İmkansız Aşk!

Hoşçakal..

Ertesi sabah..

O gece öylece bitmiş ikiside yorgun kalpleriyle odaya kalkmış yataklarına yatmışlardı..

Hünkar yorgun ve ağlamaktan kıp kırmızı olmuş gözleriyle daha fazla dayanamamış uyumuşken Ali Rahmet ise sabaha kadar gözüne uyku girmemiş öylece karşısında uyuyan karısını izlemişti..

Elini çenesine koymuş, başını yatağın başlığına yaslamış gözünü kırpmadan Hünkarı izliyordu..

Gece konuştuklarını, Hünkarın anlattıklarını düşünüyordu sürekli. Aklından çıkmadan..

Ali Rahmet için zordu ama Hünkar için daha zordu bunu daha iyi anlıyordu artık. Ne kızmıyordu ne öfkelenmiyordu..
Öyle iyi anlıyordu ki acılarını. Hünkar bir evlat kaybetmişti. Evlat kaybetmenin ne demek olduğunu biliyordu o yüzden ona kızmaya kırılmaya dahi hakkı yoktu..

Elini kaldırıp yüzündeki tebessümle Hünkarın yüzüne düşmüş saç tellerini çekerken Hünkar yatakta kımıldamaya başlamıştı..

Ali Rahmet elini yavaşca çekip izlemeye devam etti..
İçinde istemsiz huzur vardı, Hünkarı böyle izlemek onu huzurlandırıyordu..

Hünkar göz kapaklarını aralayıp karşısında Ali Rahmeti görür.

Kendisini izliyordu hiç bir şey demeden..

"Günaydın..." dedi yatakta Ali Rahmet gibi elini çenesine koyarak

"Günaydın Yaman Hanım.."

"Sen uyumadın mı hiç?" Hünkar

Ali Rahmet elini çenesinden çekip yatakta doğrularak oturur

"Uyuyamadım bir türlü.."

Hünkar da Ali Rahmet gibi oturur ayaklarını karnına çekerek kollarını ayaklarına bağlar ve Ali Rahmete bakar

"Peki iyi misin?...."

Bu soruya ne cavab vereceğini bilmez Ali Rahmet..
Hünkara taraf dönerek başını yatağın başlığına yaslar tekar

"Sen iyi misin peki?..." Ali Rahmet

Hünkar belli belirsiz tebessüm ederken Ali Rahmette onun tebessümüne eşlik eder

"Ben iyi hissediyorum..
Çünkü her şeyi biliyorsun artık..

Ne olup ne olmayacağına sen karar vereceksin bundan sonra.."

Ali Rahmetin az önce yüzünde oluşan tebessümü Hünkarın son söylediğiyle yok olur..

Hiç bir şey söylemeden sakince durur bir süre..
Ali Rahmetin konuşmayacağını anlayan Hünkar tekarar konuşur.

"Ben bu gün konağa dönüyorum..
Çok şükür iyisin artık...

Sen istediğin kadar düşün! Ne karar verirsen ben hep yanında olacağım!" Diyerek yataktan kalkar

Sabahlığını üzerine geçirip odadan çıkar.

Ali Rahmet Hünkarın arkasından bakar öylece.