Crazy in Love [On-going]

Chap 7: Problem?

Kimay’s POV:

Hayyy... ganda-ganda nman talaga dito. Nakakarelax. Pero teka, something’s weird. Bakit parang ang tahimik ng mga madla? I went downstairs and saw Tina naglalakad papunta sa may duyan.

“Tina, nakita mo ba kaka ko?” Sigaw ko.

“Lumabas, nag grocery!” She yelled back na hindi pa rin ako nililingon.

Andaya nman. Iwan daw ba ako? Hmp! (︶︹︶)

Ba’t di nila ko sinama at tsaka parang ang weird lang, si KAKA, di nagyaya? Hmp! Humanda sya saken mamaya.

Dahil sa walang tao sa white house ngaun, naisipan kong maglakad-lakad muna sa tabing dagat and to my surprise, nakita ko ang taong kanina ay hinahanap ko.

Si KAKA.

Alam kong curious na curious na kau jan kung sinu si kaka. Sige na nga sabihin ko na, eh sinu pa ba? Eh, di ung kambal ko.

Oh, gulat kau noh? OO pepz! May kambal ako. . .

KAmbal sa KAkulitan. Haha. Na walang iba kundi si. . . .

tentenenen. . . . . . . . . . . . . . .

DISE! ^_^

De. Ganito kasi, pareho kasi kaming makulit nyan kaya kami binansagang ‘KAKA’. Weird, I know. Ee mga WEIRDO din man ung mga nagbansag samin nyan ee. Haha.

Anywayssss. . . . . .

Dise was just staring at the ocean and I don’t know why pero kahit di ako nakatingin sa mga mata nya, I can feel that there’s something... 

Something’s troubling her. . . .

Naramdaman siguro nyang may nakatingin sa kanya kaya lumingon sya sa direksyun ko at ngumiti. Huuu... ang bitter ng ngiti. Di halatang may bumabagabag sa kanya. Tsk!  >__<

I walked towards her. Seryoso sya kaya seryoso din ako.

“Hey...” Sabi nya ng makalapit ako.

“Hey, what’s up? You look troubled. Something wrong?” Sabi ko.

Matagal din bago sya sumagot.

“Hmm, wala ah! Ba’t mo naman na tanong yan?” Nakakunot noong balik tanong nya.

"Ee, parang ang lalim kasi ng iniisip mo jan.” Sabi ko saka tumingin na rin sa dagat.

“Ee nag e-emot lang ako, na miss ko kasi lugar nato.” She smiled. Pero un bang malungkot na masaya na nasasabik? Um gets nyo? Haha.

Sabi ko nga hindi ee! >__<

“Dami memories dito ee.” She added.

Di ko alam kung maniniwala ako sa sinabi nyang un. Para kasing di un ung dahilan kung bakit nagkakaganyan sya. Peru di ko nlang sya pinilit. Magsasalita at magsasalita din nman yan sa huli.

 __________

Dise’s POV:

Totoo nman ung sinabi ko kay Kimay ee. Na-miss ko ang lugar nato. Dito kasi ung lugar kung saan FIRST time na nagkatipon-tipon kaming magkakapatid tsaka si mama. Yong kami lang talagang magkakapatid at si mama, WALANG IBA. Dito kami nag bonding nun.

 Ang saya-saya nga nung araw na un ee. Kung meron lang sigurong time travel machine, di ako magsasawang balik-balikan ung araw na un.

Hayyy. . . . . . . . . . . . . . .

Nakaka-miss lang talaga. Kailan kaya ulit mauulit un? Sobrang busy na kasi ng mga kapatid ko sa sarili nilang pamilya. =__=

“Dise kung may problema man, wag mo sanang kalimutan na nandito lang kami. Mga kaibigan mong handang makinig.” Sabi ni Kimay habang nakatingin pa rin sa dagat.

Napalingon ako sa kanya and smiled. “Salamat.” Kahit krung-krung to minsan si Kimay, pag seryoso ung usapan, seryoso din ito.

Masaya ako’t may mga kaibigan akong tulad nila. Nag-aasaran kami pero kahit kailan di kami nag-aaway, may mga tampuhan, oo. Pero wala sa bukabularyo namin ang MAG-AWAY! .

  __________

 Dise I know the feeling! (︶︹︶)

THANK YOU FOR READING GUYS! (^__^)

- Kaidi