"Mehmet bey.."Hünkar Mehmet'i karşısında görmenin şaşkınlığı ile öylece duruyordu
"Merhaba Hünkar hanım" diye bir adım atdı Mehmet
"Ne işiniz var sizin burda?"
"Sizinle konuşmak istiyorum.
Burda olduğunuzu evinizde çalışan bir
kız vardı ondan öğrendim""Benim şu an da çıkmam lazım..
Demirden haberiniz var herahalde onun yanına gidiyorum sonra konuşursak olur mu?""Biliyorum haberim var. Çok geçmiş olsun.
Ama söyleyeceklerim önemli, yarım saatinizi ayırırsınız herhalde bana..?"Hünkar düşünceli şekilde Mehmet'e bakar
"Ben de hastaneye gideceğim.
Sonra isterseniz beraber gideriz.."Hünkar onu geri çevirmez onaylar,
kapıdan kenara durur
Mehmet içeri geçsin diye
"Buyrun geçin.."
Mehmet içeri girer
Hünkar arkasından kapıyı kapatır
İçeri geçerler
Eve girmezler
Bahçede otururlar
Hünkar ellerini bir birine dolamış dikkatli
bir şekilde Mehmete bakıyordu"Sizi dinliyorum"
Mehmet söze yine nerden, nasıl başlasa bilmiyordu ama bir yerden başlaması gerekiyordu.
"Hünkar hanım..en son konuşmamızı hatırlıyorsunuzdur herhalde..
Ben o günden sonra sizinle konuşmayı
çok istedim. Ama sürekli bir şey çıktı karşılaşamadık.."Hünkar yine mi bu konu diye geçirdi içinden.
Mehmetin konuşmak istediği konuyu az çok tahmin ediyordu..
"Niye?" diye sordu Hünkar soğuk sesi ile
"Ben neden bilmiyorum ama sizin bir şeyler bildiğinizden eminim..O günkü davranışlarınız aklımdan çıkmıyor.."
"Ben bir şey bilmiyorum.." sert ses tonu ile oturduğu yerden kalktı Hünkar
Mehmet Hünkar'ın bileğinden tuttu
"Lütfen..
Bu benim için çok önemli"
Hünkar tekrar oturdu
Derinden içini çekip Mehmete baktı
"Ne istiyorsunuz?"
Mehmet Hünkar'ın tuttuğu bileğini bıraktı
"Ne biliyorsunuz onu anlatmanızı?"
"Bu sizin için neden bu kadar önemli Mehmet bey? Niye bu kadar kurcalıyorsunuz geçmişi?!"
Mehmet yüzünü eğdi..
"Önemli Hünkar hanım!
Bu benim için çok önemli..
Neden, niye diye somayın ama önemli.."Hünkar burnundan nefes alıyordu
Hafif gözleri dolmuştu
Yüzünü eğerek konuşur
"Ne kadarını biliyorsunuz?"
Bunu Mehmete bakmayarak sorar"Onu ben de bilmiyorum
Ama günlük buldum. Şükran'a ait bir günlüktü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İmkansız Aşk!
Novela JuvenilBen artık daha fazla vakit kaybetmek istemiyorum. 40 Yıl önce kuş gibi çırpınan kalbim, uçmayı öylesine, sevmeyi böylesine unuttu ve geldi senin Yüreğinin üstüne kondu...Onca yıl bizden hiç birşey eksiltmedi..hiç birşeyimiz eksimedi Bazı eksiler eks...