos ang ilong at magandang labi. Sabi pa nila kong matangkad daw ako at maganda ang katawan pwede daw akong maging modelo pero nasa 5.4 lang ako at maliit ang katawan.
Bagong umaga bagong laban ng buhay. Kaylangan kong bumangon na malakas, dapat akong malakas para sa pamilya ko. I want my life to be over but I can't. I want a rope to choke me to death but I can't the only rope that I'm hold right now is my family I don't want to let go.
Hindi namin nakilala ang aming ama, I don't even know kong anong itsura niya but sabi ni mama kamukha daw namin ni Rufjan tanging alam ko lang patay na daw ito.
Hindi kami mayaman Naka tira lang kami sa isang maliit na paupahan with my mama rose at nakababatang kapatid na si Rufjan Stark.
" Zubiel at Rufjan gising na baka ma late pa kayo"
Sigaw ni mama, bumangon ako at nag handa na "Kuya bat ang gwapo mo?"
Singit ni Rufjan tiningnan ko siya habang naka ngiti.
"Gago baka ikaw. Ikaw ngatong gwapo at maraming nagkakandarapa"
sabi ko sa kanya habang tumatawa. Mahal na mahal ko tong kapatid ko. Grade 12 na to si Jan hindi ko alam anong nasa isip nito dahil masayahin.
"Kuya kong buhay si papa o kong nasaan man siya ngayon sa tingin mo kuya mag hihirap ba tayo ngayon?"
Na patigil ako sa pag tawa at tumingin ako sa kanya. Alam kong malaki ang epekto sa pag laki ni Jan na walang ama hindi ko alam ano ang isasagot ko sa kanya. Gusto ko nalang tumakbo.
"Alam mo Jan wag na tayong mag drama, kumain na tayo baka mapagalitan pa tayo ni mama"
sabay kaming lumabas ni jan sa kwarto patungo ni mama sa lamisa.
"Ang gwapo talaga ng mga anak ko"
sabay kaming nag tawanan ni Jan at umopo na at nag simulang kumain.
Habang kumakain kami habang tomitingin ako ni mama at ni bunso gusto ko silang bigyan ng masarap na buhay gusto ko silang kumakain ng masarap hindi palaging itlog at tuyo. Sa tamang panahon aahon kami.
When I was a child I always want to have a good life, a complete family. Araw araw kong dinadasal na sana hindi na mag hihirap si mama sa buhay, sana hindi na kami mamomoblema kong ano ang kakainin namin araw-araw Ayaw ko ng mag trabaho si mama. Sanay na akong hindi kumakain nang hapunan at natutulog nalang.
"Zubiel let's eat lunch together "
Sabi ni Rail Samonte ang aking matalik na kaibigan he is openly gay he is into fashion he has everything, he's handsome and cute. Rail is the son of the owner of Samonte corporation at clothing line isa itong companyang sikat, ang mga samonte ay isang kilalang pamilya at mayayaman.
"Hindi na rail may pupuntahan pa ako eh" Sagot ko ni rail.
"Ano ka ba Zub, you need to eat look at your body oh you need more food"
Sambit ni Iva Navarro the daughter of Jason Navarro the owner of shipping company, the only princess of the family at Kaibigan kong model.
hindi ko alam bakit ko sila kaibigan ito lang naman ako halos walang makain, natatawa nalang ako.
"I will libre you Zub, alam ko na yang may pupuntahan ka hindi ka naman kakain ako bahala sayo"
napakabuting tao talaga nitong si Rail, marami na itong natulong sa akin at nagpapasalamat talaga ako na naging kaibigan ko to.
Itong dalawa pag nahihirapan sila sa klase ako ang nagtuturo sa kanila simula first year kami hanggang ngayon.
"Wag na Rail may pupuntahan talaga ako thank you Rail" naka ngiti kong sabi ni Rail.
"Sige Zub ha mag ingat ka"
"Kayo rin"
sagot ko sa kanya
Habang nag lalakad ako napa isip ako tungkol sa gastusin sa aking pagaaral.
"Hala shitt next week na pala ang bayaran para sa intrams"
3rd year college na ako sa kursong Political Science isa akong scholar ng gobyerno pero hindi sapat ang pagiging scholar ko sa hirap ng huhay.'gusto ko talagang maging abogado pero alam kong hindi na ako makakapasok sa law school.
Habang nag lalakad ako napaisip ako kong mag tatrabaho ba ako uli.
Alas 2 panaman ako babalik sa school mag hahanap nalang akong trabaho. Bakit naman kasi ang init ngayon, kaylangan ko nang uminom ng tubig. Huminto muna ako sa maliit na tindahan at bumili ng tubig.
Habang umiinom ako ng tubig may na basa akong naka paskil sa tindahan
"Looking for photographer assistant. Lifelens studio"
Kinuha ko ang papel at nag lakad patungo sa naka lagay na location sa papel.
Ang tagal ko ng pangarap na maging photographer. Pinapahiram ako ni Rail ng camera pag merong event sa faculty namin at minsan ako ang kumukuha at nag eedit ng mga picture na ipopost ni Iva sa kanyang IG. Matagal ko ng pinangarap na may sariling camera ako pero sa hirap ng buhay hindi ko na iniisap pa ito.
Habang nag lalakad ako nakita ko ang pangalan ng studio pumasok ako agad at bumongad ang lalaking may hawak na camera.
"What can I do for you sir"tanong nong lalaki
"Ah ah nag hahanap pa po ba kayu ng assistant sir?"Pa utal utal kong tanong
"Yes, we're still searching"
"Can I apply sir?" Tanong ko
"Nag aaral ka paba? Kong nag aaral kapa give me your schedule and comeback tomorrow. Tanggap kana"
Lumaki ang mata ko hindi ako maka paniwala
"Sure ka sir? Hindi joke?" Tanong ko
Hindi ako maka paniwala bakit ang dali
"Ayaw mo?" Mukha nyang parang natatawa na. Pogi pala to si sir
"Sige sir ito po ang mga papers ko sir nanjan na po ang schedule ko" abot ko sa kanya sabay ngiti
"I'm Levi Villa by the way"sabay abot nang kanyang kamay
"I'm Zubiel Lusban Sanco but you can call me Zub or biel"
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
