Crazy in Love [On-going]

Chap 8: Best friends FOR LIFE

Corin’s POV:

Tonight’s our last night here at Puerto. Hmm, ang bilis-bilis nman ng panahon!

Eh parang kakarating lang namin kahapon dito sa Puerto ee tapus uuwi na agad!

Mami-miss ko to ng bonggang-bongga. Bukas balik na nman kami sa realidad ng buhay.

Hayyyyyyyyy. . . . . . . . . .

KAKATAMAD!  =__=

Andito nga pala kami ngaun sa white house, dito sa may veranda nagku-kwentuhan ng kung ano-ano. Si Dise pinagtitripan na nman si Kimay. May kung ano-ano kasing nilalagay sa mukha ni Kimay. HAHA. Nakakatawa tuloy ung mukha nya. Ang pobreng Kimay, walang kaalam-alam. Tsk, tsk, tsk!

“Teka asan ba si Tina? Puntahan mo nga dun sa kwarto.” Sabi ni Dise kay Kimay.

“Eh ba’t ako?” Nakangusong sabi nman nito.

“Eh room mate mo un eh!” Ani Dise.

Inirapan sya ni Kimay tsaka nagsimulang maglakad patungo sa kwarto. Pagka-alis na pagka-alis nya ay saka bumunghalit ng tawa ang tatlo. Nag-apiran pa ang mga ito.

“Sira ka talaga cous!” Nakangiting sabi ko kay Dise. Natatawa’t naiiling nlang ako.

__________

Tina's POV:

Flashback. . . . . . . 

"Whaaaaaat? What are you talking about?" Nanlalaking mata na tanong ko. Para akong mababalew sa nalaman ko. What the heck!

"Who's the lucky bastard?" Nanggigil na tanong ko. Nagpalipat-lipat ng tingin si mom and dad na para bang nagtutulakan kong sino magsasabi saken.

Si mom ang nagsabi sa huli. "Ah he's-- he's a son of a family friend of ours Tin. We haven't really met him but uh, I saw his photo and he's really good looking. Bagay na bagay kau anak."

Lintek na! Anong bagay-bagay?

So ganun na lang un? Porke't bagay kami, wala ng sabi-sabi, kasal agad?

Huhu...Gusto kong magsi-sisigaw sa galit at umiyak. Buwiset!

Ikakasal na ako and what's worst is that I don't even know WHO. Buwiset talaga!

Saka ano bang nakain nila at halos ipagtabuyan na nila ako. Hindi nman ako rebeldeng anak ah. Hindi nman ako nanghihingi sa kanila kasi I have my own job at kahit papano may ipon nman ako.

"Tina anak, Trust us on this one okay? Hindi ka nman nmin ipapakasal kung di lang rin sa ikabubuti mo."

Napamaang ako. Sa ikabubuti...... KO? I smirked..

Yeah right!

But Tina knew better. Business man ang dad nya at di sila close nito. Malay nya bang na bankrupt ang business nito at sya ang ginawang pambayad?

Arrghh! ERASE! ERASE! Ayaw nyang isipin na ganun nga ang nangyari.

Noong bata pa si Tina ay close na close sila ng dad nya, eto ang best friend nya at dito sya tumatakbo pag napapagalitan ng ina. Ewan nya ba't bigla nlang tila nawala ang closeness nila. And she knows....

Deep inside her. . .

She misses him. . .

So much.... T__T

Biglang syang nagbalik sa kasalukuyan ng biglang bumukas ang pinto ng kwarto at niluwa noon si Kimay.

"Oh, ba't parang bigla kang nakakita ng multo?" Kunot noong tanong nito.

Sya nman ay tumayo na ng kama at tinali ang hanggang balikat na buhok saka nagsalita.

"Ee panong di matatakot? Tingnan mo nga itsura mo, mukha kang---" Natatawang sabi nya.

"Huh? Bakit ano ba meron sa mukha ko?" Putol nito sa iba pang sasabihin nya at agad na nag tungo sa banyo at tumingin sa salamin.

"Oh my! Grabe talaga tong si kaka! Kaya pala panay hawak nya sa mukha ko, kala ko naku-cute-an saken! Un pala may ginagawa ng kababalaghan." Nakangusong sabi nito saka nanghilamos.

May something kasi ito sa mukha. Naiiling at natatawang pinagmasdan ko nlang sya. Hayy... Minsan napapaisip ako.

Pano na kaya ako pag wala mga kaibigan ko. Siguradong NAPAKA boring ng buhay ko ngaun. Tsk..tsk...

Naalala ko dati nung nag-away kami ni Dad. Di ko sinabi sa kanila pero nahalata pa rin nila na may problema ako kahit na naka ngiti nman ako pag kaharap ko sila.

Sabi pa ni Dise, "Para sa'n pa't andito kaming mga kaibigan mo kung kikim-kimin mo lahat ng problema mo? Eh anong purpose namin kung ganun?" Bumuntong hininga sya and looked at me intently in the eyes.

"Alam mo Tinay, lahat nman ng tao dito sa mundo meroong problema. Mayroong pinagdadaanan. Duh? Sino bang wala? Pero diba mas mababawasan ang bigat na nararamdaman natin kung may karamay tau?" She smiled.

"Sabi nga sa isang quote na nabasa ko na ang buhay daw ay parang guitara, minsan nasa tono, minsan nman wala. Pero gusto ko malaman nyo na," She paused at isa-isa kaming tiningnan, then she smiled.

"Gusto ko malaman nyong lahat na, nasa tono man kau o wala, asahan nyo, andito lang lagi ang makulit na si Dise (sabay turo sa sarili) na handang makinig sa tugtog ng buhay nyo." She said with a teary eyes...

Silence

"Sus! Ang drama nitong si Dise! Pinapaiyak mo nman kami ee!" Naka-pout na sabi ni Kimay..

"O, group hug tau!" Sabi ni Anica..

At nag group hug kami.

"BEST FRIENDS FOR LIFE!" Sabay-sabay pa naming bigkas at sabay-sabay na tumawa. Parang sira lang!

Napangiti ako...

 _______________

THANK YOU FOR READING GUYS! (^__^)

- Kaidi